W Sosnowcu Matka Teresa Kierocińska to postać szczególna, która wykazała się swoimi heroicznymi czynami, pomagając sosnowiczanom. (...) Przez 25 lat kierowała Zgromadzeniem Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu. Będąc przełożoną Karmelitanek Dzieciątka Jezus Matka Teresa koordynowała prace nad powstaniem i fundacją nowych placówek zakonnych oraz tworzeniem i działalnością kolejnych instytucji opiekuńczo-wychowawczych – czytamy w uzasadnieniu uchwały.
Czcigodna Służebnica Boża Matka Teresa Kierocińska urodziła się w 1885 r. w Wieluniu, zmarła w 1946 r. w Sosnowcu. Swą postawą dawała świadectwo nie tylko wiary, ale przede wszystkim człowieczeństwa. Propozycja uhonorowania Matki Teresy Kierocińskiej wpisuje się w 40. rocznicę rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego (w maju 1983 r.) i w 10. rocznicę promulgowania w Watykanie dekretu o heroiczności jej cnót. Od tego momentu przysługuje Matce Teresie Kierocińskiej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Przez 25 lat kierowała Zgromadzeniem Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu. Będąc przełożoną koordynowała prace nad powstaniem i fundacją nowych placówek zakonnych oraz tworzeniem i działalnością kolejnych instytucji opiekuńczo-wychowawczych w mieście. W tamtym czasie udało się otworzyć: pracownię haftu i szycia oraz ochronkę dla dzieci od lat 3 do 7, koedukacyjną 4-klasową szkołę powszechną, powiększoną następnie do sześciu oddziałów oraz przedszkole im. św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Niezwykłą odwagą i heroiczną postawą Matka Teresa Kierocińska wykazała się podczas II wojny światowej. Za pomoc niesioną żydowskiej ludności przyznano jej pośmiertnie w 1992 r. medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
W życiu i działalności Matka Teresa kierowała się zasadą: „Nikt głodny od naszej furty odejść nie może”. Sytuacja okupacyjna wymusiła na zgromadzeniu utworzenie sierocińca. Do klasztoru trafiały bowiem dzieci, których rodzice zostali zamordowani lub zmarli w okresie wojny. Dzięki m. Teresie w klasztorze sosnowieckim byli przechowywani i ukrywani członkowie organizacji konspiracyjnych i oddziałów partyzanckich m.in. Armii Krajowej i NSZ. Byli to chorzy i ranni, którym siostry udzielały pomocy pielęgniarskiej oraz „spaleni” partyzanci. Siostry przygotowywały dla partyzantów paczki z żywnością i lekami oraz odzież. Matka Teresa całą pomoc koordynowała i jako jedyna miała pełną wiedzę o jej zasięgu i zakresie.