Reklama

Ludzie z pasją

Jak Fundacja zmienia życie młodych ludzi?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z Fundacją jestem związana od gimnazjum. Stypendium to duża pomoc w nauce. W Fundacji cenię ludzi, którzy mnie inspirują. To też budowanie relacji na tych samych wartościach. Razem z innymi stypendystami przygotowuję się do wyjazdu do Etiopii. Ośmioro studentów wyleci 25 sierpnia, by nieść pomoc w szpitalu i szkole. Będziemy tam cztery tygodnie. W planach mamy nauczanie języka angielskiego, matematyki, informatyki oraz pomoc w tamtejszej przychodni. Oprócz pomocy medycznej i edukacyjnej nasza grupa „Dzieło na misji” zajmie się też animacją czasu wolnego dla najmłodszych.

Oliwia Opacka, studentka medycyny w Warszawie

Jestem stypendystką Fundacji od 2014 r. Dołączyłam do tego grona dopiero po zdaniu matury. Pochodzę z Radzynia Podlaskiego. Fundacja pomaga mi finansowo w nauce, ale dała także przyjaciół. Będąc w Fundacji, poznajemy nauczanie św. Jana Pawła II. Trudna misja przed nami, by ten papieski testament przekazywać młodszym kolegom. Nie wstydzę się wiary, będąc w dużym mieście. Mam przyjaciela, który nie był związany z wiarą chrześcijańską. Kiedy zaczęliśmy dużo rozmawiać, zaczął ze mną chodzić do kościoła.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Justyna Sobocka, studentka bezpieczeństwa wewnętrznego w Warszawie

Reklama

Fundacja to połowa mojego życia. Stypendystą zostałem w gimnazjum i na pomoc mogłem liczyć podczas nauki w liceum i studiów. Do 2007 r. brałem udział w obozach jako uczestnik. Teraz pomagam je organizować. Wiele zawdzięczam Fundacji. Wcześniej byłem raczej cichy i nie wychylałem się. Jest nawet anegdota, że kiedy Karolek przyszedł do biura Fundacji, to się nie odzywał i wycinał znaczki. Z biegiem czasu mogłem rozwinąć talenty organizatorskie i liderskie. Dziś jako absolwent działam w Stowarzyszeniu Absolwentów Dzieło. Organizujemy konferencje i sympozja, a naszą perełką jest punkt przedszkolny „Lolek” na warszawskim Mokotowie. Opracowujemy też autorski program nauczania przedszkolnego. W planach myślimy już o kolejnych „Lolkach”.

Karol Daniluk, prezes Stowarzyszenia Absolwentów Dzieło

Uczestniczyłem w obozie w Tarnowie razem z innymi kapłanami – absolwentami Fundacji. Wakacyjne obozy miały wpływ na moje powołanie. Stypendystą zostałem w 2002 r., będąc uczniem gimnazjum. Spotykałem na obozach wspaniałych księży, którzy mieli dla nas czas, rozmawiali, spowiadali, kiedy była taka potrzeba. Piękna jest liturgia, podczas wakacyjnych obozów. To zachwyca i człowiek zaczyna otwierać się na Boga. W gimnazjum i liceum żyłem od obozu do obozu i tak rozwijałem się duchowo. Wiele słów św. Jana Pawła II inspirowało mnie, żeby iść za Chrystusem. Tak jest do dziś.

Ks. Ireneusz Juśkiewicz z diecezji siedleckiej, absolwent Fundacji

Jestem stypendystą od 7 lat. Studiuję w Warszawie bezpieczeństwo wewnętrzne. Obok pomocy finansowej otrzymujemy od Fundacji dużo więcej, m.in. poczucie wspólnoty. Tutaj mamy też program praktyk, bo nasi stypendyści to zdolni ludzie, godni zaufania. Ja miałem praktyki w MSWiA. Dzięki Fundacji zaczęła się też współpraca z mediami. Byłem akredytowanym dziennikarzem podczas ŚDM. Fundacja zmieniła moje życie. Patrzę spokojnie w przyszłość i widzę w niej Fundację.

Paweł Żulewski, kierownik Biura Prasowego Fundacji

2017-07-19 10:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Poczuj głód

W pewnym sensie lubię czas Wielkiego Postu. To co, że trzeba zrezygnować z jakiejś przyjemności? Z mego doświadczenia wynika, iż warto niekiedy godzinkę, którą zazwyczaj przeznaczam na oglądanie serialu, zamienić na chwilę modlitwy. Dla mnie modlitwa jest rozmową z Kimś, Kto niesamowicie mnie kocha. Tak, tylko jeśli modlitwa jest rozmową, to może warto zastanowić się, jakie warunki muszą być spełnione, aby ta rozmowa w ogóle mogła zaistnieć. Pytanie tylko, czy my faktycznie chcemy nawiązać kontakt z Najwyższym. Niech mi będzie wybaczone to, co teraz napiszę, ale, jeśli nie czujemy potrzeby modlitwy, to może należy pozwolić sobie na przerwę. Proszę mnie źle nie zrozumieć, ale czasami trzeba doświadczyć życia w samotności, aby przekonać się, że bez Niego wcale nie jest tak różowo, jak przekonują nas kolorowe pisma. Wydaje mi się, iż symbolem człowieka, który poznał smak życia bez Niebieskiego Tatusia, jest syn marnotrawny. Popatrzmy, młody, zbuntowany człowiek, pragnący przeżyć przygodę, opuszcza dom kochającego ojca i zaczyna życie na własną rękę. Początkowo jest to całkiem fajne. Szybko jednak stacza się na samo dno. Jedyne dobro, jakie wynika z tej sytuacji, polega na tym, że w jego sercu pojawia się tęsknota za ojcem, która skłania go do powrotu. Przypuszczam, że te doświadczenia zmotywowały go do ciągłej troski o budowanie szczerych relacji. W tym sensie uważam, iż czasami warto pozwolić sobie na odpoczynek od modlitwy. Jednak, gdy już pojawi się w nas głód Boga, to warto zatroszczyć się o właściwą atmosferę tego spotkania. A że Bóg przeważnie mówi do nas cichym i delikatnym głosem, dlatego pojawia się potrzeba ciszy. Ludzie, którzy życie poświęcili modlitwie, twierdzili, że są dwa rodzaje ciszy: cisza zewnętrzna i cisza wewnętrzna. Dlatego na początek zadbajmy o miejsce do modlitwy. Wydaje mi się, że trafne wskazania znajdujemy w Ewangelii czytanej w Środę Popielcową, gdzie Jezus radzi nam, żebyśmy weszli do swojej izdebki, zamknęli drzwi i w ciszy się modlili.
CZYTAJ DALEJ

Filar prawowierności

Niedziela Ogólnopolska 2/2023, str. 20

[ TEMATY ]

święci

Wikimedia Commons

Św. Grzegorz z Nyssy, mozaika w prawosławnym klasztorze Osios Lukas w Grecji

Św. Grzegorz z Nyssy, mozaika w prawosławnym klasztorze Osios Lukas w Grecji

Obok św. Grzegorza z Nazjanzu i św. Bazylego Wielkiego był najważniejszym z teologów kapadockich.

Święty Grzegorz z Nyssy, jak zauważył Benedykt XVI, był „człowiekiem o naturze kontemplacyjnej, o wielkiej skłonności do refleksji, a jego żywa inteligencja była otwarta na kulturę epoki. Dzięki temu w dziejach chrześcijaństwa dał się poznać jako oryginalny i głęboki myśliciel”.
CZYTAJ DALEJ

Niebo Ojca Pio

2025-01-10 21:40

[ TEMATY ]

św. Ojciec Pio

"Głos Ojca Pio"

Ojciec Pio, jak każdy człowiek, rozmyślał nad dziełem stworzenia. Wielbił za nie Boga, a co więcej, w niezwykle celny sposób porównał dwa Jego działania. Doszedł bowiem do wniosku, że cudem przewyższającym akt stwórczy jest zbawienie, gdyż według niego większej Bożej mocy wymagało odpuszczenie grzechów człowiekowi, który jako wolny mógł nie chcieć być zbawionym, niż niesprawiające Bogu żadnego kłopotu stworzenie nieba i Ziemi z niczego.

TEKST POCHODZI Z NAJNOWSZEGO "GŁOSU OJCA PIO", ZOBACZ WIĘCEJ: glosojcapio.pl/nowy-numer
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję