Oświęcim: dziękczynienie serafitek w 10. rocznicę beatyfikacji matki Małgorzaty Szewczyk
„Matka Małgorzata była nie na darmo nazywana matką ubogich i sierot” – podkreślił bp Roman Pindel, który przewodniczył dziś w Oświęcimiu liturgii dziękczynnej za dokonaną 10 lat temu beatyfikację matki Małgorzaty Szewczyk, założycielki Zgromadzenia Sióstr Serafitek i inicjatorki budowy oświęcimskiego domu macierzystego. Duchowny w homilii zwrócił uwagę, że nie było to przypadkowe, iż beatyfikacja znanej ze swej miłosiernej postawy zakonnicy dokonała się w Łagiewnikach, sanktuarium związanym z kultem miłosierdzia Bożego. Uroczystości w oświęcimskim klasztorze – kolebce serafitek – rozpoczęły też piąty rok nowenny przez 200. rocznicą urodzin matki Małgorzaty.
Zdaniem biskupa, bardzo symboliczny był obraz beatyfikacyjny wyniesionej 10 lat temu serafitki, specjalnie namalowany na tę okazję. „Zwróciłem w nim uwagę na elementy związane z naszą diecezją. Rzecz w ciekawa, że obok postaci matki Małgorzaty obraz przedstawia dwa charakterystyczne miejsca związane z życiem i działalnością jej założycielki, ale także waszego zgromadzenia” – wyjaśnił.
Według biskupa, m. Małgorzata z obrazu beatyfikacyjnego, krocząca po kamienistej drodze, trzymająca w dłoniach krzyż i różaniec, wydaje się rozwiązywać dylemat zarysowany w odczytanej dziś Ewangelii św. Łukasza o Marcie i Marii. „Z tego ewangelicznego dylematu pomiędzy życiem aktywnym i kontemplacyjnym najlepiej jest wyjść przyjmując zasadę, którą kierowała się matka Małgorzata, kiedy w każdym momencie swojego życia jakby wędrowała od Chrystusa do człowieka, który był akurat na drodze i akurat był w potrzebie” – dodał.
Na Eucharystii w klasztornym kościele Matki Bożej Bolesnej z biskupem modliły się zakonnice z prowincji oświęcimskiej oraz przełożona generalna Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej z zarządem, a także serafitki przybyłe z różnych części Polski.
Reklama
Założycielka zgromadzenia bł. Małgorzata Łucja Szewczyk zapoczątkowała działalność prowadzonego przez siostry oświęcimskiego „domu ubogich” jeszcze pod koniec XIX wieku. Szczególnym charyzmatem serafitek jest praca wśród ubogich, starszych, chorych i niepełnosprawnych dzieci.
Poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę klasztoru serafitek w Oświęcimiu odbyło się 1 maja 1893 r. Pieniądze na budowę bł. Małgorzata zbierała za pomocą kwest. Pomagali też hojni darczyńcy. Od samego początku oświęcimskie serafitki opiekowały się tu osobami starszymi. Wkrótce powstał, istniejący do dziś, Zakład Opiekuńczo-Leczniczy.
Siostry prowadzą przedszkole dla dzieci. Bł. matka Małgorzata założyła też sierociniec, odebrany przez komunistów po II wojnie światowej. Działa tu świetlica środowiskowa imienia matki Małgorzaty dla kilkudziesięciu dzieci. W Oświęcimiu funkcjonuje prowadzona przez serafitki stołówka z ciepłymi posiłkami dla potrzebujących. Oświęcimskie serafitki aktywnie katechizują w szkołach. Codziennie posługują na rzecz dzieci z sierocińca „Santa Cruz” w Boliwii.
Założycielka zgromadzenia sióstr serafitek Małgorzata Łucja Szewczyk urodziła się na Wołyniu w 1828 r. Była osobą wrażliwą na działanie Boże i potrzeby bliźnich, odważnie włączając się w pomoc potrzebującym. Przez dwa lata pracowała w Ziemi Świętej sprawując bezinteresowną opiekę nad chorymi i potrzebującymi pielgrzymami. Tam odczytała swoje powołanie jako „siostrzyczki ubogich”.
Reklama
Po powrocie do Polski siostra postanowiła realizować swoje postanowienia i udała się do Zakroczymia, aby odprawić rekolekcje pod kierunkiem bł. Honorata Koźmińskiego. Opiekowała się i utrzymywała kilka staruszek: opatrywała im rany, myła je i żywiła. Nie wahała się kwestować na ich potrzeby, choć sama cierpiała niedostatek. Zakładała domy starców, ochronki, domy dziecka. Posyłała siostry do szpitali i domów ubogich.
Ostatnie miesiące życia spędziła w domu zakonnym w Nieszawie, gdzie zmarła w opinii świętości 5 czerwca 1905 r. w wieku 77 lat. Ciało jej pochowano na miejscowym cmentarzu. Od 1951 r. doczesne szczątki m. Małgorzaty znajdują się w kościele serafitek w Oświęcimiu. Po ogłoszeniu jej przez Kościół błogosławioną relikwie zostały przeniesione z krypty do bocznego ołtarza.
Została zaliczona w poczet błogosławionych 9 czerwca 2013 r. w bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie.
W 2014 przed domem sióstr stanął pomnik z figurą błogosławionej na postumencie. Monument poświęcił bp Roman Pindel. Na pierwszym piętrze oświęcimskiego klasztoru otwarto muzeum bł. Matki Małgorzaty. Zgromadzono w nim pamiątki i zdjęcia związane z jej życiem oraz historią zgromadzenia.
2023-06-09 21:05
Ocena:+10Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Oświęcim: VIII Europejskie Warsztaty Fundacji Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu (zapowiedź)
Po raz ósmy w Oświęcimiu odbędą się warsztaty poświęcone postawie wobec przeszłości obciążonej przemocą, którą symbolizuje słowo: Auschwitz. Warsztaty organizowane przez Fundację Maksymiliana Kolbego, są cyklicznym wydarzeniem, organizowanym przez Fundację Maksymiliana Kolbego. Adresowane są przede wszystkim do młodych Europejczyków. Ich istotą jest pragnienie przyczynienia się do dzieła przebaczenia i pojednania oraz odbudowania zaufania i pokoju, szczególnie w społeczeństwach krajów europejskich, które w niedawnej przeszłości doświadczyły nienawiści, przemocy i wojny.
Europejskie Warsztaty Fundacji Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu odbędą się w dniach 11-16 sierpnia br.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Wyświęcony przed kilkoma miesiącami w Rzymie na diakona stałego Norbert Ryznar z Bystrzycy Kłodzkiej uczestniczył wraz z rodziną w ogólnopolskich rekolekcjach dla diakonów stałych, które odbyły się w dniach 2–5 lipca w Rudach na Górnym Śląsku.
Rekolekcje pod hasłem „Nie pozwólcie odebrać sobie nadziei” zgromadziły siedemnastu diakonów stałych wraz z rodzinami oraz osoby rozeznające to powołanie. Spotkanie odbywa się co roku w innej diecezji – tym razem gospodarzem była diecezja gliwicka, a uczestników gościł Pocysterski Zespół Klasztorno-Pałacowy w Rudach i Sanktuarium Matki Bożej Pokornej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
