Wcielał w życie nauczanie Soboru Watykańskiego II, jego praca na rzecz Kościoła katolickiego i wartości chrześcijańskich miała wpływ na wiele instytucji katolickich, w tym uniwersytety na całym świecie - podkreślał rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, ks. prof. Mirosław Kalinowski, który w niedzielę wręczył kard. Stanisławowi Dziwiszowi tytuł Profesora Honorowego KUL.
Wieloletni sekretarz św. Jana Pawła II i metropolita krakowski senior otrzymał to wyróżnienie podczas Mszy św. w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie – Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, której przewodniczył.
Uzasadniając honorową profesurę kard. Dziwisza, ks. prof. Kalinowski zwrócił uwagę, że przez prawie 40 lat dawał przykład wiernej służby przy najznamienitszym profesorze KUL, św. Janie Pawle II.
„Chociaż był świadomy zagrożeń wynikających z bezwzględnych metod aparatu komunistycznej Służby Bezpieczeństwa PRL, wobec kard. Karola Wojtyły, a w kolejnych latach działań międzynarodowego systemu komunistycznego, podejmowanych przeciw Ojcu Świętemu, towarzyszył mu w każdej sytuacji. Kard. Dziwisz odegrał kluczową rolę w organizacji wielu zagranicznych pielgrzymek Papieża, w tym przełomowej wizyty Jana Pawła II w Polsce w 1979 r., która doprowadziła ostatecznie do przemian ustrojowych bez masowego przelewu krwi" - wskazał rektor KUL.
Reklama
Jak podkreślił, że praca kard. Dziwisza na rzecz Kościoła katolickiego i wartości chrześcijańskich miała wpływ na wiele instytucji katolickich, w tym katolickie uniwersytety na całym świecie. "Podejmował i podejmuje działania, które budują mosty między różnymi wyznaniami, promują współpracę i zrozumienie, zwłaszcza pomiędzy katolikami a Żydami na świecie. Cechowała go także otwartość i wsparcie dla zgromadzeń zakonnych, ruchów, stowarzyszeń i wspólnot katolickich" - dodał ks. prof. Kalinowski.
Kard. Dziwisz wyraził wdzięczność za uhonorowanie jego osoby przez rektora oraz Senat KUL. - Zdaję sobie sprawę, że tytuł Honorowego Profesora KUL zawdzięczam przede wszystkim Janowi Pawłowi II. Dostąpiłem w życiu największego przywileju, że przez kilkadziesiąt lat, w Krakowie i Watykanie, mogłem służyć u boku tego niezwykłego człowieka - podkreślił kardynał.
Przywołał również postać ks. Franciszka Blachnickiego, który tytuł Honorowego Profesora KUL otrzyma pośmiertnie 9.10. - Znałem dobrze Czcigodnego Sługę Bożego. Obydwaj z Wojtyłą, potem Janem Pawłem II patrzyli szerzej, dalej, głębiej. Obydwaj okazali się prorokami - zaznaczył metropolita krakowski.
W uroczystościach w Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej, które związane były z dziewiątą rocznicą intronizacji cudownego obrazu Matki Bożej Latyczowskiej do kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie i piątą rocznicą jego koronacji, łączącej się z liturgicznym wspomnieniem Matki Bożej Różańcowej, obchodzonym 7 października, uczestniczyli Wielki Kanclerz KuL abp Stanisław Budzik oraz prorektorzy KUL - prof. Beata Piskorska i prof. Adam Zadroga.
Tytuł Honorowego Profesora KUL uniwersytet przyzna pośmiertnie ks. Franciszkowi Blachnickiemu, któremu poświęcona będzie jutrzejsza debata akademicka: Wojtyła i Blachnicki - prorocy wolności w czasach zniewolenia. Poprzedzi ją przekazanie dyplomu Honorowego Profesora KUL na ręce Urszuli Pohl, odpowiedzialnej głównej Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, który jest żeńskim instytutem świeckim na prawie diecezjalnym, założonym w 1958 r. przez ks. Franciszka Blachnickiego oraz ks. Marka Sędka, moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II.
- Jest w policji wiele córek i synów narodu polskiego, którzy wynieśli z rodzinnego domu zasady Dekalogu i przyjęli za swoje prawo miłości, a Ewangelię uczynili oni kodeksem swego postępowania – powiedział podczas Mszy św. stołecznej w Bazylice św. Krzyża biskup polowy Józef Guzdek, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. duszpasterstwa policji. Mszę transmitował 1 Program Polskiego Radia.
Eucharystia, sprawowana ostatnim dniu trwających od czwartku Centralnych Obchodów Święta Policji, rozpoczęła się od wprowadzenia Kompanii Reprezentacyjnej Policji i odegrania hymnu państwowego.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
