historia Stowarzyszenia Cudownego Medalika, w Polsce bardziej znanego pod nazwą Apostolatu Maryjnego, zaczyna się w roku 1830. Wówczas, podczas kilku objawień (lipiec, listopad, grudzień), nowicjuszka ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo – s. Katarzyna Labouré otrzymała misję wybicia medalika i rozdawania go jako znaku ufności we wstawiennictwo Niepokalanej i hojną miłość Boga.

Dlaczego cudowny?

Ten medalik, rozdawany od 1832 r., po kilku latach zaczął być traktowany jako cudowny, uzdrawiający. I tak jest nazywany także dzisiaj – cudowny medalik. Po objawieniach s. Katarzyna (dzisiaj już święta) przekazała swojemu spowiednikowi prośbę Maryi, aby powstało stowarzyszenie Jej dzieci. Tę prośbę spełniono – pierwsza wspólnota powstała w 1837 r. we Francji. Papież Pius IX zatwierdził Stowarzyszenie Dzieci Maryi 10 lat później. Wraz z narastającym przekonaniem, że dzieckiem Bożym jest każdy człowiek, powstała wspólnota dorosłych czcicieli Niepokalanej. Było to w roku 1905 na terenie polskiej Galicji. Papież Pius X w liście apostolskim z 8 lipca 1909 r. wyraził zgodę na rozwój stowarzyszenia na całym świecie pod nazwą Stowarzyszenie Cudownego Medalika.

Dla zwykłych ludzi

Po II wojnie światowej stowarzyszenie w Polsce zostało rozwiązane przez władze komunistyczne. W roku 1980, w 150. rocznicę objawień, na fali przemian społecznych ks. prof. Teofil Herrmann, kapłan ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo, wskrzesił stowarzyszenie pod nazwą Apostolatu Maryjnego – jako ruch ludzi świeckich. Ks. Teofil – gorliwy czciciel Niepokalanej i pierwszy dyrektor krajowy Apostolatu Maryjnego – zmarł 9 września 2003 r. w opinii świętości. Pozostaje we wdzięcznej pamięci i modlitwie, która wyraża się także troską o jego grób na Powązkach.

Obecnie na świecie stowarzyszenie istnieje w 59 krajach (m.in. w Australii, Boliwii, Belgii, Niemczech, Ugandzie, USA, Wietnamie) i liczy ok. 10 mln członków. W Polsce jest ok. 9 tys. apostołów maryjnych, skupionych w 350 wspólnotach (wyróżniają się diecezje: kielecka, bielsko-żywiecka, zielonogórsko-gorzowska). Od roku 2013, kiedy wydano nowe statuty, Apostolat Maryjny powrócił do oficjalnej nazwy Stowarzyszenie Cudownego Medalika, podkreślając w ten sposób związek ze wspólnotami całego świata.

Wszystko z Niepokalaną!

Do stowarzyszenia może należeć każdy, kto czci Niepokalaną i chce dawać świadectwo o swojej wierze; każdy, kto pragnie, by Niepokalana była znana i kochana. Konkretnie oznacza to naśladowanie Maryi, rozdawanie Cudownych Medalików, stałą formację, troskę o ludzi zaniedbanych duchowo i materialnie oraz pragnienie tworzenia atmosfery braterstwa i życzliwości. Wszystko, co przeżywamy, pragniemy zawierzać Maryi. Stąd dewizą stowarzyszenia jest zawołanie: „Wszystko z Niepokalaną!”, a często powtarzaną modlitwą są słowa zapisane na Medaliku i podyktowane przez Maryję: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Ciekawostką jest to, że autorem hymnu „Pod Twoim idziemy znakiem” oraz pieśni pt. „Cudowny Medalik, co chroni od zła”, śpiewanej w apostolacie, jest znany polski poeta ks. Jan Twardowski – sympatyk wspólnoty.

Ks. Teofil zwykł mawiać, że apostolat jest dla tych, którzy „nie mają czasu”. Spotkania odbywają się raz w miesiącu, zazwyczaj 27. dnia każdego miesiąca lub w pobliżu tej daty (na pamiątkę 27 listopada 1830 r., gdy Maryja objawiła św. Katarzynie Labouré wzór medalika) i mają charakter formacyjny. Do ich prowadzenia służą podręczniki z tematyką opracowaną na każdy miesiąc. Modlitwa i formacja mają służyć wzrastaniu w wierze i miłości do Niepokalanej oraz budzeniu w sobie ducha apostolskiego. Efekty formacji mają być widoczne w codziennym życiu, a pomocą służą tzw. rady (jest ich 10), opracowane przez ks. Teofila Herrmanna. Za prowadzenie grup odpowiedzialni są przewodniczący, w danej diecezji za stowarzyszanie odpowiada moderator (osoba świecka) oraz opiekun duchowy (kapłan). Działania całego stowarzyszenia koordynuje Dyrektor Krajowy wraz z Radą Krajową, którą tworzą przede wszystkim świeccy. Moderatorzy zbierają się raz do roku na swoim zjeździe. Rada Krajowa obraduje kilka razy w roku, a cała wspólnota gromadzi się na pielgrzymce i odpuście w kaplicy Matki Bożej Niepokalanej Cudownego Medalika w Warszawie przy ul. Radnej 14, gdzie znajduje się obecnie Centralny Ośrodek Stowarzyszenia Cudownego Medalika. Opiekę nad stowarzyszeniem pełnią nie tylko Księża Misjonarze i Siostry Miłosierdzia, ale również kapłani diecezjalni. Dyrektorem wszystkich wspólnot na całym świecie jest Przełożony Generalny Zgromadzenia Księży Misjonarzy.

Czciciele Niepokalanej pielgrzymują także do różnych sanktuariów maryjnych. Jednym z nich jest sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem-Olczy, gdzie posługują księża misjonarze.

Za Ojczyznę

Warto dodać, że w stowarzyszeniu jest żywa pamięć o przemianach solidarnościowych, które doprowadziły do wskrzeszenia dzieła. Wyrazem tej pamięci jest (podejmowana od lat 80. XX wieku) modlitwa różańcowa za Ojczyznę. W maju i październiku poszczególne diecezje i wspólnoty przez całą dobę powierzają Maryi Polskę i wszystkie sprawy naszej Ojczyzny.

Jesteśmy wdzięczni Niepokalanej za to, że możemy Jej służyć i prowadzić ludzi, szczególnie ubogich, do Bożej miłości. Wszystko z Niepokalaną!

Polecamy strony internetowe związane ze stowarzyszeniem: www.apostolat.pl, www.radna14.pl, www.misjonarze.pl, www.szarytki.pl.