Termin zaproponował ponad sto lat temu (w 1908 r.) pionier ruchu ekumenicznego Paul Wattson z USA. Chodziło o to, by obejmował on czas między dniem wspomnienia św. Piotra a dniem upamiętniającym nawrócenie św. Pawła. Jego istotą jest gorąca zachęta wiernych do kontynuowania modlitwy ekumenicznej oraz wzajemnych odwiedzin, zarówno w trakcie Tygodnia Modlitw, jak i całego roku. Sam przebieg jest zróżnicowany. Wspólnoty niektórych Kościołów, diecezji czy miast organizują jedno nabożeństwo, inne spotykają się każdego dnia Tygodnia (a właściwie oktawy). Jeszcze inne wybierają spośród ośmiu nabożeństw jedno, któremu nadają charakter obchodów centralnych, świętowanych najczęściej w niedzielę. Z biegiem lat ukształtowała się formuła nabożeństw ekumenicznych, na które zapraszani są duchowni i świeccy z bratnich Kościołów chrześcijańskich. Ważne w nim miejsce zajmuje głoszenie słowa Bożego, a zwyczajem przyjętym w Polsce jest międzywyznaniowa wymiana kaznodziei.
Malta dziękuje za wiarę
Reklama
Materiały na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, upływający pod hasłem Życzliwymi bądźmy (Dz 28, 2), zostały przygotowane przez chrześcijan z Malty, a polską ich wersję opracował zespół redakcyjny powołany przez Komisję ds. Dialogu między Polską Radą Ekumeniczną a Konferencją Episkopatu Polski, której współprzewodniczą: bp Jerzy Samiec (Kościół ewangelicko-augsburski) i bp Krzysztof Nitkiewicz (Kościół rzymskokatolicki). W tym miejscu przypomnę, iż modlitwy pod hasłem Przemienieni przez zwycięstwo Jezusa Chrystusa (1 Kor 15, 51-58) prowadzone były w 2012 r. na bazie materiałów przygotowanych w Polsce.
Tematyka Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w 2020 r., oparta na tekstach z Dziejów Apostolskich, dotyka takich zagadnień, jak: pojednanie, oświecenie, nadzieja, zaufanie, pokrzepienie, gościnność, nawrócenie, hojność. Nawiązuje do święta Rozbicia Okrętu św. Pawła, obchodzonego 10 lutego przez maltańskich chrześcijan. Wspominają wtedy okoliczności, w jakich apostoł Paweł znalazł się na wyspie – burzę, rozbicie się statku i cud ze żmiją (Dz 27, 9 – 28, 10) – i dziękują za dotarcie wiary chrześcijańskiej na Maltę.
Istotą Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan jest gorąca zachęta do kontynuowania modlitwy ekumenicznej przez cały rok.
Podziel się cytatem
Ekumenicznie w Szczecinie
W tym kontekście prowadzono rozważania w trakcie szczecińskich obchodów Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, którego przebieg wyznaczała utrwalona już mapa ekumenicznych spotkań, począwszy od niedzieli 19 stycznia, do sobotniego spotkania 25 stycznia na uroczystej Liturgii Słowa w bazylice archikatedralnej św. Jakuba Apostoła, wieńczącej ten międzywyznaniowy czas modlitw, skończywszy. Tradycyjnie Tydzień rozpoczęto w prawosławnej parafii św. Mikołaja przy ul. Zygmunta Starego, której proboszczem jest ks. Paweł Stefanowski. W poniedziałek wierni mieli okazję do modlitwy ze wspólnotą Kościoła polskokatolickiego przy pl. Świętych Piotra i Pawła, gdzie funkcję proboszcza pełni ks. inf. Stanisław Bosy. We wtorek ekumenicznym modlitwom przewodniczył pastor Sławomir Sikora, proboszcz z ewangelicko-augsburskiego kościoła Świętej Trójcy przy ul. Energetyków. W środę modlitewnymi gospodarzami były karmelitanki z klasztoru przy ul. Strzałowskiej. W czwartek zaś modlitwom przewodniczył bp Henryk Wejman, który gościł w bazylice św. Jana Chrzciciela przy ul. Bogurodzicy, gdzie proboszczem i kustoszem jest ks. prał. Aleksander Ziejewski. W parafii Świętej Rodziny przy ul. Korony Polskiej, której proboszczem jest ks. kan. Krzysztof Cichal, odbyło się piątkowe nabożeństwo ekumeniczne. Zakończenie Tygodnia miało miejsce w bazylice archikatedralnej św. Jakuba Apostoła. Przewodził mu bp Henryk Wejman. Podsumowując ten szczególny czas, podziękował wszystkim, którzy wzięli udział w międzywyznaniowych modlitwach, i podkreślił znaczenie życzliwości międzyludzkiej sprzyjającej wzmacnianiu i pogłębianiu więzi i relacji z Bogiem. Zatem – życzliwymi bądźmy!
Siedem spotkań modlitewnych zaplanowano w archidiecezji katowickiej podczas Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Jedno z nich odbędzie się w kościele ewangelicko-augsburskim, a pozostałe w świątyniach katolickich. Tradycyjnie już Tydzień ekumeniczny odbędzie się w dniach 18-25 stycznia, w tym roku pod hasłem). Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłon” (Mt 2, 2).
Ks. Adam Palion, delegat metropolity katowickiego ds. ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego tłumaczy, że do Chrystusa może przyjść każdy. – To jest taki fenomen, że Jezus nie narodził się tylko dla wybranych, ale narodził się dla każdego. Mędrcy, którzy przybyli do Chrystusa, byli to ludzie bardzo wykształceni. Byli zafascynowani tym, co nowego pojawiło się na niebie. Przybyli do Jezusa i oddali Mu pokłon, bo uwierzyli, że jest to Ktoś, kto może ma coś zmienić w świecie, w sytuacji życiowej człowieka – wyjaśnia ks. Palion.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
30.05.2025 w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Przyjechali do Rzymu, bo jak sami wskazują, chcą Panu Bogu podziękować: za małżeństwo i rodzinę, dar potomstwa, codzienną radość i miłość. W Roku Jubileuszowym przybywają do grobów Apostołów, bo wiedzą, że potrzebują budować swoje życie rodzinne na nadziei, którą jest Jezus Chrystus. Dziś w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Spotkanie jubileuszowe potrwa od piątku, 30 maja do niedzieli, 1 czerwca. Centralnym punktem będzie Msza św. pod przewodnictwem Papieża Leona XIV. To wydarzenie przyciągnie do Wiecznego Miasta ponad 60 tysięcy wiernych ze 120 krajów, ze wszystkich kontynentów. W sobotę (31 maja) grupy z Polski spotkają się na Mszy św. w Bazylice Matki Bożej Większej. Liturgii o godz. 14:00 będzie przewodniczył abp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
