W wieku prawie 94 lat i w 70. roku kapłaństwa zmarł 16 kwietnia we Włocławku wybitny polski teolog moralista ks. inf. prof. dr hab. Stanisław Olejnik. Był on kapłanem diecezji włocławskiej, wieloletnim wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie, bardzo zasłużonym dla odnowy teologii moralnej w Polsce po Soborze Watykańskim II; cieszący się przyjaźnią i cenił go bł. Jan Paweł II.

Msza św. pogrzebowa będzie odprawiona w środę 23 kwietnia br. o godz. 10 w katedrze włocławskiej, po czym - zgodnie ze swoją wolą - Zmarły zostanie pochowany na cmentarzu w Kaliszu. Tam też w Bazylice Św. Józefa tego samego dnia o godz. 16 rozpocznie się będzie Msza święta, po czym na Cmentarzu Tynieckim przy ul. Łódzkiej odbędzie się pogrzeb.

Ksiądz infułat Stanisław Olejnik urodził się 28 kwietnia 1920 roku w Kaliszu. Świadectwo dojrzałości otrzymał po ukończeniu Gimnazjum im. Adama Asnyka. 23 grudnia 1944 roku przyjął święcenia kapłańskie na Jasnej Górze w Częstochowie i tam do ostatnich lat starał się przeżywać kolejne rocznice święceń. Studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego ukończył doktoratem w 1948 roku, a dwa lata później został wykładowcą na tymże Wydziale. W 1954 roku na podstawie rozprawy "Eudajmonizm. Studium nad podstawami etyki" został habilitowany na tej uczelni w zakresie etyki i teologii moralnej.

Prowadził rozległą działalność naukową, badawczą i dydaktyczną na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii w Warszawie, a w latach 1958–68 na KUL-u. Od 1953 do 2002 był profesorem Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1973, a profesora zwyczajnego - w 1980 roku. Na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie był przez dwie kadencje prodziekanem i dziekanem.

Dużo podróżował po świecie, gdyż zawsze Go to pasjonowało. Uczestniczył w wielu międzynarodowych zjazdach teologicznych. W latach 1968–73 wchodził w skład Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Rzymie. Był przewodniczącym Sekcji Teologów Moralistów w Polsce (1964-75), członkiem Komisji ds. Nauki Katolickiej Episkopatu Polski (1967–75) i Rady naukowej Episkopatu (1974-87).

Ogłosił przeszło 150 prac naukowych i popularno-naukowych (w tym 28 książek) z zakresu filozofii i teologii, a zwłaszcza teologii moralnej. Najważniejszą jego publikacją jest 7-tomowe dzieło "Dar – Wezwanie – Odpowiedź. Teologia Moralna", które ukazywało się w latach 1988–94.