Jego dziełem było także odkrycie domu Lipszyców w Ostrówku koło Klembowa, gdzie w latach 1924-1925 pracowała jako pomoc domowa s. Faustyna, przygotowując się do życia zakonnego. Dokonał gruntownego odnowienia tego domu, by stał się miejscem pielgrzymowania i ośrodkiem szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia.

Marzył też o utworzeniu na warszawskiej Pradze otwartej na dialog instytucji kultury katolickiej, wzorowanej na paryskim College des Bernardins, zainicjowanym przez kard. Jean-Marie Lustigera. Uważał, że jest to dobry wzorzec ewangelizacji współczesnych sekularyzujących się wielkich metropolii. Wraz z gronem świeckich odbył przed kilku laty specjalną studyjną wizytę w tej paryskiej placówce.

Był gospodarzem wielkich rekolekcji ewangelizacyjnych "Jezus na Stadionie", organizowanych od 2013 r. latem na Stadionie Narodowym. Pierwsze całodniowe spotkanie zgromadziło na tym obiekcie ponad 60 tys. wiernych, a posługę sakramentalną pełniło wtedy ponad 500 księży z całego kraju. Podobnie było w następnych latach.

Przyjął też w 2012 siostry ze Zgromadzenia Soeur de la Charite de Never, które zamieszkały na terenie diecezji Ich misją jest m.in. świadczenie o Bożym Miłosierdziu.

Kwestie bioetyczne

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został przewodniczącym Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych. Pod przewodnictwem abp. Hosera, gremium to - złożone z wybitnych naukowców i praktykujących lekarzy - reagowało systematycznie na wszystkie najważniejsze zagadnienia dotyczące prawnych i etycznych zagadnień w służbie zdrowia, jakie pojawiły się w w polskiej debacie publicznej. W swoich oświadczeniach Zespół wystosowywał zawsze głęboko udokumentowane wskazania na temat tego, jak Kościół w Polsce ustosunkowuje się do takich kwestii jak zapłodnienie in vitro, aborcja, transplantacje organów, eutanazja, szczepienia, ochrona genomu ludzkiego czy klauzula sumienia lekarzy.

Abp Hoser głęboko sprzeciwiał się wszelkiej ideologii negującej naturę ludzką, do jakich należy m.in. ideologia gender. W opozycji do gender – podkreślał - stoją wszelkie działania, które zmierzają do umocnienia i rozwoju wartości rodziny, jako tej, która najmocniej kształtuje człowieka i wpływa na jego rozwój.

Ostatnia misja – Medjugorie

Ostatnią misją zleconą abp. Henrykowi Hoserowi było udanie się w 2017 r. do Medjugorje w charakterze specjalnego wysłannika Stolicy Apostolskiej. Celem tej misji było rozpoznanie sytuacji duszpasterskiej i potrzeb pielgrzymów, a także wskazanie ewentualnych działań w przyszłości. Abp Hoser przebywał tam na przełomie marca i kwietnia 2017, sporządzając obszerny raport dla Stolicy Apostolskiej nt. działalności duszpasterskiej w Medjugorie.

W lipcu 2018 Arcybiskup objął funkcję wizytatora apostolskiego o charakterze specjalnym dla parafii w Medjugorie, na czas nieokreślony i „ad nutum Sanctae Sedis”, na mocy dekretu podpisanego osobiście przez papieża Franciszka 31 maja 2018.

Od tego czasu rezydował w Medjugorie, nadzorując w imieniu Stolicy Apostolskiej całokształt działalności duszpasterskiej prowadzonej przez franciszkanów w tym wyjątkowym miejscu pielgrzymkowym. Każdego roku przybywa tam ok. 3 milionów pielgrzymów. Pod jego wpływem 12 maja 2019 Stolica Apostolska zezwoliła oficjalnie na organizowanie pielgrzymek do Medjugoria, które przedtem przybywały w sposób nieformalny. Najliczniejsze grupy pochodzą z Polski i z Włoch. A ponadto z osiemdziesięciu krajów: Europy, Ameryki Północnej i Południowej, Australii i Nowej Zelandii, Filipin, Korei. Przybywają z całego świata. Jest też bardzo wielu pielgrzymów z Korei Południowej.

- Istotę Medjugorie można opisać za pomocą kilku prostych słów: modlitwa, cisza, skupienie, Eucharystia, adoracja, post, sakrament pojednania. To są mocne strony tego miejsca – wyjaśniał abp Hoser w rozmowie z KAI.

- Medjugorie są to przede wszystkim ludzie, którzy tu przyjeżdżają, którzy się tu modlą, tutaj się przemieniają, stąd wyjeżdżają do swoich krajów i tam niosą ducha Ewangelii, jakiego tu zaczerpnęli. Taka jest właśnie rola Medjugorie. Ludzie ci często przyjeżdżają z krajów, gdzie zanikła praktyka spowiedzi, gdzie Kościół się bardzo „spłaszczył” i jego działalność stała się powierzchowna. A tutaj odnajdują głębię wiary i zupełnie inną perspektywę istnienia. To, co się dzieje w sferze duchowej jest najważniejszym elementem tego zjawiska - wyjaśnia.

Pytany o wizję dalszego rozwoju Medjugorie, odpowiadał: „Będziemy działać zgodnie z zasadą lektury „znaków czasu”. Bardzo ważne jest włączenie we wspólne duszpasterstwo tych wszystkich wspólnot, które się tu angażują i żyją na miejscu. A pretendują one do różnych charyzmatów”. Arcybiskup planował także rozbudowę infrastruktury dla pielgrzymów, gdyż obecna jest niewystarczająca.

Niepokój o Polskę

Do Polski przybył w lutym 2020 r., by odebrać przyznaną mu Nagrodę im. Biskupa Andrzejewskiego. Na dłużej zatrzymał go wybuch pandemii, ale nie przeszkodziło mu to w koordynacji pracy Medjugorie.

A patrząc z pewnym dystansem na to, co się dzieje w Polsce, nie krył swego zaniepokojenia. W wywiadzie dla KAI z lutego 2020 r. mówił: „Widzę ogromną i pogłębiającą się dychotomię polskiego społeczeństwa. Jest to dla mnie podział diaboliczny. Etymologicznie rzecz biorąc słowo to ma etymologię grecką, διαβάλλω (diabàllo) oznacza separację, rozdzielenie, postawienie barier, złamanie kogoś lub metaforycznie - oczernianie. Diabeł jest tym, który poprzez kłamstwa tworzy rozdział i wrogość pomiędzy człowiekiem a Bogiem oraz między człowiekiem a człowiekiem.”

Niepokoiła go narastająca wzajemna agresja różnych grup społecznych i politycznych. „Obserwujemy narastającą histerię społeczną - wyjaśniał. - A histeria jest to nerwica polegająca na tym, że reakcja jest nieproporcjonalna do bodźca”. Wyraża się ona – konstatował -w bardzo agresywnym języku, w mnożeniu wzajemnych inwektyw, co przypomina propagandę stalinowską.

„Analogie są daleko idące - stwierdzał. - Siła tej propagandy, najbardziej obecnej w mediach jest tak wielka, że ludzie przestają zauważać fundamentalne, podstawowe fakty. O faktach fundamentalnych można czytać tylko w prasie fachowej”. Nie ukrywał, że ma duży zarzut do polskich mediów, „że korzystają z opowieści rożnych zawodowych komentatorów i przepowiadaczy a nie sięgają do osób kompetentnych, którzy mają rzeczywistą wiedzę”.

Podkreślał, że rolą Kościoła jest po pierwsze moralna ocena tego, co się dzieje i że Kościół nie może od tego uciekać, a następnie szerzenie katolickiej nauki społecznej, która daje aksjologiczne fundamenty do kształtowania życia publicznego, w tym i politycznego.

3 kwietnia br. abp Hoser trafił do szpitala w Warszawie z powodu zakażenia koronawirusem. Po miesiącu bardzo osłabiony wyszedł, ale wymagał rehabilitacji, gdyż dawały znać o sobie liczne powikłania wymagające dalszego leczenia. Miałem okazję rozmawiać z nim wówczas przez telefon w związku ze zbliżającym się 40-leciem początków objawień maryjnych w Medjugorie. Bardzo liczył, że latem uda mu się tam powrócić, najpóźniej na międzynarodowy festiwal młodych, do którego przywiązywał wielką wagę. Twierdził, że jest taka nadzieja, a na swoją chorobę patrzył z dystansem, dodając, że lekarze twierdzą, że idzie ku poprawie, choć „plany Boże mogą być inne”.

Do szpitala powrócił w ciężkim stanie w końcu lipca. Jego następca na Pradze bp Romuald Kamiński wezwał wszystkich do modlitwy.

Był człowiekiem mądrym, prawym, o głębokiej, otwartej na dialog duchowości, a zarazem kimś o niezwykłym uroku osobistym. Bardzo cenił także zdanie ludzi świeckich. Każde spotkanie z nim pozostawiało silne wrażenie.