Zaprojektowany przez inż. Romana i Martę Orlewskich Park Matki Bożej obejmuje teren dawnej cegielni, tuż za świątynią. Przygotowanie parku, zasadzenie drzewek i budowa stacji trwały ponad rok. Wszystkie prace z ofiarnym sercem wykonywali mieszkańcy Niechobrza. W Kronice parafialnej z tego okresu ks. Józef Mucha zapisał: „[Park] architektonicznie nadaje świątyni wspaniałe otoczenie, tak że jest to naprawdę mała kalwaria różańcowa. Maryjo, bądź nagrodą tym, którzy tu dawali swoją myśl, serce, pracę i grosz. Dziękuję Ci, żeś mi pozwoliła przeżyć tę chwilę, którą uważam za poważny krok w stronę koronacji Twojego Wizerunku”.

Rzeźby do kolejnych stacji wykonała w drewnie lipowym ludowa artystka Agata Błażej, która podczas poświęcenia parku w czasie odpustu franciszkańskiego w 1975 r. opowiadała, że przed 40 laty miała sen – usłyszała głos Chrystusa mówiącego: „Agato, masz wielkie dzieło do spełnienia”. Wypełniła je z pełnym zaangażowaniem jako 70-letnia osoba, a jej praca spotkała się z wielkim uznaniem nie tylko ze strony wiernych, ale także znawców sztuki. Każda część Różańca wyrażona jest przez odmienny styl kapliczek. Radosne to miejsca bliskiego spotkania z Bogiem – Człowiekiem, budowane na kształt otwartych domków, ozdobionych rabatami kwiatów. Bolesne wyrażają mistycyzm męki i śmierci Chrystusa. Aby dostrzec sens cierpienia, trzeba patrzeć w górę, ku niebu, dlatego każda ze stacji umieszczona jest na podwyższeniu. Zaś tajemnice chwalebne są podążaniem za Zmartwychwstałym i Jego Matką – od pustego Grobu, aż do spotkania w Eucharystii, bo ostatnią kapliczką jest kościół parafialny. W każdej kapliczce umieszczona jest garść ziemi z Lourdes i z Niepokalanowa, jako wyraz czci dla Matki Najświętszej i więzi duchowej z tymi sanktuariami. Do każdej też dołączona jest tabliczka z rozważaniem przedstawionej na niej tajemnicy. Kiedy w 2002 r. Jan Paweł II napisał list apostolski „Rosarium virginis Mariae”, w którym ogłoszone zostały Tajemnice Światła, coraz częściej pojawiały się głosy o konieczności dobudowania nowej części dróżek. Pamiętając, że Tajemnice Chwalebne według zamysłu ks. Muchy kończą się świątynią, ówczesny kustosz ks. Jan Koc przedłużył tę myśl. Trzy pierwsze tajemnice wpisane są w nowe witraże umieszczone po prawej stronie kościoła, zaś dwie kolejne, czyli „głoszenie Słowa Bożego i ustanowienie Eucharystii, to stoły Słowa i Chleba, czyli ambona i ołtarz.

Wykonane blisko pół wieku temu dróżki zmieniły się – posadzone drzewka i krzewy urosły. Odnowiono część radosną i bolesną zaś w kaplicach chwalebnych dotychczasowe figurki z drewna lipowego wymieniono na bardziej trwałe, wykonane z żywicy syntetycznej, ze względu na to, że ciągle odsłonięte, najszybciej ulegały zniszczeniu. Kapliczki chwalebne mają otwartą konstrukcję, aby ukazać ich więź z niebem. To miejsce, które wymaga ciągłej troski i renowacji.

Park Matki Bożej wypełniony jest wysokimi drzewami, rozłożystymi krzewami, można się tu modlić w skrytości, jak Maryja. Tylko jesień odsłania ścieżki, czyni prześwity i wszystkie Tajemnice stają się sobie bliższe, jak w codziennych październikowych różańcach.