Bp Glapiak: duchowa adopcja uwrażliwia społeczeństwo na wartość życia ludzkiego
„Duchowa adopcja przypomina ludziom o odpowiedzialności - za dar płodności, za poczęcie nowego człowieka; uwrażliwia społeczeństwo na wartość życia ludzkiego i prowadzi do społecznej akceptacji świętości życia; jest wreszcie szansą zadośćuczynienia dla osób cierpiących z powodu dokonania aborcji, a także poszerza krąg zaangażowanych obrońców życia” - mówił bp Jan Glapiak w kościele pw. Zwiastowania Pańskiego - diecezjalnym Sanktuarium Świętości Życia - podczas archidiecezjalnych obchodów dziękczynienia za dzieło duchowej adopcji dziecka poczętego.
Tegorocznym uroczystościom towarzyszyły relikwie Błogosławionej Rodziny Ulmów w ramach archidiecezjalnej peregrynacji, która odbywa się pod hasłem: „Rodzina - w niej świętość się zaczyna”.
W homilii poznański biskup pomocniczy zauważył, że dzieci pomordowane przez Heroda nazywamy Świętymi Młodziankami, chociaż nie były ochrzczone.
„Były jednak prawdziwymi męczennikami. Przyjęły chrzest krwi. Już bowiem od pierwszych wieków chrześcijaństwa śmierć poniesiona ze względu na Chrystusa jest rozumiana jako tak zwany chrzest krwi, który przynosi te same owoce, jak to jest w przypadku normalnie udzielanego sakramentu chrztu” - tłumaczył kaznodzieja.
Bp Glapiak zwrócił uwagę, że o takim właśnie chrzcie krwi mówimy w przypadku najmłodszego dziecka Ulmów, które razem z całą rodziną dnia 10 września zostało ogłoszone błogosławionym.
„Męczeństwo to szczyt świętości, to uczestnictwo konkretnego człowieka w sposób fizyczny w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. W życiu Józefa i Wiktorii Ulmów widzimy, jak te dwa elementy są obecne: z jednej strony ufność w Bożą dobroć i pomoc, a z drugiej świadomość, że za wierność Panu Bogu można zapłacić najwyższą cenę. Wiemy, że tak stało się w ich życiu” - przypomniał poznański biskup pomocniczy.
Reklama
Zwrócił uwagę, że duchowa adopcja wypływa z idei miłosiernej miłości dla istoty najmniejszej i całkowicie bezbronnej. „Jest bezpośrednim powierzeniem Panu Bogu tego adoptowanego duchowo dziecka w modlitwie, w błaganiu o zmianę myślenia jego rodziców, w prośbach, aby napełnieni miłością, nie zamykali się na nowe życie, nie bali się zubożenia tym życiem” - zaznaczył.
Zaznaczył, że duchowa adopcja jest ofiarą modlitewną, której celem pierwszoplanowym jest ratowanie życia dziecka zagrożonego zabiciem. „Jest także przejawem pobożności Polaków, którzy tą drogą wypełniają Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego” - podkreślił kaznodzieja.
Przypomniał, że w duchowej adopcji dziecka poczętego osoba, która ją podejmuje, spełnia akt ofiary. „Chociaż nie widzi tego dziecka, nie przytuli, nie przygarnie do serca - jednak broni jego życia. Staje się przez modlitwę zaangażowanym obrońcą i opiekunem tego życia” - powiedział poznański biskup pomocniczy.
Stwierdził, że w zależności od swojej postawy - rodzice, dziadkowie, koleżanki, lekarze, pielęgniarki - mogą być św. Józefem albo niestety mogą być Herodem: mogą rodzicom, zwłaszcza matce, pomóc w urodzeniu jej dziecka albo mogą pomóc w jego zabiciu.
Osoby podejmujące duchową adopcję dziecka poczętego, którego istnienie jest zagrożone, przez 9 miesięcy odmawiają krótką modlitwę w intencji poczętego dziecka i jego rodziców oraz jedną tajemnicę różańca.
2023-12-28 19:00
Ocena:+60Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Poznań: sakra biskupia ks. Glapiaka odbędzie się 19 grudnia
Biskup nominat Jan Glapiak przyjmie sakrę biskupią w IV Niedzielę Adwentu 19 grudnia o godz. 15 w katedrze poznańskiej. Głównym konsekratorem będzie abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański.
W linii sukcesji apostolskiej nowego biskupa znajdą się zatem prymasi Polski – kard. Józef Glemp, bł. Stefan Wyszyński i kard. August Hlond.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
