W świecie, który próbuje negować wartości chrześcijańskie, młodzi z diecezji toruńskiej pokazują, jak ważne jest dla nich uczestnictwo w życiu Kościoła. Co sprawia, że chcą kroczyć za Jezusem?
W Toruniu w przeddzień uroczystości Chrystusa Króla odbył się 39. Światowy Dzień Młodzieży na poziomie diecezjalnym. Młodzi przybyli z różnych zakątków naszej diecezji: z Brodnicy, Działdowa, Chełmży, Grudziądza, Mszana, Nowego Miasta Lubawskiego, Lubawy, Torunia, Złejwsi Wielkiej. Duszpasterze podkreślają ogromną wartość takich spotkań. – Wydarzenie to jest wyjątkowe ze względu na swój format, który rewelacyjnie odpowiada na potrzeby młodzieży! W samym centrum został postawiony Chrystus, który pociąga młodzież do aktywnego uczestnictwa w życiu Kościoła – mówił ks. Maciej Kozłowski.
Pielgrzymowanie do wieczności
Diecezjalny duszpasterz młodzieży diecezji toruńskiej zwrócił się do młodych: – Moim marzeniem jest, abyście nie rezygnowali z młodości, której towarzyszy pielgrzymowanie i poszukiwanie. Nie obawiajcie się znużenia, nostalgii i bezradności. Bóg jest wiecznie młody. Dziękuję za to, że jesteście – mówił ks. Dawid Wasilewski.
Wspólne świętowanie rozpoczęło się od Mszy św. Słowa pozdrowienia skierował o. Mirosław Grakowicz, redemptorysta, proboszcz parafii św. Józefa. – Życzę wam, abyście zrealizowali w swoim życiu słowa, które przyświecają tegorocznemu Światowemu Dniu Młodzieży: „Ci co zaufali Panu, idą bez znużenia”. Eucharystii przewodniczył bp Józef Szamocki. W homilii nawiązał do orędzia papieża Franciszka. – Przypomina nam ono, że jesteśmy pielgrzymami nadziei, której szczególnym znakiem jest Eucharystia. Błogosławiony Carlo Acutis nazwał ją autostradą do nieba – mówił. Dodał, że jest to najpewniejsza autostrada, która ma swój cel i początek.
Gotowi do służby
Hasło tegorocznego spotkania przypomina, że „życie staje się ciągłą przygodą odkrywania na nowo tajemnicy Chrystusa jako drogi, prawdy i życia, jako Tego, który daje prawdziwą wolność”. Pasterz dodał, że Biblia jest księgą wielkich pragnień, a dziedzicami tych marzeń jesteśmy wszyscy. – Przede wszystkim wy, młodzi przyjaciele, ponieważ to od was będzie zależała przyszłość Kościoła, Polski, świata. Jesteście powołani do odkrywania na nowo Bożej prawdy. Módlcie się, abyście mogli odkrywać, jakimi drogami Pan chce was poprowadzić. Z Jezusem trzeba rozmawiać, a On pokieruje nami zgodnie ze swoimi planami – mówił bp Szamocki.
Podczas Eucharystii miało miejsce włączenie nowych członków w szeregi Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Trzy kandydatki na zastępowych przyjęły błogosławieństwo. – Cieszę się, że jesteście, że chcecie iść do świata, aby pośród tych, którzy nie wierzą w Chrystusa, na miarę swoich sił, możliwości i talentów o Nim opowiadać. Jesteście wszyscy wielką nadzieją Kościoła – podkreślał bp Józef. Oprawę muzyczną podczas Mszy św. pełniła schola parafialna św. Anny z Lubawy.
Radość z bycia razem
Dalsza część spotkania odbyła się w Centrum Dialogu, gdzie młodzi wysłuchali świadectwa Damiana Zwolińskiego, a także uczestniczyli w koncercie zespołu Sunrise, który porwał wszystkich do tańca. – Był to dzień, który na długo zapadnie w mojej pamięci. Atmosfera była niezwykła, pełna radości, pokoju i prawdziwego poczucia jedności. Koncert był wspaniały, muzyka porywała serca, a teksty pieśni wznosiły nas na zupełnie inny poziom. Wszyscy śpiewali z pełnym zaangażowaniem, a taniec stał się naturalnym wyrazem wdzięczności i radości. Cieszę się, że mogliśmy być częścią tego wydarzenia, bo takie chwile są prawdziwym skarbem – podzieliła się Nikola. – Wszystko było świetnie zorganizowane. Na spotkaniu panowała miła atmosfera – podkreślała Joanna. – Dobrze jest zobaczyć tak dużą liczbę osób, które przeżywają to co my i nadają na podobnych falach. Takie spotkania dają dużo radości – mówiła Dominika. – Młodzież z różnych zakątków naszej diecezji mogła się zintegrować. Było to wspaniałe doświadczenie – dodała Sandra. – Wydarzenie było cudowne. Koncert był świetny, zespół dał czadu i zapewnił nam niesamowite przeżycie. Fantastycznie się bawiłem – podsumował Kuba.
Wydarzenie zakończyło się adoracją Najświętszego Sakramentu. – Najbardziej podobał mi się ten moment, eucharystyczna obecność Jezusa – mówił Oliwier. – Kiedy rozpoczęła się adoracja, bałam się, że nie będę mogła się skupić. Pomodliłam się do Ducha Świętego, aby napełnił mnie swoją mocą. Skupiłam się na tyle, że widziałam tylko Jezusa. Po adoracji znowu zaczęły się tańce i śpiewy, czyli to, co kocham. Spotkanie umocniło moje relacje z rówieśnikami i Bogiem – dodała Magda.
W Roku Jubileuszowym każda kobieta zaproszona jest do odkrycia na nowo swojej siły i nadziei. Tylko w objęciach Maryi można znaleźć ukojenie i odwagę, by z wiarą kroczyć drogą życia.
W sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu 8 marca odbył się Jubileusz Kobiet. Spotkanie rozpoczęło się adoracją Najświętszego Sakramentu, którą zwieńczyła Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Iga Świątek po zwycięstwie w meczu drugiej rundy turnieju French Open
Rozstawiona z numerem piątym Iga Świątek awansowała w piątek do 1/8 finału wielkoszlemowego French Open. W trzeciej rundzie turnieju w Paryżu polska tenisistka, która walczy o piąty tytuł w tej imprezie, wygrała z Rumunką Jaqueline Cristian 6:2, 7:5.
W pierwszej rundzie Świątek wygrała ze Słowaczką Rebeccą Sramkovą 6:3, 6:3, a w drugiej z Brytyjką Emmą Raducanu 6:1, 6:2. W niedzielę w 1/8 finału zagra albo z reprezentującą Kazachstan Jeleną Rybakiną (nr 12), albo Łotyszką Jeleną Ostapenko (nr 21).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
