Reklama

Niedziela Częstochowska

Przed kanonizacją Jana Pawła II

Poradnictwo rodzinne archidiecezji częstochowskiej

Bł. Jan Paweł II był wielkim obrońcą ludzkiego życia, małżeństwa i rodziny. Mówił, że rodzina jest drogą Kościoła. Dziś nazywany jest Papieżem Rodzin. Już jako metropolita krakowski widział potrzebę kształcenia kapłanów i świeckich, którzy mogliby zapewnić wspólnotom rodzinnym pomoc duszpasterską. W powołanym w 1968 r. Wydziale Duszpasterstwa Rodzin wypracowany został nowatorski system przygotowania do małżeństwa, który obowiązuje do dzisiaj. Z dr n. med. Wandą Półtawską zorganizował Studium Teologii Rodziny formujące fachowców do pracy w poradnictwie rodzinnym. Ich zadaniem było przygotowanie do sakramentu małżeństwa i pomoc w rozwiązywaniu trudnych problemów rodzinnego życia.

Niedziela częstochowska 13/2014, str. 4-5

[ TEMATY ]

rodzina

Karolina Pękala

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rodzina Bogiem silna staje się siłą człowieka i całego narodu
Jan Paweł II

W archidiecezji częstochowskiej pracuje 70 doradców życia rodzinnego. Są oni absolwentami Studium Życia Rodzinnego i studiów podyplomowych. Wśród nich są m.in. pedagodzy, nauczyciele, pielęgniarki, lekarze, inżynierowie. – Pracują wolontaryjnie, bez etatów i wynagrodzeń – mówi dr Halina Skuza, diecezjalny doradca życia rodzinnego. – Narzeczeni pokrywają jedynie koszty materiałów duszpasterskich wykorzystywanych w czasie kursów: filmów, książek, plakatów, ulotek – dodaje. Osoby zaangażowane w poradnictwo rodzinne przechodziły najczęściej formację w ruchach i stowarzyszeniach katolickich, dziś są zaangażowane w pracę na rzecz rodzin w swoich parafiach, dekanatach czy samorządzie. – Pracę na rzecz społeczności lokalnych mają we krwi. To pasjonaci, lubią służyć drugiemu człowiekowi – mówi dr Skuza. – Angażują się w parafialne i diecezjalne dni rodziny, marsze dla życia, festyny rodzinne...

Permanentna formacja doradców

Reklama

Ukończenie Studium Życia Rodzinnego i studiów podyplomowych z zakresu tematyki rodzinnej to nie koniec kształcenia. Każdy doradca życia rodzinnego poddany jest permanentnej formacji i dokształcaniu prowadzonych przez diecezjalnego duszpasterza rodzin ks. dr. Dariusza Nowaka i diecezjalnego doradcę życia rodzinnego w poszczególnych regionach. – Dwa razy w roku odbywają się weekendowe spotkania w Świętej Puszczy dla wszystkich doradców, na które ks. Nowak zaprasza psychologów, pedagogów, specjalistów od komunikacji międzyludzkiej. Zajęcia prowadzone są albo w formie warsztatów, albo wykładów – mówi dr Skuza. Dwa lata temu doradcy odbyli szkolenie zakończone otrzymaniem dyplomu nauczyciela NPR-u według metody polskiej (ok. 50 proc. doradców), zaś w roku ubiegłym zdali egzamin i otrzymali certyfikaty potwierdzające znajomość podstawowych dokumentów Kościoła dotyczących małżeństwa i rodziny. Otrzymanie certyfikatu wymagało przeczytania wielu dokumentów i napisania obszernej pracy. Podołało temu zadaniu 40 osób.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W ostatnich latach duszpasterstwo rodzin organizowało dwa sympozja naukowe. Pierwsze – z okazji 40. rocznicy encykliki „Humanae vitae” i 25. rocznicy Karty Praw Rodziny – przebiegało pod hasłem: „Otoczmy troską życie” i zgromadziło m.in. takich wykładowców, jak: dr Wanda Półtawska, dr Maria Smereczyńska, ks. prof. Stanisław Włodarczyk, ks. dr Władysław Szewczyk, ks. dr Kazimierz Kurek SDB. Kolejne sympozjum miało miejsce w grudniu ubiegłego roku i było poświęcone problematyce zagrożeń cywilizacyjnych dla życia i miłości, jakie niesie ideologia gender. Z wykładami do Wyższego Seminarium Duchownego przybyli m.in. dr inż. Antoni Zięba, dr Maria Jankowska i ks. prof. Dariusz Oko.

Oprócz wiedzy i dyplomów niezbędne do pracy w poradnictwie rodzinnym jest uzyskanie misji kanonicznej od Księdza Arcybiskupa. O taką misję występuje albo dekanalny duszpasterz rodzin, albo ksiądz proboszcz z danej parafii. Misję można uzyskać pod warunkiem systematycznego uczestnictwa w szkoleniach, spotkaniach formacyjnych i pozytywnej ocenie pracy w poradni. Jej czas jest ograniczony. Po pięciu latach można się starać o nią ponownie. Praca doradców rodzinnych prowadzona jest według zasad ustalonych przez Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin Konferencji Episkopatu Polski.

Przygotowania do sakramentu małżeństwa

Reklama

Poradnictwo rodzinne prowadzone jest w 31 dekanatach archidiecezji. Tam odbywają się przygotowania do sakramentu małżeństwa. Doradcy dysponują pomieszczeniem parafialnym wyposażonym w bibliotekę, telewizor, DVD, filmy, plansze i inne pomoce wykorzystywane w poradnictwie rodzinnym. Trzy miesiące przed ślubem młodzi zgłaszają się do kancelarii parafialnej ze stosownymi dokumentami. Po przeprowadzeniu rozmowy ksiądz kieruje młodych do dekanalnego ośrodka poradnictwa rodzinnego, gdzie uczestniczą w trzech plenarnych spotkaniach, na których ksiądz wykłada teologię małżeństwa i rodziny, sakrament małżeństwa i liturgię sakramentu małżeństwa. Doradca świecki przybliża zaś zagadnienia dotyczące psychologii mężczyzny i kobiety, miłości małżeńskiej, odpowiedzialnego rodzicielstwa, zagrożeń przeciwko poczęciu i poczętemu życiu oraz naturalnych metod planowania rodziny. Omawiane są także tematy związane z płodnością mężczyzny i kobiety. Młodzi zobligowani są również do trzykrotnego indywidualnego spotkania z doradcą, w czasie którego poznają biologiczny rytm płodności, zagrożenia dla dziecka w życiu płodowym, jakie niesie spożywanie alkoholu i innych używek, sposoby radzenia sobie z płodnością po porodzie.

Dla młodych, którzy z różnych ważnych przyczyn (praca, zamieszkanie) nie mogą wziąć udziału w trzymiesięcznym kursie przygotowania do małżeństwa, organizowane są weekendowe kursy wyjazdowe w Świętej Puszczy w Olsztynie k. Częstochowy. Prowadzą je małżeństwa pod kierunkiem Małgorzaty i Jana Wilków razem z kapłanem.

– Staramy się, by doradcy życia rodzinnego byli osobami kompetentnymi, rzetelnie wykształconymi, z umiejętnościami komunikacji międzyludzkiej. – mówi dr Halina Skuza. – W pracy muszą opierać się na dokumentach Kościoła i sami przestrzegać prawa Bożego. Muszą wprowadzać atmosferę zaufania w czasie spotkań z narzeczonymi. Przychodzą przecież do poradni różni ludzie, różne osobowości i charaktery. Często młodzi przychodzą tylko po to, by uzyskać podpis. Trzeba umieć się znaleźć w każdej sytuacji – podkreśla. Dlatego doradcy przechodzą permanentną formację, kształcą się i wymieniają doświadczeniami z innymi doradcami.

Kim są doradcy?

Reklama

To ludzie różnych zawodów i zainteresowań. Łączy ich pasja wspierania działań służących rodzinie. I tak np. Anna Panasewicz, pielęgniarka, z parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu oprócz pracy w poradni rodzinnej prowadzi Katolicką Szkołę Rodzenia, organizuje razem z księdzem proboszczem festyny rodzinne, Dni Świętości Życia, Marsze Obrońców Życia. Irena Sikora-Mysłek i Dorota Korzonek – pielęgniarki, prowadzą poradnie w parafii św. Józefa Robotnika w Częstochowie i we Wręczycy w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP. W obu tych miejscach organizują społeczności wokół wartości rodzinnych. Państwo Krystyna i Maciej Bujaczowie, nauczyciele działający także w Domowym Kościele, prowadzą poradnię w Kleszczowie (region radomszczański), gdzie rozwijają działalność na rzecz rodziny. W Myszkowie (region zawierciański) wokół problemów rodziny gromadzą społeczności doradczynie Elżbieta Doroszuk (także doradca metodyczny w WOM-ie w Częstochowie) i Jolanta Skorupa. W Radomsku poradnictwo rodzinne u św. Lamberta i u Ojców Franciszkanów prowadzi Maria Łęska, współorganizatorka znanych w archidiecezji Dni Rodziny. W Wieluniu pracę na rzecz rodziny prowadzi w parafii św. Józefa Oblubieńca doradczyni Anna Przybylska, dyrektor szkół katolickich SPSK. W Częstochowie u Księży Salezjanów angażuje się w promocję wartości rodzinnych doradczyni Genowefa Mszyca.

Studium Życia Rodzinnego

Archidiecezjalne Studium Życia Rodzinnego przy Instytucie Teologicznym (Częstochowa, ul. św. Barbary 41) rokrocznie kończy kilkanaście osób. Jego dyrektorem jest ks. dr Jacek Reczek. Studenci uczestniczą w wykładach m.in. z prawa kanonicznego, psychologii, pedagogiki małżeństwa i rodziny, zagadnień bioetycznych. Przez dwa i pół roku mają zajęcia plenarne w drugą sobotę miesiąca, a raz w miesiącu konsultacje. Seminarium z poradnictwa rodzinnego prowadzi Anna Mazurczak, seminarium z duszpasterstwa rodzin – dr Halina Skuza, która z dyrektorem Studium prowadzi również prace dyplomowe.

* * *

Służba rodzinom

Oprócz przygotowania do sakramentu małżeństwa w dekanatach, doradcy rodzinni prowadzą również w parafiach roczne przygotowanie do małżeństwa dla młodzieży po uzyskaniu przez nią sakramentu bierzmowania.

Poradnictwo rodzinne służy także małżeństwom, które nie mogą mieć dzieci. Od ubiegłego roku przy Caritas częstochowskiej (ul. Brzeźnicka 59) działa poradnia naprotechnologii prowadzona przez absolwentkę Studium Życia Rodzinnego i kursu doradcy naprotechnologii w Irlandii – Annę Dziuba-Marzec. Poradnia taka znajduje się również w Wieluniu (ul. Sybiraków 13) oraz przy archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie. Spotkania prowadzi Ewa Słuszniak, tel. 600-046-684, ewa.sluszniak@onet.pl.

Reklama

Od kilku lat w duszpasterstwie rodzin pracuje ks. Wojciech Gaura, który opiekuje się wspólnotą związków niesakramentalnych.

Przy duszpasterstwie rodzin (ul. św. Barbary 41) działa także Specjalistyczna Poradnia Rodzinna prowadzona przez Stowarzyszenie Psychologów i Pedagogów „Macierz”, które służy rodzinom poradami z zakresu prawa, psychologii, pedagogiki, pomocy duchowej (kapłan), prowadzi również warsztaty dla rodziców.

Twórcą poradnictwa rodzinnego archidiecezji częstochowskiej była pani Janina Orzech i ks. dr Jan Wilk. Jako wykładowcy przybywały do Częstochowy takie autorytety, jak prof. Włodzimierz Fijałkowski czy Teresa Kramarek – twórca polskiej metody NPR.

2014-03-26 12:37

Oceń: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na straży małżeństwa i rodziny

O rodziny Bogiem silne modlili się zgromadzeni na Mszy św. 23 listopada w kościele pw. św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu-Pogoni członkowie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, które obchodziło jubileusz 20-lecia istnienia. Uroczystej Eucharystii przewodniczył biskup Grzegorz Kaszak.

Przybyłych na uroczystość wiernych powitał duchowy opiekun Stowarzyszenia Rodzin Katolickich (SRK) ks. Janusz Glanowski. W modlitwie dziękczynnej za dzieło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich nie zabrakło kapłanów, którzy od wielu lat jednoczą się z jego ideą. To do nich słowa wdzięczności na zakończenie Mszy św. skierowała pani prezes Stowarzyszenia, Renata Szopa.
CZYTAJ DALEJ

Św. Wincenty á Paulo

27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie. Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia. Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”, a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie Ewangelii ubogim. W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi i chorymi w szpitalach i przytułkach. Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku 1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla Jana II Kazimierza. W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
CZYTAJ DALEJ

Francja: nowoczesny kościół wyróżniony przez ministerstwo kultury

2025-09-26 20:27

[ TEMATY ]

Kościół

Francja

nowoczesność

wikipedia/Vpe

Kościół pw. Ducha Świętego w Montpellier

Kościół pw. Ducha Świętego w Montpellier

Kościół pw. Ducha Świętego w Montpellier został uhonorowany przez francuskie ministerstwo kultury oznakowaniem „Wyróżniająca Się Architektura Współczesna”. Poświadczająca to tablica pamiątkowa została odsłonięta dziś wieczorem w obecności miejscowego arcybiskupa Norberta Turiniego i architekta-wizjonera Marcela Pigeire’a, który za swój projekt sprzed pół wieku nie wziął honorarium.

Świątynia w dzielnicy Cévennes w Montpellier powstała w 1965 roku, gdy kończący się Sobór Watykański II chciał zbliżyć wiernych do ołtarza. 35-letni wówczas Pigeire stworzył kościół mogący pomieścić 700 wiernych, na planie centralnym, pełen światła. Wyróżnia się on trójkątnymi fasadami, symbolizującymi Trójcę Świętą, podobnie jak trzy kolumny podtrzymujące strop na wysokości 17 metrów.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję