62. Nosimy skarb w glinianych naczyniach - czyli: jesteśmy słabi, a jednak obdarzeni przez Boga łaską.
Przypomina nam o tym św. Paweł, zachęcając do czujności. W Liście do Koryntian czytamy: „Bóg (...) zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu [Jezusa] Chrystusa. Przechowujemy (...) ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4, 6-7). Mowa tu o wierze, która jest darem Boga i o którą trzeba się troszczyć. Wiarę należy rozwijać, wyznawać, dzielić się nią z innymi i jej bronić.
Przysłowiem tym posługują się też ludzie niewierzący, mając na myśli jakąkolwiek inną wartość, np. życie lub zdrowie.

63. Być w siódmym niebie - to znaczy: osiągnąć szczyt szczęścia.
Aby wyrazić swój najwyższy stan szczęścia, mówimy: jestem w siódmym niebie! W Drugim Liście do Koryntian opisuje św. Paweł swój stan ekstazy. Mówi wprawdzie o trzecim niebie, ale liczba „7” jest według Pisma Świętego liczbą doskonałą. W swojej pokorze wymienia on „człowieka”, mówiąc o sobie. „Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty (...) został porwany aż do trzeciego nieba. I wiem, że ten człowiek (...) został uniesiony do raju i słyszał tajemne słowa, których nie godzi się człowiekowi powtarzać” (2 Kor 12, 2-4).

64. Coś stało się plagą - czyli dokuczliwym i długotrwałym nieszczęściem.
W życiu codziennym posługujemy się słowem: „plaga”, chociaż nie zawsze kojarzymy to pojęcie ze Starym Testamentem, gdzie w Księdze Wyjścia mowa jest o plagach egipskich.
Bóg posłał Mojżesza do faraona, aby uprosił uwolnienie swego narodu z niewoli. Faraon jednak nie chciał się na to zgodzić. Gdy więc uporczywie trwał przy swojej decyzji, Bóg posłał na Egipt kolejno dziewięć plag. Najpierw wody Nilu zamieniły się w krew, potem żaby pokryły ziemię, z kolei przyszły plagi komarów, much, zaraza padła na bydło, wrzody obsypały ludzi, przyszedł grad, szarańcza, ciemności egipskie, a w końcu śmierć pierworodnych. Po tej pladze faraon pozwolił wreszcie Izraelitom opuścić Egipt (por. Wj 7-12).

65. Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu - pracownik ma prawo korzystania z owoców swej pracy.
W Księdze Powtórzonego Prawa Mojżesz poucza swój naród, jak ma zachowywać zasady sprawiedliwości i miłości we wszystkich dziedzinach życia, nawet w odniesieniu do zwierząt. Używa dokładnie tego zwrotu: „Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu” (Pwt 25, 4).
W niedawnych jeszcze czasach posługiwano się u nas zwierzętami, które ciągnęły kierat przy młóceniu. Dziś zastępują je maszyny. Dlatego przysłowie to jest coraz mniej używane.
Zasada udziału pracowników w zyskach przedsiębiorstwa jest jak najbardziej aktualna.

66. Muszę nieść swój krzyż - oznacza zgodę na cierpienie, które mnie spotkało.
Chrystus kilkakrotnie mówił o krzyżu jako symbolu cierpienia. Zapowiadał, że będzie cierpiał i zostanie ukrzyżowany. Wymagał też od swych uczniów, aby przyjęli cierpienie jako środek prowadzący do zbawienia. Czytamy w Ewangelii: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16, 24). „Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10, 39). Nie ma więc zbawienia bez cierpienia i krzyża.

67. Szukajcie, a znajdziecie - jest to zachęta do podjęcia wysiłku mimo niepowodzenia.
Wezwanie to odnosi się szczególnie do osób zniechęconych, aby kontynuowały poszukiwania, jak również do zrozpaczonych. Nigdy nie należy z góry zakładać, że sprawa jest beznadziejna.
Pan Jezus odnosił to powiedzenie do celu ostatecznego, jakim jest zbawienie człowieka. Jako potwierdzenie, że Bóg nigdy nie odmawia człowiekowi spełnienia godziwej prośby, przytacza przypowieść o wdowie, która prosi sędziego o pomoc, i o człowieku, który prosi sąsiada o chleb. Obie prośby dzięki natarczywości proszących zostały wysłuchane. W końcu mówi: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam (...). Ojciec wasz, który jest w niebie da to, co dobre, tym, którzy Go proszą” (Mt 7, 7-11).

68. Przebiegły jak wąż, łagodny jak gołąb - te dwa przeciwieństwa oznaczają roztropność.
Pan Jezus powiedział swoim uczniom: „Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie” (Mt 10, 16).
Nikt nie chce być naiwny, bo za to się w życiu płaci. Jednak stajemy się ofiarami oszustów, którzy wykorzystują sprytnie ludzi nie umiejących obiektywnie ocenić sytuacji. Rozsądek każe nam sprawdzić prawdomówność osoby, zanim jej zaufamy.

69. Kochaj bliźniego, jak siebie samego - to złota zasada postępowania chrześcijan. Wypływa ona z największego przykazania: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (...) Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” (Mt 22, 37. 39). Przykazanie to istniało już w Starym Testamencie. Chrystus rozszerzył je, nazywając bliźnim każdego człowieka, nawet wroga. Łączy się z tym jakby negatyw: „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”.
Pan Jezus skomentował to słowami: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest [istota] Prawa i Proroków” (Mt 7, 12).