3 września, w niedzielę po liturgicznym wspomnieniu św. Augustyna, biskupa i doktora Kościoła, w sanktuarium Matki Bożej Zwiastowania w Witowie uczczono św. Augustyna, patrona parafii. Kult tego wielkiego świętego rozpowszechnili żyjący tu w latach 1179-1819 norbertanie, był bowiem autorem reguły ich zakonu. Zwracano się do niego w potrzebach, stał się orędownikiem ludzi przed Bogiem, bronił przed różnymi nieszczęściami.
Bóg sensem życia
Reklama
W tym roku uroczystość odpustowa zgromadziła liczną rzeszę wiernych i gości. Mszy św. odpustowej przewodniczył autor tej relacji. Koncelebrowali: ks. kan. Kazimierz Ciosek, były proboszcz w Witowie i w Zelowie, o. Józef Łągwa TJ, ks. kan. Franciszek Dowleszewicz, proboszcz parafii, ks. Michał Ceglarek oraz ks. Michał Czarnecki. Przybyli księża dekanatu sulejowskiego z dziekanem ks. kan. Zygmuntem Czyżem na czele. Okolicznościowe, pełne misjonarskiego żaru kazanie wygłosił o. Józef Łągwa TJ z Łodzi. Kaznodzieja przypomniał historię nawrócenia św. Augustyna. Wezwał wiernych do szukania Boga jako podstawy sensu własnego życia. Wyraził przekonanie, iż każdy z nas potrzebuje w życiu czasu przemiany i refleksji, czego najlepszym przykładem jest biskup z Hippony, którego posłuszeństwo łasce Bożej zaprowadziło do świętości. Życie, w którym człowiek żyje wiarą i darami Ducha Świętego, jest drogą do świętości. Kaznodzieja w ramach swojej refleksji zaśpiewał pieśń: „Warto dla jednej miłości żyć”.
Na uroczystość odpustową przybyli także wierni z sąsiednich parafii, a także - jak co roku - pątnicy z Piotrkowa Trybunalskiego. Po Mszy św. rozpoczęła się procesja wokół kościoła. Wzięli w niej udział wszyscy uczestnicy nabożeństwa. W procesyjnym orszaku szły pierwszokomunijne dzieci, głównie dziewczynki, które sypały kwiaty, asysta, liturgiczna służba ołtarza. Do liturgicznego śpiewu przygrywała orkiestra parafialna. Uroczyste „Ciebie, Boga, wysławiamy” i podziękowanie Księdza Proboszcza były końcowym aktem odpustu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Dar odpustu
Tradycja odpustów najpierw zakonnych, a później parafialnych w Witowie sięga dawnych czasów. Odpust to lokalna uroczystość obchodzona z okazji święta patrona kościoła, połączona z kiermaszem i środowiskowymi zabawami. Natomiast religijny sens odpustu wiąże się z uzyskaniem pewnych duchowych darów. Otóż pod pewnymi warunkami można zyskać całkowite lub częściowe odpuszczenie kar za grzechy. Warunkiem uzyskania odpustu jest przystąpienie do sakramentu pojednania, odmówienie modlitw w intencjach Ojca Świętego, połączone z nawiedzeniem kościoła. Wszystko to dokonuje się w czasie odpustów parafialnych, w czasie których wierni mogą korzystać z tych nadzwyczajnych duchowych pomocy.
Parafia z historią
Dzieje Witowa sięgają dalekiej przeszłości. Budowę obecnego monumentalnego kościoła (trzeciego na tym miejscu) rozpoczęto ok. 1738 r. Nieco później w kościele witowskim pojawił się obraz ze sceną Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny z początku XVIII wieku. Na początku XVIII wieku ten niezwykły obraz umieszczono w jednym z bocznych ołtarzy. Jak podają źródła, już w XVIII wieku obraz cieszył się szczególnym nabożeństwem wiernych. W roku 1735 władze kościelne uznały go za cudowny. Kult w kościele witowskim tego wizerunku rozpoczął się w roku 1785. Obraz przyozdobiono srebrnymi koszulkami i przeniesiono do ołtarza głównego. Przy kościele powstało Bractwo Niepokalanego Poczęcia NMP.
W okresie rozkwitu klasztor witowski zamieszkiwało 40 zakonników. W 1797 r. dobra witowskie zostały zagrabione w procesie tzw. sekularyzacji. Biblioteka klasztorna i archiwum przewiezione zostały do Warszawy. Po 1831 r. znaczna ich część została wywieziona do Petersburga i umieszczona w Cesarskiej Bibliotece Publicznej. Część dokumentów witowskich znajduje się obecnie w Bibliotece Ossolineum we Wrocławiu.
Po zlikwidowaniu autonomii Księstwa Warszawskiego rząd rosyjski 14 czerwca 1819 r. zarządził likwidację klasztoru w Witowie. W tym momencie w klasztorze było już tylko 9 zakonników. Od tej pory Witów był parafią podległą władzy diecezjalnej. Przy kościele jest także muzeum, w którym można obejrzeć wiele ciekawych zabytków z historii kościoła. Parafia ma własną stronę internetową, którą do tej pory odwiedziło ponad 50 tys. internatów: