W czwartek 4 czerwca 2015 r. Kościół święty obchodził uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Wielki wyraz naszej wiary, a jak mówił bł. ks. Jerzy Popiełuszko: „Wiara jest źródłem życia dla człowieka wierzącego. Wiara otwiera przed człowiekiem perspektywy, których bez wiary nie sposób dostrzec”. Tę wiarę wyznaliśmy razem z naszymi pasterzami, gdy w procesji podążaliśmy od bazyliki św. Jana Chrzciciela, Matki kościołów Pomorza, do archikatedry św. Jakuba Apostoła, Matki kościołów archidiecezji.
Mszy św. w kościele farnym Szczecina przewodniczył abp Andrzej Dzięga, koncelebrowali ją bp Henryk Wejman oraz biskupi seniorzy Jan Gałecki i Marian Błażej Kruszyłowicz oraz kapłani pracujący w parafiach szczecińskich. Po Eucharystii procesja eucharystyczna przeszła ulicami Bogurodzicy, placem Zwycięstwa, Wyszyńskiego, Sołtysią i Grodzką, zakończyła się na placu przy katedrze. Przy każdym z czterech ołtarzy homilie wygłosił abp Andrzej Dzięga, mówił o Sercu Pana Jezusa, które pragnie jedności. Zachęcał, aby wpatrywać się w tę białą Hostię. Pod katedrą zawierzył Panu Jezusowi wszystkich, którzy brali udział w procesji. Mszy św. na zakończenie przewodniczył bp Henryk Wejman, biskup pomocniczy archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej.
Skąd wzięła się ta uroczystość? Pragnął jej sam Pan Jezus, objawił się św. Juliannie z Cornillon w 1245 r. Chrystus pragnął, aby ustanowiono dzień, w którym cały Kościół obchodziłby uroczystość Jego Ciała i Krwi. Zażyczył sobie także, aby był to czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Dlatego też Boże Ciało jest świętem ruchomym i wypada 60 dni po Wielkanocy. W odpowiedzi biskup Robert w 1246 r. ustanowił uroczystość Bożego Ciała dla diecezji w Liege. 18 lat później, w 1264 r., papież Urban IV wprowadził ją w całym Kościele.
O dawanie chrześcijańskiego świadectwa, w tym pomaganie uchodźcom i potrzebującym, obronę życia ludzkiego od chwili poczęcia oraz budowania jedności ponad społecznymi i politycznymi podziałami apelowali dziś polscy biskupi. W homiliach wygłaszanych w uroczystość Bożego Ciała podkreślali, że spotkanie z żywym Bogiem w Eucharystii ma być dla chrześcijan źródłem siły do stawiania czoła codziennym wyzwaniom w życiu osobistym i społecznym.
Metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz przypomniał, że procesja eucharystyczna, to publiczne wyznanie wiary w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie, które powinno przekładać się na codzienne życie chrześcijan. Wskazywał, że fragmenty Ewangelii odczytywane przy kolejnych ołtarzach w czasie procesji, pozwalają zrozumieć nie tylko istotę Eucharystii, ale wręcz istotę chrześcijaństwa.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
W dn. 25–26 marca w Domu Pomocy Społecznej „Kalina” w Lublinie odbyły się wyjątkowe rekolekcje wielkopostne, prowadzone przez ks. Marcina Grzesiaka, dyrektora ekonomicznego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
