Piotr przedstawiany jest w ikonografii jako mężczyzna starszy niż Paweł. Był opoką, na której Chrystus budował swój Kościół. Zazwyczaj z kluczami (które Chrystus ofiarował mu do swojego Kościoła) i księgą. Paweł z mieczem, od którego zginął. Z prześladowcy stał się misjonarzem, niosąc Dobrą Nowinę aż po krańce świata. W święto tych apostołów istnieje zwyczaj, składania ofiar na potrzeby Stolicy Apostolskiej.
W przemyskim Muzeum Archidiecezjalnym zachował się piękny tryptyk z pogranicza gotyku i renesansu przedstawiający w polu środkowym scenę Pożegnania św. Piotra i Pawła. Tryptyk pochodzi z roku 1527, prawdopodobnie z Osieka. Na kwaterach bocznych skrzydeł zamieszczono sceny z życia Apostołów. Skrzydło lewe przedstawia więc Powołanie św. Piotra, Widzenie (rewers), a także Uwolnienie oraz Ukrzyżowanie. Prawe skrzydło przedstawia m.in. Kazanie św. Pawła, jego biczowanie oraz męczeństwo (ścięcie).
Jak pisał na początku XX wieku ks. Teofil Łękawski (autor przedwojennej monografii o katedrze przemyskiej obrządku łacińskiego), osadnicy niemieccy z okolic Kolonii mieli wybudować kościół drewniany Świętych Piotra i Pawła, który później stał się pierwszą katedrą przemyską. Lokalizowany on jest (co potwierdziły niedawne wykopaliska archeologiczne) w rejonie kościoła Jezuitów. W tym właśnie kościele jezuici przemyscy mieli – wedle akt biskupa Wacława Sierakowskiego z XVIII wieku – odnaleźć starą tablicę, która poświadczała, że kościół został konsekrowany w 1212 r. W tym prastarym kościółku franciszkanie mieli odprawiać Msze dla katolickiej części mieszkańców Przemyśla. Później kościół Świętych Piotra i Pawła został zabrany przez schizmatyków.
Z kolei inna legenda mówiła, że kościół miał powstać z fundacji węgierskiego króla Kolomana i jego polskiej żony Salomei. W liście pasterskim, który miał napisać pierwszy rezydujący na stałe w Przemyślu biskup Eryk z Winsen (franciszkanin), pisał, że „zastał kościół zeszpeconym i opuszczonym jakoby wdowę pogrążoną w boleści wszelkiej”, a dalej, że „kościół ten od wielu wieków wstecz był i jest katedralnym”.
Uroczystość Świętych Piotra i Pawła to ważne święto dla całego Kościoła. Miałem szczęście uczestniczyć kilkakrotnie w uroczystej liturgii ku czci Świętych Apostołów w Bazylice św. Piotra w Rzymie. To wielkie przeżycie, gdy po wejściu do wypełnionej wiernymi bazyliki widzi się figurę św. Piotra okrytą czerwoną kapą, a potem bierze udział w wyjątkowej liturgii, dla uczczenia wyjątkowych postaci Apostołów, którzy dali podwaliny Chrystusowemu Kościołowi.
Św. Piotr to ten spośród Apostołów, który został obdarzony przez Pana Jezusa władzą prymatu, ten, którego Pan Bóg umiłował szczególnie. „Ciało i krew nie objawiły ci tego (tej miłości do Mnie - przyp. I. S.), ale Ojciec mój, który jest w niebie” - powie Jezus (por. Mt 16, 17). Stajemy dzisiaj przed św. Piotrem i modlimy się przez jego wstawiennictwo za Kościół święty. Kościół, w którym jesteśmy, który jest naszą matką, który kochamy. Przyjął nas w momencie chrztu i odtąd jesteśmy jego członkami. Kościół to biskupi, kapłani, diakoni, zakonnicy, siostry zakonne i cały lud Boży. To ogromna wspólnota, nade wszystko katolicka. My, katolicy, ogniskujemy się wokół św. Piotra, który w Kościele sprawuje władzę najwyższą, i nie jest to władza tylko honorowa, ale realna. Piotr naszych czasów jest naszym pasterzem. Jako Polacy byliśmy szczególnie blisko Piotra, gdy na czele Kościoła powszechnego stał Jan Paweł II. Przygarniał nas w sposób wyjątkowy, niemal osobiście pokazując każdemu drogę do nieba. Obecny Ojciec Święty Benedykt XVI jest nam również bardzo bliski (...). Jesteśmy związani z Papieżem nauczaniem Kościoła - wielką misją, jaką spełniają przede wszystkim biskupi i kapłani. Jesteśmy związani z tym, czym Kościół żyje, czym oddycha. Wiąże nas odpowiedź na działanie Ducha Świętego, który jest w Kościele. Do nas wszystkich odnoszą się sakramenty sprawowane w Kościele, nimi żyjemy, bo one są instrumentami Boga, przez które udziela On ludziom swojej łaski. To wszystko dzieje się w Kościele i z Kościołem. Chrystus obecny w Kościele działa w nim i przez niego. Bez Kościoła nie ma Chrystusa, a bez Chrystusa nie ma Kościoła. Jest to związek tak ścisły, że o Kościele mówi się nawet, iż jest małżonką Chrystusa.
Powinniśmy więc przygotować się do tego ważnego święta w Kościele wielką refleksją o początkach Chrystusowej wspólnoty, jej dziejach i dniu dzisiejszym. Uzmysłowić sobie, że to na św. Piotrze i św. Pawle zbudowany jest Kościół, przede wszystkim zaś na Piotrze, który otrzymał władzę prymatu; św. Paweł jako główny ewangelizator rozkrzewił Ewangelię Chrystusa na całym świecie, a później w Rzymie zaświadczył o Chrystusie swoją męczeńską śmiercią. Dlatego właśnie tym dwóm Apostołom oddajemy najwyższe uszanowanie. To „mężowie, dzięki którym wzeszło światło Ewangelii Chrystusowej” - powie św. Leon I Wielki, ks. Piotr Skarga zaś nazwie Piotra - „opoką wiary”, a Pawła - „chwałą Kościoła” (por. ks. Wincenty Zaleski, „Rok kościelny”).
Święto Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest dobrą okazją, by wyrazić naszą miłość do Papieża i Kościoła. Mamy świadomość, że Chrystusowy Kościół jest wciąż prześladowany, że trwa wielka walka z Kościołem, który stawia tamy rozpasaniu się zła i nikczemności. Dokucza się dziś nawet samemu Ojcu Świętego, by osłabić jego autorytet jako pasterza wielkiej wspólnoty chrześcijan. Dlatego powinniśmy być z nim solidarni, modlić się za niego, a także cierpliwie pomagać zmanipulowanym rozpoznawać rzeczywistość.
Papieże zawsze dawali Chrystusowi najwyższe świadectwo miłości i wierności ewangelicznej. Dziś papiestwo ma rangę wspaniałej i świętej instytucji, na tronie papieskim zasiadają ludzie najbardziej oddani Chrystusowi. To kandydaci na ołtarze, wielcy mężowie modlitwy, wzory cnót i świętego postępowania za Chrystusem ku Panu Bogu. Niech uroczystość - a więc święto rangi najwyższej - Świętych Apostołów Piotra i Pawła będzie również czasem pamięci o naszym wielkim rodaku - (...) Janie Pawle II (...). Niech serdeczna modlitewna pamięć o Stolicy Apostolskiej i o papieżach umacnia naszą miłość także do Kościołów lokalnych, do naszych pasterzy i kapłanów. Obchodząc tę uroczystość, pamiętajmy, że to jest święto całego Kościoła.
O. Stanisław Tasiemski, dominikanin, dotychczasowy członek Zarządu Katolickiej Agencji Informacyjnej został wybrany na nowego prezesa tej instytucji. Wyboru dokonano w związku z dymisją jaką złożył Marcin Przeciszewski, który kierował KAI przez 32 lata czyli od początku jej istnienia.
74-letni o. Stanisław Tasiemski ukończył studia geograficzne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zakończone obroną pracy magisterskiej. Pracował w przedsiębiorstwie „Geoprojekt”, był asystentem w Zakładzie Geotechniki na Politechnice Szczecińskiej.
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
