Budowa świątyni w Lipkach rozpoczęła się w 1989 r. z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Juliana Bylicy. Budowę dokończył ks. Marek Staniszewski. A było to możliwe dzięki zaangażowaniu i ogromnej pomocy parafian, mieszkańców Lipek.

Obecny proboszcz ks. Robert Szwabowicz mówił podczas uroczystości: – Wszechmogącemu Bogu niech będą dzięki, że wciąż wybiera sobie miejsca, w których chce się dzielić miłością i największym darem, swym Synem, ze swoim ludem. Dzięki Mu za to, że zechciał również wejrzeć na nasze Lipki i tu zamieszkać ze swoim ludem; i za to, że zgromadził nas w tej świątyni. To od księdza arcybiskupa wyszła myśl o szybkim przygotowaniu poświęcenia naszej świątyni, która od razu została z ogromną radością podchwycona i zrealizowana przez parafian z Lipek. Każdemu z nas pozwolił dziś ksiądz arcybiskup przeżyć uroczystą chwilę, tak bardzo przez wszystkich wyczekiwaną. Za to bardzo dziękujemy. Sam osobiście, przeżywając tak szczególny moment poświęcenia, mogąc również namaścić ściany tej świątyni, mam mocno w myśli słowa, które Jezus wypowiedział do swoich uczniów: „Ja was wysłałem, abyście żęli to, nad czym wy się nie natrudziliście. Inni się natrudzili, a wy w ich trud weszliście”. Dlatego z wdzięcznością chylę czoła przed tymi, którzy wiele się natrudzili, byśmy mogli przeżywać ten dzień.

W homilii abp Kupny przypomniał, jak w trakcie całej historii zbawienia Bóg chciał być blisko swojego ludu. Zamieszkiwał w Arce Przymierza podczas wędrówki Izraela przez pustynię. Po zdobyciu Jerozolimy myśl o zbudowaniu świątyni pojawiła się u króla Dawida. Ale Pan Bóg nie przychylił się do pomysłu Dawida z uwagi na prowadzone przez niego wojny. Wspaniałą świątynię wybudował Mu dopiero król Salomon. Po powrocie z niewoli babilońskiej prorok Aggeusz nawoływał do odbudowy świątyni. Zwrócił uwagę, że ludzie pilnie troszczą się o swój dom, a dom Boga znajduje się w ruinie.

– To wystąpienie proroka wywołało żywą reakcję. Przypomniało Izraelitom wiele dobrodziejstw, które otrzymali od Boga. I dlatego podjęli decyzję o odbudowie tej świątyni, choć nie takiej okazałej, jak wybudowana wcześniej przez Salomona. Stała się ona centrum kultu i miejscem odrodzenia moralno-religijnego. Zaowocowało to odnowieniem Przymierza oraz złożeniem ślubów wiernego przestrzegania Dekalogu – mówił ksiądz arcybiskup.

Zauważył, że uroczystość poświęcenia kościoła w Lipkach jest w pewnej mierze kontynuacją tamtych zbawczych wydarzeń.

– Wpisujecie się w to dzieło budowy domu Panu Bogu. To, że wybudowaliście ten kościół, jest waszą odpowiedzią na tęsknotę Boga, na Jego pragnienie zamieszkania wśród swojego ludu. W tej tęsknocie za bliskością człowieka Bóg jest stały. Od czasów biblijnych w tym względzie nic się nie zmienia. Bóg chce zawsze być z nami, w swoim Synu Jezusie Chrystusie. A ta świątynia, którą wznieśliście, jest wyrazem tego, że i wy chcecie być z Nim; tak jak Izraelici pod kierownictwem Ezdrasza, Nehemiasza, wsłuchiwać się w słowo Boże, które jest słowem życia. I odnaleźć przymierze zawarte z nami przez Chrystusa na drzewie krzyża. Właśnie w tym domu naszego Pana, gdy gromadzimy się wokół ołtarza, a kapłan podnosi biały opłatek przemieniony w Ciało Jezusa, składamy na patenie to wszystko, co nosimy w naszym sercu. Przede wszystkim wdzięczność za to, że Bóg jest z nami – mówił metropolita wrocławski i dodał: – Chcemy także podziękować za budowniczych tego kościoła; za księży proboszczów; za tego, który rozpoczął budowę; tego, który ją kontynuował i za dzisiejszego, który doprowadził do aktu poświęcenia. Bo długo na ten akt poświęcenia kościoła czekaliście.

Ksiądz arcybiskup dziękował również za architekta, kierownika budowy, projektantów, pracowników i za wiernych, którzy swoją modlitwą i pracą budowali żywy kościół. Modlitwą ogarniał zmarłych, którzy angażowali się w dzieło budowy.

Zauważył, że każdą Mszę św. zaczynamy aktem pokuty, wyznając naszą słabość i grzeszność. To zło, którego przeważnie nie czynimy celowo, Jezus bierze na siebie i oczyszcza nas z grzechów.

– Sami o własnych siłach nie potrafimy się uwolnić od grzechów. Potrzebujemy pomocy Boga. Dlatego tak ważne jest, byśmy stanęli przed Nim w prawdzie, uznali własną grzeszność i w swojej bezsilności zanurzyli się w Jego miłosierdziu – tłumaczył abp Kupny, przypominając jednego ze złoczyńców, który przyznał się do grzechu a w zamian Jezus obiecał mu udział w królestwie niebieskim. Ksiądz arcybiskup podkreślał, że tylko przyznanie się do grzechu daje radość Bożego przebaczenia.

– Samozadowolenie, przekonanie o swojej prawości moralnej prowadzi do odwrócenia się od Boga i odrzucenia Jego pomocnej dłoni i jego projektu naszego szczęścia. Tego szczęścia, które wykracza poza to, co widzialne i doczesne – tłumaczył abp Kupny.

Zaznaczył, że udział we Mszy św. pozwala nam przekroczyć granice czasu i przestrzeni. Daje możliwość uczestnictwa w misterium zbawczym Jezusa Chrystusa. – Nasz Pan przez swoją Mękę i śmierć na krzyżu w doskonały sposób wyraził miłość swego Ojca do człowieka. A Bóg, urzeczony szlachetnością i miłością Syna, dał o Nim świadectwo, mówiąc: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” – nauczał pasterz Kościoła wrocławskiego i zachęcał do troski o świątynię parafialną, ale i o duchowe życie wspólnoty parafialnej. Przywołał słowa Benedykta XVI, który pisał, że nikt nie żyje sam, nie grzeszy sam i nikt nie będzie sam zbawiony.

– Nieustannie w moje życie wkracza życie innych – w złym i dobrym. Nie jesteśmy sami. Razem idziemy ku zbawieniu. W dzisiejszą uroczystość poświęcenia kościoła stanęliśmy razem, jeden obok drugiego, by każdy z nas swoim życiem przyczyniał się do budowania wspólnoty Kościoła, w tym miejscu i w tym czasie – mówił metropolita wrocławski i zachęcał: – Przychodźcie do świątyni. Spotykajcie się z Jezusem żywym i prawdziwym. Wasza wspólnota parafialna zbliża was do Boga, podnosi ku górze, pozwala duchowo wzrastać.

Ksiądz arcybiskup podkreślał piękno wybudowanej świątyni: – Należą się wam słowa uznania. To radość moja i Kościoła wrocławskiego – mówił.

Zaznaczył, że w tym miejscu dokonują się największe misteria a świątynia w akcie poświęcenia promieniuje blaskiem na całą parafię i wzbogaca ją Bożym błogosławieństwem. – I my z tej świątyni musimy wrócić przemienieni, silniejsi, bardziej na siebie otwarci, miłujący. O te łaski dla was i dla waszych rodzin będę prosił w tej Eucharystii. Opiekujcie się tym domem Pana, dbajcie o niego, tak jak dotychczas, przychodźcie tu często, by spotkać się z prawdziwą, wieczną i Boską miłością – podsumował abp Kupny.

Po Mszy św. odsłonięta została pamiątkowa tablica i rozpoczęła się wspólnotowa agapa.