Pięć dni trwał (od 6 września br.) plener malarski „Otwarte drzwi” w Kąśnej Dolnej, w którym uczniowie Liceum Plastycznego im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu współpracowali z uczestnikami Warsztatu Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II w Tarnowie. Na płótnach uwieczniono wojskowy cmentarz, Ciężkowice, „Skamieniałe Miasto” i jedyną na świecie zachowaną posiadłość Ignacego Jana Paderewskiego.
W poszczególnych dniach pleneru jego uczestnicy zwiedzali i uwieczniali ziemię tarnowską. Powstałe obrazy przedstawiają najciekawsze elementy „Skamieniałego Miasta”, klasycystycznego ratusza i rynku w Ciężkowicach, dwór Ignacego Jana Paderewskiego, zabytkowy park i pobliski staw, a także cmentarz w Bogoniowcach-Ciężkowicach, na którym znajdują się mogiły: Austriaków, Niemców i Rosjan - łącznie groby 86 poległych.
- Już samą integracją uczniów i osób niepełnosprawnych było przebywanie w jednym miejscu przez niemal tydzień - współpraca, obcowanie, wspólne posiłki i wypoczywanie - zwraca uwagę Barbara Szota-Rekieć, wicedyrektor ds. artystycznych liceum w Nowym Wiśniczu. Na integrację uczestników pleneru zwraca też uwagę Grzegorz Pietrucha z tarnowskiego WTZ im. Jana Pawła II. - Nasi podopieczni wykonywali te prace, z którymi wcześniej nie mieli do czynienia, rozbudzili swoje zainteresowania, nastąpił wzrost poczucia własnej wartości - wylicza Dominika Michno, terapeutka zajęciowa. Kierownik Warsztatu Tomasz E. Wardzała zaznacza, że plener był swoistym otwarciem drzwi do innego świata, który dla uczestników był ciekawy, niekiedy zaskakujący.
Plener „Otwarte drzwi” odbywał się pod patronatem starosty tarnowskiego Mieczysława Krasa i był wspólnym przedsięwzięciem Stowarzyszenia ICH LEPSZE JUTRO, Warsztatu Terapii Zajęciowej im. Jana Pawła II w Tarnowie, Centrum Paderewskiego Tarnów-Kąśna Dolna oraz Liceum Plastycznego im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu. Efektem pleneru będzie jesienna wystawa w Tarnowie.
„Projektowana nowa regulacja określana jest mianem związku partnerskiego i dotyczyć ma po pierwsze związków, które od dawna określane są w polskiej nomenklaturze prawnej mianem konkubinatu, jako mającego cechy stałości, opartego na współżyciu stron związku kobiety i mężczyzny. Jednak, po drugie, instytucja związku partnerskiego stanowić ma jednocześnie ramy prawne dla związków dwóch osób tej samej płci” - piszą członkowie Rady Społecznej przy Arcybiskupie Poznańskim w oświadczeniu w sprawie regulacji związków partnerskich.
Według nauczania Kościoła katolickiego, małżeństwo nie jest tylko ludzką instytucją, lecz wyrazem woli Bożej i ma swój początek w akcie stworzenia człowieka. Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę - jako „męża” i „mężatkę” (tłum. Cylkow; Lepiej oddają to określenia mężczyzny i kobiety w innych językach: np. czeskim: muž i žena czy rosyjskim: mużczina i żenszczina.) - jedno ze względu na drugie (Rdz. 1,27). „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem”. Jedność ciał oznacza intencję prokreacji dla stworzenia rodziny, a także wspólnotę ducha i złączenie osobistych losów. W kulturze judeochrześcijańskiej komplementarność płci i płodność należą więc do samej natury instytucji małżeństwa. Dlatego małżeństwo nie jest dostępne dla osób tej samej płci. Chrystus wyniósł małżeństwo między ochrzczonymi do godności sakramentu. Zaakcentował też jeszcze bardziej oryginalny zamysł Boży, podkreślając nierozerwalność małżeństwa: „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela” (Mt 19,6).
Masonerię, jak każdą tajną organizację, otacza aureola misterium. Wokół niej krąży wiele legend i trudno zdobyć wiarygodne informacje na jej temat. Dlatego cenny jest każdy głos, który pochodzi z tego zamkniętego dla niewtajemniczonych świata. Takim głosem jest książka-świadectwo francuskiego lekarza Maurice’a Cailleta - kiedyś agnostyka, przez 15 lat masona, przez 2 lata stojącego na czele jednej z masońskich lóż - który w czasie pobytu w Lourdes w 1984 r. nawrócił się na katolicyzm i wystąpił z masonerii („mason w śnie”). Poprosiłem go o rozmowę na temat jego doświadczeń w Wielkim Wschodzie Francji.
Włodzimierz Rędzioch: - Jak to się stało, że w wieku 36 lat postanowił Pan wstąpić do masonerii?
Życie konsekrowane zostało dane nam wszystkim, abyśmy korzystali z jego dobrodziejstw i z jego błogosławieństw, ale także abyśmy się o nie troszczyli, abyśmy je ochraniali i wspierali – powiedział abp Stanisław Budzik.
Od 1997 r. w święto ofiarowania Pańskiego, za sprawą św. Jana Pawła II, obchodzony jest Dzień Życia Konsekrowanego. W niedzielne popołudnie, 2 lutego, w katedrze lubelskiej licznie zgromadzili się siostry i bracia, którzy poświęcili swoje życie na modlitwę i służbę Bogu oraz ludziom. – Jesteśmy waszymi dłużnikami – powiedział abp Stanisław Budzik. Metropolita przewodniczył Eucharystii, którą celebrowali także biskupi Mieczysław Cisło i Józef Wróbel. – Przychodzimy do świątyni na spotkanie ze Światłem, które w ciemnościach świeci i wskazuje człowiekowi drogę, ze Światłem, które zajaśniało ludzkości i oświeca każdego. Tym Światłem jest Jezus Chrystus, o którym mówimy od 1700 lat czyli od Soboru w Nicei, że to „Bóg z Boga i Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
