Wydarzenie odbyło się podczas Mszy św. koncelebrowanej przez ks. Józefa Frąca – laureata odznaczenia, ks. Adama Laska – proboszcza parafii i ks. Bogusława Sawaryna – dziekana dekanatu Szklarska Poręba. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele Jeleniogórskiej Delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu z kierownikiem Wojciechem Kapałczyńskim na czele oraz licznie zgromadzeni wierni.

Tytaniczna praca

Ks. Józef Frąc podczas 24-letniej pracy w duszpasterskiej sobieszowskiej parafii w latach 1990 – 2014 wykonał tytaniczną pracę na rzecz odnowy i rewitalizacji zabytkowych świątyń i cmentarza. Zakres prac był olbrzymi. Okres powojenny nie sprzyjał remontom obiektów sakralnych. Brak stabilizacji, częste zmiany administratorów w parafii (ks. Frąc był jedenastym proboszczem), niechęć władz świeckich i braki materiałowe doprowadziły do poważnych zaniedbań i degradacji obiektów i wyposażenia. Ks. Antoni Kamiński w latach 70. i 80. XX wieku głównie przebudował wnętrze kościoła, jednakże na wszystkich obiektach sakralnych czas odcisnął swoje piętno.

Renowacja kościoła

Sobieszowskie świątynie to zabytki wysokiej klasy. W szczególności kościół pw. św. Marcina, którego historia sięga XV wieku przez kolejne stulecia przebudowywany, posiada bogate wyposażenie: ołtarze z obrazami, ambona i chrzcielnica w stylu barokowym, okienne witraże, stacje drogi krzyżowej. Po wojnie kościół nie był wykorzystywany do celów liturgicznych, niszczał, był dewastowany i plądrowany przez tzw. nieznanych sprawców. Po organach pozostały tylko fragmenty konstrukcji. Kryształowy żyrandol z 1812 r. został rozbity w latach 70. XX wieku. Zachowały się jego fotografie, które pozwoliły na jego wierne odtworzenie. Dach przeciekał, powodując zawilgocenie murów. Ale ten ogrom prac nie przeraził ks. Frąca. Z wielkim zapałem zabrał się do dzieła ratowania kościołów. W pierwszej kolejności nastąpiła rewitalizacja barokowego wnętrza tzw. kościoła górnego: wymiana dachu, renowacja i uzupełnienia witraży, wieży wolnostojącej, figur św. Floriana i św. Leonarda, epitafium Neumanna i schodów do ul. Karkonoskiej. Przy ofiarności parafian, pomocy finansowej samorządu i niemieckiej fundacji na rzecz zabytków oraz pracowników Służby Ochrony Zabytków, świątynia odzyskała swój blask. Od samego początku objęcia parafii w Sobieszowie proboszcz ks. Frąc rozpoczął remonty w tzw. kościele głównym pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Tu zarówno zakres, jak i koszty remontów były ogromne. Setki tysięcy złotych. Pełna rekonstrukcja drewnianej wieży, wymiana poszycia i pokrycia dachu, polegająca na wymianie spękanego łupku na papę, a w części na blachę miedzianą, izolacja termiczna stropu i wymiana okien. Następnie zabezpieczenie fundamentów przed wilgocią, osuszenie i ciężka izolacja, a w kolejności nowa elewacja.

Renowacji wymagało także bogate wnętrze świątyni. Pracownie konserwacji zabytków z pieczołowitością zrewitalizowały ołtarz główny, chrzcielnicę, baldachim, witraże figuralne i ambonę. Przy okazji ambona zyskała pierwotny, kompletny kształt – koronę w formie ślimacznicy. Posadzka i boazeria w prezbiterium, nowy stół ołtarzowy, tabernakulum i ambonka, marmuryzacja balasek – to dodatkowe wzbogacenie prezbiterium. Najcenniejszym zabytkiem kościoła są organy 32-głosowe, liczące blisko 1000 piszczałek, pochodzące z 1748 r. Koszty renowacji organów pokryte zostały środkami dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a prospektu organowego dotacją Miasta Jelenia Góra. Dzieła renowacji świątyń dopełniają remonty kapitalne plebanii i domu gospodarczego, zakrystii, urządzenie lapidarium na cmentarzu z tablic nagrobnych zmarłych przed wojną mieszkańców Sobieszowa, drogi przez cmentarz, cmentarza parafialnego, szlaku papieskiego na zamek Chojnik, krzyża milenijnego roku 2000 i wiele innych przedmiotów kultu.

Nagroda za dzieło

W imieniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego złotą odznakę „Za opiekę nad zabytkami” wręczył Wojciech Kapałczyński. Podkreślił, że w działaniach Księdza Prałata widać było pasję, z jaką traktował dziedzictwo kulturowe tej ziemi i dzieła twórców, które pozostawili jako dowód przywiązania do wiary i miłości do tych ziem. Gratulując odznaczenia, dodał, że wyróżnienie to tylko w niewielkim stopniu oddaje uznanie dla zasług Księdza Prałata.

Ks. Frąc podziękował wszystkim ludziom i instytucjom, przy pomocy których dzieło to zostało wykonane. Spośród osób szczególnie pomocnych i zaangażowanych wymienił: prezydenta Jeleniej Góry III i IV kadencji Józefa Kusiaka i zastępcę prezydenta Bogusława Gałkę, naczelnika Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego Irenę Kempisty, radnych Rady Miasta, kierownika Delegatury Jeleniogórskiej Wojewódzkiego Konserwatora Ochrony Zabytków Wojciecha Kapałczyńskiego i jego współpracowników Krzysztofa Kurka i Kazimierza Śliwę. Serdeczne podziękowania skierował do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz do konserwatora zabytków Marii Lelek-Pietrzak. Dziękował za ofiarność, zrozumienie, pomoc i życzliwość parafianom, radom parafialnym i wszystkim wspierającym dzieło renowacji. Dziękował za 24 lata wspólnej pracy i jej owoce „dla chwały Bożej i radości nas wszystkich”. Apelował o wspieranie obecnego Księdza Proboszcza, w dbałości o świątynię. Dokończenie pokrycia dachu i barokizacja wnętrza to najpilniejsze zadania, które wymagają kolejnych nakładów.

Wdzięczni

Na zakończenie wspólnie sprawowanej Eucharystii podziękowania złożył dziekan ks. Bogusław Sawaryn. Przypomniał zasługi ks. Frąca dla parafii sobieszowskiej: gorliwość w pracy duszpasterskiej, a także tej materialnej, której znakiem są pięknie odnowione dzieła architektury i sztuki. – To jest umiłowanie i wyraz świadectwa – zewnętrzne znaki umiłowania Boga. Ksiądz Prałat oprócz pracy duszpasterskiej i wykonania wielkich remontów napisał dwie monografie Sobieszowa, w tym historyczną: „700 lat Sobieszowa”. Złota odznaka to znak naszej ludzkiej wdzięczności. Pokolenia przemijają, pozostają znaki umiłowania tej ziemi – mówił Ksiądz Dziekan. Gratulacje i podziękowanie Laureatowi ministerialnej nagrody złożył także przewodniczący rady parafialnej Stanisław Markowski.