Zespół Szkolno-Gimnazjalny w Morzyczynie zyskał swego patrona – bp. Romana Andrzejewskiego. 22 maja br. w Szkole Podstawowej w Morzyczynie odbyła się uroczysta sesja Rady Gminy Wierzbinek poświęcona patronowi szkoły, a 23 maja br. nastąpiło uroczyste nadanie placówce jego imienia
Uroczystość rozpoczęła się Mszą św. odprawioną przez bp. Wiesława Alojzego Meringa w kościele w Morzyczynie. Ksiądz Biskup dokonał poświęcenia sztandaru szkoły, ufundowanego przez Pawła Szczepankiewicza, wójta gminy Wierzbinek, który został odznaczony medalem „Zasłużony dla Diecezji Włocławskiej” za wspieranie przedsięwzięć parafii znajdującej się na terenie Gminy Wierzbinek.
Następnie uczestnicy przemaszerowali na plac szkolny, gdzie nastąpiło przekazanie sztandaru dyrektorowi szkoły Wojciechowi Szczepaniakowi oraz złożenie przysięgi przez uczniów. Podczas uroczystości zostały odsłonięte tablica pamiątkowa i popiersie patrona szkoły – bp. Romana Andrzejewskiego. W trakcie uroczystości głos zabrali: Marlena Maląg – wicewojewoda wielkopolski, Zbigniew Talaga – przedstawiciel Kuratorium Oświaty w Poznaniu, Maria Mazurkiewicz – kujawsko-pomorski wicekurator oświaty. Poseł Leszek Galemba odczytał list od Jarosława Kaczyńskiego, który przypomniał, że przyjęcie patrona jest zobowiązaniem się szkoły do jego naśladowania w czynieniu dobra i w pracy na rzecz innych. Na ręce dyrektora szkoły zostały złożone listy gratulacyjne i podziękowania dla całej społeczności szkolnej. Wiele z nich zawierało dewizę bp. Romana Andrzejewskiego: „Humana Divinis” – Ludzkie ku Boskiemu.
Uroczystość uświetniła krótka część artystyczna przybliżająca osobę patrona, przygotowana przez uczniów szkoły. Goście mogli wpisać się do szkolnej kroniki, zapoznać się z gazetką poświęconą życiu i działalności patrona oraz zwiedzić budynek szkoły.
22 maja 1628 r. jest dniem wyjątkowo gorącym. W niewielkim kościele wypełnionym pielgrzymami robi się duszno, wręcz nie do wytrzymania, właśnie w chwili, gdy odczytywany jest dekret papieski gloryfikujący świętą. Ciżba napiera na siebie z coraz większą wrzawą i jest tylko krok od bójki. Niespodziewanie zmarła otwiera oczy i kieruje je w stronę wiernych... Zapada absolutna cisza
Umbryjska Cascia od wieków przyjmuje rzesze pielgrzymów i jest świadkiem licznych cudów dokonywanych za wstawiennictwem tej, dla której nie ma spraw beznadziejnych. Św. Rita nieustannie wygrywa w rankingach świętych – we Włoszech ustępuje jedynie św. Antoniemu – a wszystko dzięki skuteczności w największych nawet problemach. Do niej zwracają się o pomoc ludzie dotknięci ciężkimi doświadczeniami, problemami małżeńskimi, matki – także te oczekujące potomstwa czy mające problem z poczęciem dziecka, ale również osoby poniżane, samotne, chore na raka i ranne. Dzięki Ricie wiele małżeństw wybaczyło sobie zdradę małżeńską, wielu podjęło terapię antyalkoholową, a kobiety, które przez lata roniły, urodziły zdrowe dzieci.
Św. Rita to patronka od spraw niemożliwych. - Modlą się do niej ludzie wierzący, rozczarowani czy żyjący nadzieją - mówi o. Marek Donaj OSA, proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie. 22-go każdego miesiąca wierni przynoszą na nabożeństwo róże.
Św. Rita urodziła się ok. 1381 roku, w małej górskiej miejscowości Roccaporena, nieopodal Cascii, we włoskiej Umbrii. Jej matka, Amata Lotti prawdopodobnie usłyszała dwa razy głos anioła, który powiedział, że urodzi córkę i nazwie ją ku czci św. Margarity.
Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.
Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.