Nowy rok szkolny rozpoczęty. Zarówno dzieci jak i nauczyciele muszą teraz sprostać zadaniom, które przed nimi stoją w kolejnych dziesięciu miesiącach nauki i pracy. Każdy nowy rok szkolny jest wielką niewiadomą. Co nam da, co przyniesie? Od pierwszych dni należy sumiennie się uczyć, pracować, aby niczego nie zaniedbać, by nie żałować chwili, dnia, tygodnia, miesiąca, by 20 czerwca 2003 r. każdy z nas mógł stwierdzić, że naprawdę zrobił wszystko, co było w jego mocy.
W homilii na rozpoczęcie roku szkolnego usłyszeliśmy przypowieść o talentach. Wierni słudzy swego pana otrzymawszy pięć i dwa talenty potrafili je podwoić dzięki swej mądrości i zaradności. Natomiast sługa, który otrzymał jeden talent był zbyt gnuśny, okazał się nieużyteczny, gdyż nie potrafił go pomnożyć. Do pierwszych rzekł pan: "Dobrze sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma Cię postawię. Wejdź do radości twego pana". Natomiast do tego ostatniego powiedział: "Sługo zły i gnuśny. Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, a zbierać tam, gdziem nie rozsypał". Sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz w ciemności. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".
Każde dziecko, uczeń, nauczyciel, wychowawca posiada pewne talenty, zdolności. Są to autentyczne dary Kogoś, kto złożył je w nas za darmo. Sprawił to sam Bóg w chwili, gdy ofiarował nam życie. Skoro każdy z nas darmo otrzymał więcej lub mniej tych talentów, w ten sam sposób musi się nimi dzielić z innymi. W grupie szkolnej, w klasie, w gronie pedagogicznym zawsze znajdą się tacy, którzy tych talentów otrzymali więcej. Są i tacy, którzy choć otrzymali mało, jednak za wszelką cenę - swą gorliwą pracą, uporem pomnażają je. Jedni i drudzy powinni się nimi dzielić. Posiadane talenty zarazem nie mogą i nie powinny stać się pretekstem do wynoszenia się nad bliźnich, nad swoich szkolnych kolegów, współpracowników.
Rolą wychowawcy jest podkreślanie wartości grupy, znaczenia bycia razem, jako czasu dzielenia się zdolnościami, talentami i w konsekwencji wzajemnego wzbogacania się. Rolą wychowawcy jest, by uczyć swoich wychowanków, w jaki sposób odwdzięczyć się osobom, które ofiarują swoje zdolności nie żądając nic w zamian.
Każdy powinien zastanowić się nad tym, czy swoje uzdolnienia wykorzystuje we właściwym celu. Nowy rok szkolny to kolejna okazja do pomnażania zdobytych już talentów i szczerego dzielenia się nimi ze swoimi bliźnimi.
Gdy Andrzej Duda powiedział w wywiadzie dla Telewizji wPolsce24: „To są pionki. To Tusk decyduje tutaj. Pytanie, kto Tuskowi wydaje polecenia”, wielu usłyszało w tym jedynie polityczną publicystykę, a krytycy skupili się na samym słowie „pionki”. Ale jest w tym co mówi były prezydent także inna warstwa, dużo ważniejsza.
To ta sfera dotycząca odpowiedzialności. Władza, nawet jeśli wykonywana „na polecenie”, nie jest zwolnieniem z winy. Bo każdy pionek to jednak konkretna osoba, z własnym podpisem, decyzją, decyzją sprzeciwu lub jej brakiem.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Na Jasnej Górze zakończyły się rekolekcje biskupów na temat „Być prorokiem nadziei”. W tym roku poprowadził je w dniach od 19 do 22 listopada ks. dr Jan Jędraszek SAC, filozof, rekolekcjonista i spowiednik z Domu Rekolekcyjnego Księży Pallotynów w Otwocku.
Ostatni dzień rekolekcji biskupów rozpoczęła Msza Święta w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej w intencji zmarłych kardynałów, arcybiskupów i biskupów. Uroczystej Eucharystii przewodniczył Prymas Polski abp Wojciech Polak.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
