Mamy zupełnie inne podejście do chleba niż reszta Europy. Inaczej go dzielimy i inaczej go jemy. Nie wynika to z jakiejś długiej tradycji. Jest efektem tego, co działo się z nami w czasach PRL-u (przed II wojną światową zachowywaliśmy się inaczej). Wszystkiego brakowało. I dlatego do dziś chleb kroimy na kromki i albo je smarujemy masłem i nakładamy na nie wędliny czy ser, a następnie odgryzamy po kawałku, albo po prostu gryziemy kromkę, traktując chleb jako dodatek do niektórych potraw.
Zachowanie takie dziwi cudzoziemców, bo nie jest zgodne z europejską etykietą.
A jakie jest zachowanie prawidłowe? Chleb stawiamy na stole w koszyku (jeden na trzy, cztery osoby). Nakrywamy go serwetką. Przy koszyku (lub w koszyku) umieszczamy jakiś przyrząd do przenoszenia chleba na talerz (może to być specjalny widelec; używa się też dziś do tego powszechnie szczypców do spaghetti). Nigdy nie bierzemy z koszyka chleba ręką. Obok koszyka powinna stać maselniczka z nożem do masła.
Z lewej strony naszego nakrycia powinien stać talerzyk do chleba i masła z położonym na nim (prostopadle lub równolegle do krawędzi stołu) naszym indywidualnym nożem do masła.
Odkrywamy zatem serwetkę z koszyka. Bierzemy widelcem lub szczypcami kawałek chleba (na Zachodzie z reguły nie kroi się chleba w kromki), przekładamy go na nasz talerzyk do chleba, przykrywamy chleb w koszyku serwetką. Następnie nożem do masła znajdującym się przy maselniczce bierzemy porcję masła i przenosimy ją na nasz talerzyk do chleba. Bierzemy kawałek chleba z naszego talerzyka i odłamujemy niewielką część (tak małą, by po włożeniu do ust zniknęła w nich, nie rozpychając policzków i nie grożąc nam zadławieniem, gdybyśmy połknęli ją bez gryzienia) i, jeśli chcemy skorzystać z masła, smarujemy ten kawałek masłem naszym indywidualnym nożem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
