Reklama

Wielkanoc

Idźcie na cały świat

Zmartwychwstały Pan właśnie tymi słowami zwrócił się do Apostołów, których wcześniej wybrał, by głosili Dobrą Nowinę i udzielali chrztu św. wszystkim narodom (por. Mk 16, 15nn. oraz Mt 28, 19n.). Gdzie zatem udali się najbliżsi Mu uczniowie?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Poranek wielkanocny diametralnie zmienił sposób postrzegania świata, który otaczał naśladowców Jezusa z Nazaretu. Jego męczeńska śmierć, a potem chwalebne zmartwychpowstanie sprawiły, że stali się oni kontynuatorami misji głoszenia Ewangelii; święcie wierzyli i byli przekonani, iż Chrystus Pan będzie z nimi i ich następcami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Dlatego też Apostołowie, czyli dosłownie z języka greckiego: posłańcy, wyruszyli z Ziemi Świętej, by nieść w umysłach, w sercach i na ustach przesłanie o Bożym Synu, któremu dana jest „wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28, 18).

Reklama

Znamy ich imiona: Szymon Piotr, Andrzej, Jakub (Starszy), Jan, Filip, Bartłomiej, Tomasz, Mateusz, Jakub (Młodszy), Szymon Gorliwy, Juda Tadeusz oraz Judasz, który zdradził Jezusa (por. Mt 10, 1-4; Mk 3, 13-19; Łk 6, 12-16). Do grona apostolskiego z pewnością trzeba też zaliczyć Macieja (por. Dz 1, 26) oraz Szawła z Tarsu, który stał się Pawłem po nawróceniu pod Damaszkiem (por. Dz 9, 1nn.). Wszyscy z pochodzenia byli Żydami. Nie jest łatwo odtworzyć dokładne losy wszystkich uczniów Pańskich oraz wskazać miejsca, gdzie ewangelizowali, i czas, kiedy w zdecydowanej większości umarli śmiercią męczeńską. Niektórzy pozostawili po sobie listy, które znajdują się w Nowym Testamencie. Praktycznie każdemu przypisane są liczne apokryfy (pisma w dużej mierze mające niewiele wspólnego z faktycznymi wydarzeniami). Niemniej jednak warto pokusić się o próbę dotarcia do prawdy o ich posłudze we współczesnym im świecie, który w I stuleciu po Chr. zasadniczo obejmował basen Morza Śródziemnego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pierwsi wśród równych

Relatywnie najwięcej danych mamy o pierwszym i ostatnim z wymienionych uczniów Pańskich. Mowa o św. Piotrze i św. Pawle, którzy nawet w liturgii kościelnej razem obchodzą swoją uroczystość – 29 czerwca. Pozornie różniło ich wszystko, a połączyła pasja głoszenia Dobrej Nowiny. Sporo wiemy o nich z Łukaszowych Dziejów Apostolskich i z pozostawionych przez nich samych pism, które weszły do kanonu Nowego Testamentu. Początkowo byli nawet w konflikcie, dotyczył on obowiązku przestrzegania prawa Mojżeszowego przez tych, którzy wybrali wiarę w Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego oraz przyjęli chrzest. Potem jednak, po tzw. soborze jerozolimskim, doszli do porozumienia i stali się – można powiedzieć – głównymi budowniczymi chrześcijaństwa; przeszli do historii jako jego filary i jedni z pierwszych męczenników za wiarę w sercu znanego im świata, czyli w Rzymie, podczas prześladowań chrześcijan za czasów cesarza Nerona (zm. w roku 68).

Reklama

Apostoł Piotr był bratem Andrzeja Apostoła i wiernym towarzyszem Pana Jezusa. Był świadkiem najważniejszych wydarzeń z Nim związanych, jak np. Przemienienie na górze Tabor. Po Jego zmartwychwstaniu działał najpierw w Jerozolimie – do roku 44. Po cudownym uwolnieniu z więzienia (por. Dz 12, 1-17) być może ewangelizował wśród Żydów w Koryncie, a potem w północnych prowincjach Azji Mniejszej, by w końcu znaleźć się w Rzymie. Tam, zgodnie z prastarą tradycją, poniósł śmierć męczeńską przez ukrzyżowanie głową w dół na Wzgórzu Watykańskim, gdzie obecnie usytuowana jest najsłynniejsza świątynia świata nosząca jego imię – Bazylika św. Piotra. Tam spoczywają jego doczesne szczątki. Wydaje się, że zgon Piotra nastąpił jesienią 64 r.

Jeśli zaś chodzi o św. Pawła, to osobiście nie znał on Jezusa z Nazaretu. Z prześladowcy chrześcijan przeobraził się w jednego z najgorliwszych naśladowców Pańskich. Świetnie wykształcony, pochodzący z bogatego domu cieszył się przywilejem posiadania rzymskiego obywatelstwa, co bardzo ułatwiało mu podróżowanie po rozległych obszarach imperium rzymskiego. Wyliczono, że podczas swoich licznych wypraw misyjnych przebył drogą morską i lądową ponad 10 tys. km, co w tamtych czasach było niesamowitym osiągnięciem. Przylgnął do niego przydomek Apostoła pogan. Zasadniczo pozyskiwał ich dla Chrystusa w południowo-wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, choć niektórzy twierdzą, że dotarł też do Hiszpanii. Znane miejsca na jego ewangelizacyjnym szlaku to m.in.: Syria, Azja Mniejsza, Grecja, Macedonia i Italia, gdzie dokonał swojego żywota. Stało się to, jak podpowiada tradycja, w Wiecznym Mieście za Bramą Ostyjską w roku 66 lub 67. Obecnie znajduje się tam Bazylika św. Pawła za Murami z jego relikwiami. Jako obywatel rzymski miał zginąć od miecza.

Inni uczniowie Pana

Reklama

Zgodnie z przekazem Ewangelii według św. Jana pierwszym powołanym przez Chrystusa uczniem był św. Andrzej, młodszy brat św. Piotra. Obaj pochodzili z Betsaidy i trudnili się rybołówstwem nad Jeziorem Galilejskim. Tradycja podpowiada, że św. Andrzej ewangelizował m.in. w Scytii, czyli na terenach leżących między Dunajem a Donem. Byłby zatem Apostołem Słowian. Ze zrozumiałych względów szczególną estymą darzy go zatem prawosławna Cerkiew. Śmierć męczeńską miał ponieść na krzyżu w kształcie litery „X” w greckim Patras ok. roku 62, 65 lub 70.

Kolejny apostoł – św. Jakub, zwany Starszym (nie chodzi o wiek, ale o czas stania się uczniem Pańskim), brat św. Jana Apostoła, zgodnie z przekazem nowotestamentowym (por. Dz 12, 1-2) jako pierwszy spośród Pańskich wybrańców został stracony przez ścięcie mieczem z rozkazu Heroda Agryppy I w Judei ok. roku 44.

Wspomniany już młodszy brat Jakuba – zarazem najmłodszy apostoł i Ewangelista – jako jedyny spośród grona Dwunastu nie poniósł śmierci męczeńskiej. Jan i Jakub nosili przydomek Synowie Gromu. Św. Jan, jak się tradycyjnie uważa, jest też autorem 3 listów oraz Apokalipsy. Żył w Jerozolimie, na greckiej wyspie Patmos, na którą został zesłany, oraz w Efezie. Tam miał dokonać swojego żywota ok. 100 r. Według niektórych przekazów, miał opiekować się Matką Bożą.

Kolejny uczeń – św. Filip miał apostołować, podobnie jak św. Andrzej, w okolicach Donu i Dniepru, a także we Frygii. W jej stolicy – Hierapolis, zgodnie z tradycją, poniósł śmierć męczeńską przez ukrzyżowanie i ukamienowanie ok. roku 80.

Jeśli zaś chodzi o św. Bartłomieja, znanego również pod imieniem Natanael (por. J 1, 35nn.; 21, 2), to – według podań – dotarł on z przesłaniem Dobrej Nowiny aż do Indii. Miał głosić ją także w Etiopii. Zmarł męczeńsko w Armenii ok. 70 r. przez powieszenie na krzyżu głową w dół, obdarcie ze skóry i na końcu ścięcie głowy.

Reklama

Św. Tomasz, zwany Didymos, czyli bliźniak, najbardziej chyba jest znany z tego, że wątpił w pojawienie się Zmartwychwstałego (por. J 20, 24nn.). Miał on głosić Chrystusa wśród Partów (Iran), by w końcu dotrzeć do Indii, gdzie poniósł śmierć męczeńską w Calamina ok. 67 r.

Kolejny z uczniów Pańskich – św. Mateusz Ewangelista był wpierw poborcą podatkowym. Zgodnie z przekazami nie tylko napisał jedną z wersji Dobrej Nowiny, ale być może głosił ją też słowem w Etiopii, a nawet Persji, gdzie, jak twierdzą wierni prawosławni, ścięto mu głowę mieczem ok. 60 r.

Św. Jakub, zwany Młodszym, to brat św. Judy. Byli bardzo blisko spokrewnieni z Panem Jezusem. Św. Jakub jest autorem jednego z nowotestamentowych listów apostolskich. Został ukamienowany w Judei ok. roku 62.

O św. Szymonie i św. Judzie wiemy chyba najmniej. Pierwszy miał ewangelizować m.in. północną Afrykę, a nawet dotrzeć do Wielkiej Brytanii i tam zostać umęczonym. Drugi zaś zostawił po sobie nowotestamentowy list apostolski i być może zmarł śmiercią męczeńską w Persji. Podobnie rzecz się ma ze św. Maciejem wybranym na apostoła w miejsce samobójcy Judasza. Prawdopodobnie poniósł śmierć męczeńską ok. roku 80, a nauczał m.in. w Etiopii i Azji Mniejszej.

2016-03-22 08:44

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Chrystus naprawdę zmartwychwstał

Umiłowani Czytelnicy „Niedzieli”, za łaskę poczytuję sobie głosić Wam orędzie paschalne tydzień przed kanonizacją bł. Jana Pawła II. Chciałbym to uczynić jego ulubioną formułą. Służyła mu do tego najczęściej stara polska wielkanocna pieśń:
CZYTAJ DALEJ

Watykan: biskup i siostra zakonna będą beatyfikowani

Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.

Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
CZYTAJ DALEJ

Gdzie mieszka Papież? Rezydencje Biskupów Rzymu na przestrzeni wieków

2025-05-23 07:36

[ TEMATY ]

papież

Papież Leon XIV

Vatican Media

Pałac Apostolski

Pałac Apostolski

11 maja Ojciec Święty XIV symbolicznie otworzył zamknięty po śmierci Franciszka apartament papieski w Pałacu Apostolskim. Ale to niejedyna rezydencja Ojca Świętego. Miejsca, w których mieszkali Biskupi Rzymu zmieniały się na przestrzeni wieków wraz z dziejami Kościoła i Europy.

Najbardziej znana papieska rezydencja to budynek zwany też Świętym Pałacem lub Pałacem Sykstusa V, gdyż to za jego pontyfikatu, pod koniec XVI wieku, rozpoczęto jego budowę. Na jego ostatnim piętrze znajdują się papieskie apartamenty. Jest to tradycyjna rezydencją papieży od Piusa IX do Benedykta XVI, począwszy od 1870 roku. Z tym zwyczajem zerwał Papież Franciszek, po wyborze przeprowadzając się do Domu św. Marty. Po podpisaniu traktatów laterańskich w 1929 roku papież oficjalnie rezyduje na terytorium suwerennego Watykanu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję