W pamięci siemiatyckich parafian postać ich proboszcza zajmuje szczególne miejsce. Dzieje się tak nie tylko z powodu 16-letniej posługi ks. Pietrzuczaka w tejże parafii, ale głównie z racji duchowego i materialnego dobra, które pozostawił. Wiele osób zwraca uwagę na jego pogodę ducha i uśmiech, którym zarażał każdego spotkanego człowieka. Dobry duszpasterz i gospodarz – tak wspomina go wielu. Jako proboszcz siemiatycki oprócz zwyczajnej posługi pełnił funkcję kapelana szpitala w Siemiatyczach. Włączył się w dzieło organizacji nowej parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach. W czasie jego kadencji konsekrowano kaplicę pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Czartajewie, dokonano kapitalnego remontu kościoła, zarówno jego wnętrza, jak i strony zewnętrznej. Pod jego kierunkiem zostało odbudowane zniszczone skrzydło byłego klasztoru Księży Misjonarzy.

Pamięć o długoletnim proboszczu potęguje z pewnością fakt jego nagłego odejścia do Pana. Ostatnią posługą ks. Zenona Pietrzuczaka było poświęcenie nowych pomieszczeń Banku PKO SA w Siemiatyczach 12 lutego 2002 r. Po wygłoszeniu po raz ostatni słowa Bożego został bezpośrednio przewieziony do Szpitala Wojewódzkiego w Białymstoku. Zmarł w niedzielę 24 lutego 2002 r. w wieku 67 lat, w 42. roku kapłaństwa.

Garść historii

Posługa kapłańska ks. Pietrzuczaka to oczywiście nie tylko parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Siemiatyczach. Wspominając 15. rocznicę jego śmierci, przypomnijmy krótko jego biografię.

Ks. Zenon Stanisław Pietrzuczak urodził się 1 stycznia 1935 r. w Wólce Zaleskiej jako syn Stanisława oraz Stefanii z d. Sienkiewicz. Został ochrzczony w kościele parafialnym w Topczewie. Dzieciństwo spędził w rodzinnej wsi. „Rodzice moi byli rolnikami, kochali ziemię, na której ciężko pracowali, i uczyli nas, troje dzieci – dwie siostry i mnie kochać ojczystą ziemię i na niej pracować” – tak wspominał swoich rodziców. Do końca swego życia był przekonany, że łaskę kapłaństwa zawdzięcza pobożnej matce.

Pierwsze cztery klasy siedmioletniej Szkoły Podstawowej ukończył w Zalesiu, a kolejne trzy w pobliskim Topczewie. W latach 1950-54 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Bielsku Podlaskim. Po zdaniu egzaminu dojrzałości 26 sierpnia 1954 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Pińskiej z siedzibą w Drohiczynie. Tutaj przez dwa lata studiował nauki filozoficzne. Trzeci rok studiów odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Kiedy w 1957 r. zostało utworzone seminarium drohiczyńskie, wrócił do Drohiczyna. 15 maja 1960 r. w Drohiczynie otrzymał święcenia diakońskie z rąk bp. Mariana Jankowskiego. Sakrament kapłaństwa przyjął 26 czerwca 1960 r. w rodzinnej parafii w Topczewie, również z rąk bp. Mariana Jankowskiego.

2 lipca 1960 r. został skierowany na pierwszą placówkę duszpasterską do parafii w Pobikrach. Z dniem 30 października 1961 r. został mianowany wikariuszem współpracownikiem w Rudce. Po trzech latach pracy został oddelegowany do pracy w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim.

Ks. Zenon Pietrzuczak, począwszy od pierwszej placówki duszpasterskiej w Pobikrach, przejawiał zamiłowanie do nauczania religii. Warto zwrócić uwagę na fakt, że za nauczanie religii w punkcie katechetycznym w Korycinach (16 grudnia 1963 r.) był wzywany i sądzony przez Kolegium Karno-Administracyjne przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Siemiatyczach, które nałożyło na niego karę grzywny w wysokości 2 tys. zł. Kara grzywny spotkała go również za zorganizowaną w 1967 r. pielgrzymkę młodzieży do Częstochowy.

Pierwszą samodzielną placówką duszpasterską ks. Pietrzuczaka była parafia w Dołubowie. Decyzja ta spotkała się ze sprzeciwem ówczesnych władz komunistycznych. W związku z tym nie został skierowany do Dołubowa jako proboszcz, ale jako wikariusz zarządca parafii. W 1975 r. rozpoczął budowę nowej plebanii, która została zakończona w 1978 r. Kolejną samodzielną placówką duszpasterską była parafia w Nurcu, którą objął w 1979 r. Wielkim dziełem nowego proboszcza była budowa nowej świątyni. Ostatnią palcówką była parafia w Siemiatyczach.

Zaangażowanie w życie diecezji

Ks. Zenon Pietrzuczak udzielał się nie tylko na płaszczyźnie parafialnej. Swoją posługą obejmował również kapłanów i seminarzystów. Był członkiem Rady Kapłańskiej, dziekanem dekanatu drohiczyńskiego, a następnie siemiatyckiego. Od 1992 r. był spowiednikiem alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Od 20 czerwca 1998 r. – w ramach Diecezjalnego Komitetu Organizacji Pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II – pełnił funkcję przewodniczącego komisji ds. kontaktów z państwowymi służbami porządkowymi.

6 lutego 1993 r. został włączony do grona kanoników gremialnych Węgrowskiej Kapituły Kolegiackiej. 28 stycznia 1998 r. Ojciec Święty Jan Paweł II włączył ks. Zenona do grona Kapelanów Jego Świątobliwości.

Wierny Ewangelii i Kościołowi

Nie ulega wątpliwości, że ks. Zenon Pietrzuczak był kapłanem wiernym Ewangelii i Kościołowi. Dbał o powierzone mu dobra kościelne, a przede wszystkim o dobro wiernych, zwłaszcza młodzieży i dzieci, z którymi tak chętnie i często się spotykał. Życie kapłańskie pojmował jako służbę Bogu i ludziom, o czym przypominał po raz ostatni w swoim testamencie, podając kaznodziei temat kazania pogrzebowego: „Kapłaństwo służbą ludowi Bożemu”.

Opracowanie na postawie artykułu ks. Zbigniewa Rostkowskiego „Życie i działalność ks. Zenona Pietrzuczaka (1935 – 2001)” Wiadomości diecezjalne 2/12/2002, s. 207-218.