Przed liturgią odśpiewano litanię do Matki Bożej. Z Domu Biskupiego wyruszyła procesja księży biskupów. Po drodze ks. bp Tadeusz Pikus w towarzystwie asysty zszedł do podziemi katedry, aby nawiedzić grób pierwszego biskupa drohiczyńskiego Władysława Jędruszuka w 20. rocznicę jego śmierci i zapalić znicz.

Po powitaniu w drzwiach katedry i przekazaniu pastorału nowemu ordynariuszowi, homagium złożyli: przedstawiciele duchowieństwa, kapituł i życia konsekrowanego, alumni WSD, przedstawiciele władz samorządowych, przedstawiciele świata nauki, świata pracy, służb mundurowych, ruchów i stowarzyszeń oraz rodzin.

W homilii bp Tadeusz Pikus przyznał, przypomniał o uwarunkowaniach religijnych rejonu wschodniej Polski, gdzie obok siebie żyją wyznawcy różnych religii i wskazał na potrzebę jedności. „Pojednanie człowieka z Bogiem Ojcem, i pojednanie w Nim rodzaju ludzkiego, które dokonuje się przez Chrystusa w Duchu Świętym, jest sercem misji Kościoła – mówił bp Pikus wspominając znamienne spotkanie ekumeniczne ze świętym Janem Pawłem II w roku 1999 w Drohiczynie.

„Tamto nabożeństwo ekumeniczne na ziemi podlaskiej, upamiętnione Krzyżem stojącym na wzgórzu, stanowi dla nas znak i wyzwanie do prowadzenia ewangelicznego dialogu, dialogu, który ułatwia Duchowi Świętemu usuwanie z naszych serc murów podziału i budowanie pełnej i widzialnej jedności w Kościele Chrystusowym” – mówił bp Pikus.

Nowy ordynariusz drohiczyński prosił uczestników ingresu i diecezjan o modlitwę i współpracę. Zaapelował do diecezjan, aby uwzględniając powołanie do zbawienia, które daje szczęście bez miary, dbali o wolność, przekazywali wiarę niewierzącym, dawali pewność wątpiącym, przyjmowali i wprowadzali pokój Boży, „walcząc” nie przeciw człowiekowi, lecz o każdego człowieka, o jego życie i godność.

„Nie pozwalajmy, by nad nami panowało dziedzictwo uprzedzeń, niezgody czy nienawiści, nie pozwalajmy, by ktoś nam odebrał życzliwość i szacunek do drugiego człowieka. Nie wolno nam bać się prawdy rozpoznanej i podawanej w duchu miłości Bożej. Trzeba nam godnie i godziwie żyć na miarę uczniów Chrystusa” – zachęcał bp Pikus.

Przypomniał także, że jako chrześcijanie powinniśmy nieść pomoc potrzebującym, słabym i chorym, wspierać duchowo tzw. małżeństwa mieszane i ich rodziny, umacniać rodziny rozłączone emigracją, oddziaływać wychowawczo na dzieci i młodzież, kochać Kościół i ojczyznę oraz uczyć się gospodarności na co dzień, by sprawiedliwie, umiejętnie oraz mądrze zarządzać dobrami doczesnymi a jednocześnie całym sercem miłować wieczne.

„Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Kościoła, patronka diecezji drohiczyńskiej, błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski, syn tej ziemi, oraz nowi święci: Jan XXIII i Jan Paweł II kierują nas na drogę zbawienia, którą jest Jezus Chrystus, ten, który prawdziwie zmartwychwstał, oraz niech upraszają Trójcę Przenajświętszą o błogosławieństwo i stałą Opatrzność dla Kościoła drohiczyńskiego i wszystkich mieszkańców tej pięknej krainy” – zakończył biskup drohiczyński.

Na zakończenie liturgii życzenia nowemu pasterzowi drohiczyńskiemu złożyli przedstawiciele Episkopatu, duchowieństwa drohiczyńskiego, samorządowcy oraz przedstawiciele rodzin.

Biskup Tadeusz Pikus jest doktorem teologii fundamentalnej i znawcą Kościoła na Wschodzie. Pracował duszpastersko i naukowo w Rosji, na Białorusi i na Litwie. Wykładał teologię ekumeniczną w Polsce oraz w Grodnie i w Wilnie. Zasiadał w gremiach Episkopatu zajmujących się kontaktami ekumenicznymi i dialogiem z islamem. Jego dewiza biskupia brzmi: Surrexit Dominus vere! (Pan prawdziwie zmartwychwstał!).

Tadeusz Pikus urodził się 1 września 1949 r. w Zabielu. Po ukończeniu Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego (WMSD) w Warszawie święcenia kapłańskie przyjął 7 czerwca 1981 r. z rąk bp. Jerzego Modzelewskiego. Tytuł magisterski uzyskał w 1981 r. na Akademickim Studium Teologii Katolickiej (ASTK) w Warszawie. Dwa lata później uzyskał na tej uczelni tytuł licencjata w dziedzinie patrologii.

W 1983 r. rozpoczął studia doktoranckie z teologii fundamentalnej na Uniwersytecie Nawarra w Pampelunie (Hiszpania). W 1985 r. obronił pracę doktorską. Po powrocie do Polski pracował jako referent w Sekretariacie Prymasa Polski, jednocześnie wykładając łacinę i teologię fundamentalną w WMSD. W 1987 r. został adiunktem na ASTK. W rok później rozpoczął pracę w seminarium duchownym jako prefekt-wychowawca. Od 1990 r. był sekretarzem Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie.

W 1990 r. skierowano go jako kapelana do pracy duszpasterskiej wśród Polaków w ówczesnym ZSRR i pracowników konserwacji zabytków w Moskwie. Tam też zorganizował Kolegium Teologii Katolickiej św. Tomasza z Akwinu a abp Tadeusz Kondrusiewicz mianował go dziekanem i wykładowcą teologii fundamentalnej na tej placówce (1991-92). Powrócił następnie na stanowisko prefekta w seminarium duchownym w Warszawie i wykładowcy w PWTW. W tym czasie również wykładał w seminarium duchownym w Łowiczu. W 1994 r. ponownie wyjechał do Moskwy, aby zebrać materiały do pracy habilitacyjnej, tam też uczestniczył w seminariach profesorskich w Instytucie Prawosławnym św. Andrzeja. Po roku wrócił do swoich poprzednich obowiązków w seminarium w Warszawie.

W 1996 r. został mianowany duszpasterzem przedsiębiorców i organizatorów życia gospodarczego w Warszawie, a od 1997 r. był rektorem kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Bielanach. W tymże roku rozpoczął wykłady z teologii fundamentalnej i ekumenicznej, a w rok później także religiologii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W tym samym czasie prowadził wykłady z tych dyscyplin w Grodnie na Białorusi i w Polskim Centrum Katechetycznym w Wilnie.W 1997 r. został członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów Archidiecezji Warszawskiej na lata 1997-2002. Od 1997 r. należy do Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego. W rok później został mianowany członkiem Czwartego Synodu Archidiecezji Warszawskiej.

W roku 1999 uzyskał tytuł doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. "Aksjologiczny wymiar religii w twórczości Aleksandra Mienia. Studium analityczno-krytyczne".

24 kwietnia 1999 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej, przydzielając stolicę tytularną Lisinia. Święcenia biskupie przyjął 8 maja 1999 r. w Archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie z rąk kard. Józefa Glempa.29 maja 1999 r. został przewodniczącym Wydziału Nauki Katolickiej i wikariuszem generalnym Archidiecezji Warszawskiej. W listopadzie 1999 r. decyzją Episkopatu został członkiem Rady ds. Ekumenizmu KEP. Następnie został włączony w skład Komisji Wychowania Katolickiego KEP.

W latach 2000-2006 pełnił funkcję delegata ds. dialogu katolików i muzułmanów, zasiadał też w Zarządzie Głównym Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów w Polsce (2000-2004), od 2004 r. został członkiem tejże Rady.W latach 2001-2006 z woli KEP był przewodniczącym Bilateralnego Zespołu Katolicko-Prawosławnego oraz członkiem Rady ds. Dialogu Religijnego i przewodniczącym Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi (2001-2006).

W 2002 r. uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego w UKSW.2 maja 2002 r. został wybrany na przewodniczącego Rady Programowej Zespołu Pomocy dla Kościoła Katolickiego na Wschodzie. Od 2003 r. pełnił funkcję delegata KEP ds. Duszpasterstwa Polskich Przetwórców Żywności. W 2004 r. został członkiem Zespołu KEP ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla.

W latach 2005-2010 był przewodniczącym Zespołu KEP ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną.W październiku 2005 r. Ministerstwo Edukacji Narodowej nadało mu, za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania "Medal Komisji Edukacji Narodowej".

W 2006 r. został wybrany na przewodniczącego Rady ds. Ekumenizmu KEP. W dniu 14 kwietnia 2008 r. otrzymał od prezydenta RP tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. 15 marca 2010 r. został powołany na członka Zespołu KEP do rozmów z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym.Obecnie bp Pikus jest członkiem Zespołu ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla i delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Polskich Przetwórców Żywności.