Wszystkich uczestników oraz Jubilata powitał obecny proboszcz parafii ks. Dariusz Pytel. Wśród przybyłych gości obecny był bp Marek Mendyk, jeleniogórscy dziekani, przedstawiciele samorządu, służb mundurowych i parafianie. Spośród licznego grona księży, 25 koncelebrowało z Jubilatem dziękczynną Mszę św.

W homilii wygłoszonej przez dziekana ks. Bogdana Żygadłę, przypomniana została droga życiowa Jubilata, na której 31 lat pracy duszpasterskiej spędził we wspólnocie parafii Siedlęcin. Obecnie, od ponad 2 lat, Ksiądz Józef jest już mieszkańcem Domu Księży Emerytów w Legnicy. Kaznodzieja przypomniał intensywne prace podjęte przez Księdza Jubilata wraz z parafianami nad przywróceniem świetności kościołów przynależących do parafii, jego zaangażowanie w pracę duszpasterską i formację parafian, których m.in. księża z Jeleniej Góry rozpoznają po geście towarzyszącym przyjmowaniu Komunii św. czy spowiedzi. Ksiądz Dziekan przypomniał także, że życie księdza to nie zawsze przysłowiowe płatki róż, ale także różne kolce, które nie ominęły życia Księdza Prałata. - Czego ci życzyć Księże Prałacie z okazji twojego złotego jubileuszu? Myślę, że przede wszystkim tego, by doświadczać w pełni komunii z Panem Bogiem. By doświadczać Jego miłości - tak do końca, bez reszty. Byś każdego dnia duchowo kładł głowę na piersi Chrystusa. Byś czuł bicie Jego Serca. Niech Ten, który cię wybrał, który ciebie powołał, a przez lata błogosławił twojej pracy, niech będzie dla ciebie najwyższą nagrodą - składał życzenia Jubilatowi Ksiądz Dziekan.

Kolejne życzenia skierowane zostały pod adresem Księdza Prałata przez przedstawicieli władz lokalnych, różnych społeczności - dzieci, młodzieży i parafian. Swoje życzenia wypowiedział także bp Marek Mendyk. - Myślałem sobie podczas homilii, co działo się w duszy Księdza Jubilata przed 50 laty, podczas święceń w kaplicy seminaryjnej - mówił bp Mendyk. - Zapewne wybiegał Ksiądz myślami do swoich rodzinnych stron. Wspominał może lata dzieciństwa, młodości, szkoły, a zwłaszcza tych, którzy przez te lata uczyli wierzyć, żyć, kochać Pana Boga i ludzi. Z pewnością w takim dniu, myśli biegną także do tych, którzy byli świadkami, którzy pokazywali drogę, dzięki którym udało się odczytać życiowe powołanie. Myślę, że w takim dniu rodziło się także zawołanie „Ciebie Boga wysławiamy, Tobie Panu wieczna chwała”. To, że dokonało się to w święto Maryjne, to też nie przypadek. Ksiądz Prałat każdego roku w tym dniu wspominał swoje święcenia. Matka Najświętsza staje się więc dla Księdza szczególną Orędowniczką i Wspomożycielką. Życzę, aby Maryja dalej była dla Księdza Patronką i przekonaniem, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Niech wyprasza potrzebne łaski i zachowa na długie lata - życzył Ksiądz Biskup.

Ksiądz Jubilat, dziękując za życzenia, powiedział: - Po tym dzisiejszym przeżyciu, wzruszeniu, pragnę podziękować wszystkim za szczerość serca, wyrażoną w słowach… Świadom wielkiej tajemnicy powołania i Bożego daru z pokorą składam Tobie, Panie Jezu, Jedyny i Wieczny Kapłanie, szczere podziękowanie za wszelkie dobro, za Twoją pomoc w posłudze szafowania tajemnic Bożych. Przypomniał, że święcenia otrzymał w dniu poświęconym Matce Bożej. Jej również od początku zawierzył swoje posługiwanie i w tym dniu odnowił swoje zawierzenie. Podziękowania popłynęły pod adresem: rodziny, Ojca Świętego za godność prałata i wszystkich osób, które złożyły taką prośbę na ręce biskupa diecezjalnego, a także bp. Marka Mendyka i byłych parafian. Podziękowania złożył również przybyłemu ks. kan. Franciszkowi Rozwodowi, który w tej parafii był proboszczem przed 50 laty, a niedawno rozpoczął 102. rok życia.

Przyłączamy się również do życzeń składanych Księdzu Jubilatowi wraz z jego współbraćmi obchodzącymi złoty jubileusz święceń.

* * *

Ks. prał. Józef Górak urodził się w 1939 r. w Stobiernej. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w Liceum Męskim im. Ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie. Po maturze w 1957 r., ponieważ nie było miejsca w seminarium przemyskim, za radą swojego katechety, złożył podanie do seminarium wrocławskiego, do którego został przyjęty. 8 grudnia 1962 r. wraz z kolegami ze swego rocznika (ks. Czesławem Batkiem, ks. Czesławem Lepakiem, ks. Stanisławem Staniszewskim i ks. Władysławem Wawrzonkiem) przyjął święcenia prezbiteratu, z rąk rektora bp. Pawła Latuska, w kaplicy wrocławskiego seminarium duchownego. Pierwszą pracę duszpasterską, jako wikariusz, podjął w parafii w Wąsoszu, a następne w Strzelinie, Szprotawie i w parafii pw. św. Henryka we Wrocławiu. W 1973 r. został skierowany na pierwszą samodzielną placówkę jako proboszcz, do parafii w Kosiskach. W 1978 r. został proboszczem parafii w Siedlęcinie, pracując w niej do 2009 r. Tu podjął się prac remontowych w kościołach przynależących do parafii pw. św. Mikołaja i pw. Najświętszej Maryi Panny, a także budowy nowego kościoła filialnego w Strzyżowcu, który powstał w latach 1984-86