Szafarka Bożych łask
30 km na wschód od Częstochowy, na terenie parafii Przyrów leży
niewielka osada zwana Świętą Anną. Swą nazwę i sławę zawdzięcza cudownej
figurze św. Anny Samotrzeciej, znajdującej się w kaplicy tutejszego
kościoła klasztornego.
Podanie głosi, że wkrótce po sprowadzeniu cudownego obrazu
Matki Bożej na Jasną Górę, a więc około 1383 r. - na odludnym miejscu
k. Przyrowa, wśród lasów, moczarów i pastwisk, okoliczna ludność
miała nadzwyczajne widzenia. Tu, gdzie obecnie stoi kaplica św. Anny,
widziano trzy osoby. Starsza niewiasta siedziała na pniu drzewa,
jedną ręką podtrzymywała na kolanach Dzieciątko, a drugą obejmowała
dziewczynkę. Wieść o objawieniach doszła do ówczesnego proboszcza
w Przyrowie, ks. Węgierskiego. W grupie wiernych ksiądz udał się
na miejsce objawień. Tutaj wygłosił kazanie i polecił postawić krzyż,
zwany "Bożą męką św. Anny Samotrzeciej". Niedługo potem starosta
olsztyński i dzierżawca Przyrowa, Paweł ze Szczekocin Odrowąż Czerny,
zbudował tu drewniany kościół i umieścił w nim figurę św. Anny z
Maryją i Dzieciątkiem Jezus. Do 1609 r. kościołem opiekowali się
księża z Przyrowa. Widząc ciągły napływ pobożnych pielgrzymów, dla
posługi duszpasterskiej i opieki nad cudowną figurą Joachim Ocieski,
kasztelan sądecki i starosta z Olsztyna, sprowadził tu ojców bernardynów.
Za pozwoleniem Zygmunta II i biskupa krakowskiego Piotra Tylickiego
w 1634 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła i klasztoru. 27 września
1864 r., w związku z kasatą kościoła i klasztoru zakonników wywieziono
na Kujawy. Sanktuarium zajęły wojska rosyjskie. W pięć lat później
rząd usunął wojsko, a miejsce święte oddał siostrom dominikankom,
przeniesionym ze skasowanego klasztoru w Piotrkowie Tryb. Odtąd siostry
dominikanki klauzorowe przez kult św. Anny szerzą chwałę Jezusa i
Maryi.
Kroniki klasztorne notują szereg próśb do św. Anny, napływających
z różnych stron kraju. 26 lipca i 2 sierpnia przybywają tu liczni
wierni z całej Polski. Całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu,
wielka liczba rozdzielanych Komunii św. świadczy o właściwym chrystocentrycznym
pojmowaniu kultu św. Anny.
Trudno się oprzeć wzruszeniu, klęcząc w cudownej kaplicy.
Łaskami słynącą figurę pośród rokokowych złoceń głównego ołtarza
osłania piękny obraz św. Anny. W kopule łacińskie napisy sławią godność
św. Anny: "Szafarka Bożych łask" - oto kim jest św. Anna dla wiernych.
Kaplicę od kościoła oddziela metalowa XIX-wieczna krata.
Przed kratą klęczą grupy rozmodlonych wiernych. Wyrażając żywą wiarę
w orędownictwo św. Anny, polecają Panu Bogu szczególnie żyjących
pośród nas starszych, samotnych ludzi. Św. Anna, Babcia Pana Jezusa
i Matka Najświętszej Maryi Panny uczy nas szacunku dla ludzi starszych.
Patronka rodzin, dzieci i wychowawców
Rokokowy ołtarz w kaplicy otaczają rzeźby świętych spokrewnionych
ze św. Anną. Pięknie polichromowane figury przedstawiają świętych
Joachima i Elżbietę z lewej, a Zachariasza i Jana Chrzciciela z prawej
strony. W centrum ołtarza ozdobiona złoconą ramą z kwiatowym ornamentem
znajduje się niezbyt głęboka wnęka. W niej umieszczono cudowną figurę
św. Anny Samotrzeciej. Jest to polichromowana, późnogotycka rzeźba
w drzewie. Pochodzi prawdopodobnie z połowy XV w. Sama św. Anna jest
przedstawiona jako starsza, poważna i dostojna niewiasta. Dzieciątko
na Jej kolanach trzyma królewskie jabłko. Sposób przedstawienia Pana
Jezusa wskazuje, że właśnie On jest ostateczną przyczyną chwały wszystkich
świętych. Postać młodziutkiej Matki Bożej umieszczona po stronie
prawej jest zaledwie naszkicowana. Nie widać nawet dokładnie twarzy,
uwagę skupia jedynie błękit okrywającego Ją płaszcza. Według księgi
zachowanej w zbiorach klasztoru, cudowną figurę znaleziono w lesie
podczas początkowych objawień. Ich historię ukazuje fresk nad wejściem
do kaplicy. W dużym owalu widzimy objawienie św. Anny w lesie na
pniu ściętego drzewa, wśród trzech płonących świec. Obok widać pielgrzymów
zdążających na miejsce nadzwyczajnych wydarzeń. W głębi zatknięty
krzyż zwany "Bożą Męką św. Anny Samotrzeciej". Scena plastycznie
ukazuje wszystkie szczegóły objawień, przechowane w tradycji ustnej
do czasów dzisiejszych.
Św. Anna od wieków słynie z licznych łask, hojnie udzielanych
wiernym. Świadczą o tym wota, składane przy jej ołtarzu. Większość
z nich w czasie kasaty i rozbiorów zginęła, zachowała się jedynie
część.
Św. Anna jest patronką rodzin katolickich. Jest także patronką
dzieci i młodzieży. Zazwyczaj każdy odpust w sanktuarium roi się
od małych dzieci przywożonych czy przyprowadzanych przez rodziców
i opiekunów na specjalne błogosławieństwo. Św. Anna patronuje wychowawczyniom
w zakładach pedagogicznych i zgromadzeniach zakonnych. Nazywana jest
także Patronką Żniw, które zwykle przypadają w pobliżu jej święta.
Niech św. Anna będzie wzorem dla naszych rodzin. Szanujmy
nasze babcie, tak jak Pan Jezus i Jego Matka szanowali św. Annę.
Niech św. Anna uprasza u swojego Boskiego Wnuka, Jezusa Chrystusa,
radość i pociechę z tego, że wszystkie dzieci w naszych rodzinach
rosną w lata i łaskę u Boga i ludzi.
Pomóż w rozwoju naszego portalu