Łaska odpowiedzią na pragnienie człowieka

„Kiedy człowiek żyje w łasce uświęcającej, kiedy człowiek jest bardzo blisko Boga, rzeczywiście staje się Jego przybranym dzieckiem, staje się kimś bardzo Mu bliskim – rozpoczął o. Tomasz Gałuszka OP. – Jak człowiek otrzymuje łaskę uświęcającą? Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa otrzymaliśmy możliwość na nowo powrotu do życia w stanie łaski. To jest chrzest, dlatego też dla świętego Tomasza chrzest jest rzeczywistością na równi z nowym stworzeniem. Bez łaski uświęcającej człowiek może żyć na poziomie natury. Tomasz mówi wprost: „Człowieku, jeżeli żyjesz bez łaski uświęcającej, możesz dalej żyć. Łaska uświęcająca nie należy do definicji człowieka”. Takie podług natury, według natury. Niemniej jednak, jeżeli człowiek nie żyje w stanie łaski uświęcającej, czy nie jest blisko Boga, wtedy też to ma również swoje konsekwencje i to są dość poważne konsekwencje, a najbardziej poważną konsekwencją jest to, że bez łaski uświęcającej, bez kontaktu z Bogiem, bez tego tej drogi do Niego i bycia z Nim w relacji, to pragnienie poznawania i kochania pozostałoby na zawsze niezaspokojone. Człowiek na końcu swojego życia zostałby i usechłby z gigantycznego pragnienia. I to jest coś takiego, co kiedy człowiek sobie uświadomi, to zaczyna drżeć, mianowicie, że rzeczywiście bez Boga jesteśmy najbardziej smutnymi istotami ze wszystkich istot, bo i piesek i kotek mogą osiągnąć swoją doskonałość. Mogą znaleźć spełnienie swojej „kotkowatości” czy „pieskowatości”.

Dzięki łasce możemy być w pełni sobą

„Natomiast nikt z nas bez Boga nie zostanie zaspokojony i dlatego też Bóg, odpowiadając na ten wielki dramat człowieka, jaki wydarzył się w grzechu pierworodnym, utraty łaski, zesłał swojego Syna, który żył, umarł i zmartwychwstał, a przede wszystkim dał nam przez to również dostęp do siebie, do źródła wody żywej. Dlatego też to, co wydarza się w chrzcie, to jest otrzymanie łaski. Od tego momentu człowiek rodzi się na nowo. Poprzez chrzest człowiek z poziomu życia w naturze ma możliwość życia na poziomie łaski bez zanegowania natury, ponieważ łaska nigdy nie niszczy natury. Ona ją doskonali, a przede wszystkim podnosi. Człowiek może być w pełni sobą. I zaczyna żyć na poziomie łaski i to jest życie w łasce dla chrześcijanina. To jest życie normalne, zwyczajne życie z Bogiem. Życie bez Boga jest dla człowieka czymś nienormalnym. I dlatego też Tomasz opisuje całą gigantyczną rzeczywistość, jaka wydarza się, kiedy człowiek żyje blisko Boga, co się wydarza, coś się dzieje. Jednym z takich wydarzeń jest to, że kiedy człowiek jest w stanie łaski uświęcającej, może przeżyć również coś takiego, co się nazywa pewną odnową przez łaskę. Mianowicie, kiedy człowiek jest odnowiony przez chrzest, kiedy człowiek jest odnawiany też za każdym razem przez sakramenty, na nowo odnawia się i powraca do łaski uświęcającej”.

Chrzest w Duchu Świętym

„Kiedy człowiek jest w stanie łaski uświęcającej, wtedy też Bóg może człowiekowi dać niezwykłe doświadczenie, które nazywamy pewną odnową przez łaskę, która to często nazywana jest albo wylaniem w Duchu Świętym, albo też chrztem w Duchu Świętym. Są różnego typu sformułowania. Powiedzmy sobie od razu, że święty Tomasz nie nazwałby tego chrztem w Duchu Świętym. Dlaczego? Dlatego, że chrztem w Duchu Świętym według Tomasza jest chrzest sakramentalny. To jest chrzest z wody i z Ducha Świętego, ponieważ w tym chrzcie człowiek się rodzi na nowo człowiek, otrzymuje pełnię darów Ducha Świętego. I człowiek jest w pełni dzieckiem Bożym i tego nic nie zmieni. To jest najbardziej fundamentalny, kluczowy dla nas moment w naszym życiu. To jest nowe stworzenie i dlatego Tomasz mówi, że to jest chrzest w Duchu Świętym. Natomiast to, co wydarza wtedy, kiedy człowiek przejdzie chrzest w Duchu Świętym, czyli chrzest sakramentalny i żyje w łasce uświęcającej, to jest już coś kompletnie nowego, ponieważ kiedy człowiek się rodzi, żyje blisko Boga, jest Jego dzieckiem. My bardzo lubimy i kochamy ten moment takiego odkrywania, że jest się tym dzieckiem Boga i tak rzeczywiście się dzieje. Jesteśmy dziećmi Boga, żyjemy, działamy, funkcjonujemy, cieszymy się darami, które On nam daje. Cieszymy się z Jego obecności”.