Informacja ta sprawiła mi wielką radość, bowiem swoje dzieciństwo spędziłem właśnie w tej niezwykłej miejscowości, gdzie do 1959 r. mieszkałem wraz z rodzicami i rodzeństwem przy ul. Rynek 33 w wynajętym mieszkaniu u państwa Romańskich” – pisze w liście do naszej redakcji Stanisław Rembowiecki, obecnie mieszkaniec Nowej Soli. „Gdy sięgam pamięcią do tamtego okresu, to widzę siebie jako ucznia szkoły podstawowej, który idąc do niej z tornistrem na plecach, miał zwyczaj, tak jak i inni współcześni rówieśnicy, wstępowania po drodze do kościoła. Tak też czyniłem po zakończeniu nauki w szkole każdego dnia” – czytamy w liście. Autor, opisując codzienność ówczesnego życia w Wiślicy, pisze także o jego trudach, zaradności mamy – absolwentki Szkoły Sióstr Bernardynek ze Świętej Katarzyny, gotującej „coś z niczego”, bieganiu boso, czy wydarzeniach dziejących się w wiślickiej kolegiacie.

Jak zauważa burmistrz „młodego” miasta i gminy, Stanisław Krzak – Wiślica ma ogromne znaczenie historyczne, co doceniają władze państwowe, Kościół oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Prawa miejskie Wiślica otrzymała już w XIV wieku od Władysława Łokietka. Utraciła je po powstaniu styczniowym w 1869 r.

W 2017 r. władze Wiślicy zdecydowały o podjęciu starań o ponowne uzyskanie praw miejskich. Zakwalifikowanie przez wicepremiera Piotra Glińskiego wiślickich zasobów historycznych jako dobra ogólnonarodowego zmobilizowało lokalny samorząd do działania. Uchwałę w sprawie uzyskania praw miejskich podjęli radni, później były konsultacje społeczne i wnioski do wojewody oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Symboliczne uczczenie historycznej chwili dla Wiślicy nastąpiło już w noc sylwestrową. W bazylice Narodzenia Najświętszej Maryi Panny odbył się z tej okazji koncert, a później dziękczynna Msza św.

Główne uroczystości związane z odzyskaniem praw miejskich władze Wiślicy chcą zorganizować w maju.

Wiślica, prastara osada, niewątpliwie stanowiła siedzibę książąt państwa Wiślan, plemienia wymienianego przed poł. IX wieku przez Geografa Bawarskiego, jako przypuszczalna rezydencja znanego z „Żywotu św. Metodego” – „potężnego księcia”. Niektóre źródła podają, iż w „rzeczywistości w X wieku był tu tylko niewielki zespół osadniczy, który na przełomie X/XI stulecia dostał się we władanie księcia Polan, a jego śladem jest być może grodzisko położone na skałce gipsowej pośród łąk, ok. 600 m na południowy wschód od osady” („Wiślica. Kolegiata”; Wydawnictwo ABC; Tarnobrzeg 2000; red. J. Zub).

Obecna bazylika wiślicka była świadkiem wielu historycznych wydarzeń i ważnych dla zwykłych ludzi momentów. Pisze p. Stanisław Rembowiecki: „Pamiętam prześladowania Kościoła przez władze komunistyczne, w tym więzienie bp. Czesława Kaczmarka (o czym wiedziałem od rodziców), wyrugowanie ze szkoły lekcji religii. Pamiętam, jak w 1959 r. w wieku lat 12 przystępowałem w VII klasie szkoły podstawowej do sakramentu bierzmowania. Gdy staliśmy w kościele, czekając na przyjazd Księdza Biskupa, który wówczas nie był więziony, jedna ze starszych pań powiedziała do nas: – Dzieci, wy nawet nie wiecie, jakie macie szczęście, że mamy Księdza Biskupa. To zdanie (…) zapamiętałem do chwili obecnej”.

Atrakcją dzisiejszej Wiślicy są pozostałości fundamentów kościoła św. Mikołaja z X wieku oraz gipsowej misy, która jest interpretowana jako naczynie służące do chrztu zbiorowego.

Pierwotny kościół w Wiślicy był romański, następny – większy – także romański z kryptą (XII wiek.) W jego miejsce w 1. poł. XIII wieku został zbudowany kolejny kościół romański – trójnawowy, z erygowaną przy nim kapitułą kolegiacką.

Obecny kościół zbudował Kazimierz Wielki w poł. XIV wieku, świątynia była rozbudowywana do końca XIV wieku. Jest gotycki, murowany z ciosu, z pozostałościami romańskimi. W ołtarzu głównym – wczesnogotycka rzeźba tzw. Madonny Łokietkowej (Uśmiechniętej).

„Jestem dumny, że swoje dzieciństwo spędziłem w miejscowości niezwykłej, obok wspaniałej przeszłości, gdzie króluje Madonna Łokietkowa, do której wracam często swoimi myślami. Z racji odzyskania po latach praw miejskich życzę mieszkańcom Wiślicy wszelkiej pomyślności i kierowania się w życiu dewizą: Bóg – Honor – Ojczyzna, bowiem innej, lepszej drogi nie ma” – podkreśla w liście Stanisław Rembowiecki.

Od 1 stycznia 2018 r. w województwie świętokrzyskim miastami stały się również Łagów i Radoszyce. O taki status ubiegają się także Szydłów, Pierzchnica, Nowy Korczyn i Klimontów.