W siedzibie Polskiego Radia w Katowicach 21 lutego 2018 r. odbyła się prapremiera płyty pt. „Pieśń o Ojczyźnie. Zespół Pieśni i Tańca «Śląsk» im. Stanisława Hadyny na 100-lecie Odzyskania Niepodległości”. O pracy zespołu nad specjalną płytą na jubileusz 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości mówił w wywiadzie dla „Niedzieli” Zbigniew Cierniak – dyrektor „Śląska” już w ubiegłym roku.
Skromna, nawiązująca do polskich barw narodowych okładka płyty kieruje uwagę odbiorcy przede wszystkim w stronę rocznicy, z której okazji została wydana. Na krążku natomiast znalazły się pieśni, które towarzyszą uroczystościom państwowym, wojskowym i rocznicom ważnych wydarzeń historycznych.
Płytę otwiera hymn państwowy – „Mazurek Dąbrowskiego”. Kolejne utwory to m.in. pieśń reprezentacyjna Wojska Polskiego „My, Pierwsza Brygada” w opracowaniu Stanisława Hadyny, a następnie „Hymn Armii Hallera” i „Hymn Armii Krajowej”. W cyklu pieśni żołnierskich i partyzanckich znalazły się: „Ułan i dziewczyna”, „Bywaj, dziewczę, zdrowe”, „Czerwone maki na Monte Cassino” i inne. Muzycznym zapisem historii walk Polaków o wolność są pieśni powstańców śląskich, m.in.: „Idą Powstańcy”, „Ej, dostone żytko” i „Rota Śląska” oraz powstańców warszawskich: „Warszawskie dzieci”, „Pałacyk Michla”, „Zośka”, „Szturmówka”, „Hej, chłopcy, bagnet na broń” i „Marsz Mokotowa”. Płytę kończy pieśń „Boże, coś Polskę”.
„Są w tych utworach wszystkie barwy patriotyzmu: męstwo, cierpienie i wiara. W trudach walki czy w glorii chwały – muzyka zawsze łączyła. Oddając w Państwa ręce płytę z okazji 100-lecia Niepodległości Polski, pragniemy przywołać pamięć o bohaterstwie, wzruszyć i pobudzić do doskonalszego odczuwania historii” – napisał w słowie wstępnym do płyty „Pieśń o Ojczyźnie” Zbigniew Cierniak – dyrektor Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”.
Jeszcze w tym miesiącu odbędą się koncerty „Śląska” prezentujące płytę: 27 lutego br. w Koszęcinie i 28 lutego w Warszawie.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
Bp Marek Solarczyk wystosował komunikat, w którym prosi księży, osoby życia konsekrowanego i wszystkich wiernych o modlitwę w intencji bp. Piotra Turzyńskiego.
Informacja o chorobie biskupa pojawiła się dziś na stronie internetowej diecezji radomskiej:
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.