Niedziela Dobrego Pasterza, obchodzona w 4. niedzielę wielkanocną, to dzień poświęcony szczególnej modlitwie o powołania do służby kapłańskiej i zakonnej.
Seminarium duchowne jest miejscem formacji młodych ludzi, którzy usłyszeli głos Jezusa Chrystusa: „Pójdź za mną!”. Odpowiadając na ten głos, chcą oni tak kształtować swój charakter i swoją osobowość, aby w całości poświęcić się służbie Chrystusowi i ludziom. Formacja w seminarium odbywa się na kilku płaszczyznach: duchowej, intelektualnej, duszpasterskiej i tej ludzkiej.
Formacja duchowa prowadzi do całkowitego przylgnięcia do Chrystusa adepta kapłaństwa. Składa się na nią wiele czynników, m.in. modlitwy wspólne, modlitwy indywidualne - często bardzo osobiste, spotkania z ojcem duchownym, który jest towarzyszem w drodze ku kapłaństwu i pomaga młodemu człowiekowi rozpoznawać powołanie oraz formować je w dobrym kierunku.
Formacja duszpasterska buduje w młodym człowieku postawę apostolską, która rozwijać się będzie zwłaszcza w pierwszych latach posługiwania kapłańskiego. Jej celem jest nie tylko zapewnienie naukowej kompetencji i zdolności działania w dziedzinie duszpasterstwa, ale przede wszystkim rozwój pewnego sposobu bycia w łączności z Chrystusem Dobrym Pasterzem. Często alumni angażują się też wtedy w różne formy duszpasterstwa: duszpasterstwo misyjne, dzieci i młodzieży, opieki nad biednymi, chorymi i potrzebującymi.
Celem formacji intelektualnej jest zdobywanie przez kandydatów do kapłaństwa gruntownej wiedzy filozoficznej i teologicznej. Kandydaci powinni przywiązywać wielką wagę do formacji intelektualnej w procesie wychowania i działalności duszpasterskiej.
Formacja ludzka ma rozwijać w alumnach wymiar ludzki. Jej wzorem jest sam Jezus Chrystus. Alumn, a później kapłan, ma być pomostem między człowiekiem a Bogiem. Bez odpowiedniej formacji ludzkiej nie byłoby fundamentu dla formacji kapłańskiej. Formacja ta odbywa się w różnych wymiarach osobowości, takich jak doskonalenie charakteru, kształtowanie dojrzałej osobowości, wychowanie do miłości, a także do odpowiedzialnej wolności, kontakty z ludźmi poprzez różne formy duszpasterstwa.
Jezus Chrystus Dobry Pasterz jest przykładem dla każdego kapłana, który jest posłany do ludzi. Dobry kapłan powinien czuwać nad powierzonymi swojej pieczy i ukazywać im Chrystusa.
W wirydarzu Seminarium Sandomierskiego stoi figura Dobrego Pasterza, wykonana w 1913 r. Jezus Chrystus jako Dobry Pasterz to jedno z najstarszych przedstawień w ikonografii chrześcijańskiej. Przy figurze Dobrego Pasterza alumni sandomierskiego Seminarium gromadzą się zwykle na zakończenie roku akademickiego. Spotkanie to odbywa się w atmosferze radości i modlitwy. Każdy z roczników prezentuje wtedy wybraną piosenkę, a wszyscy inni włączają się w śpiew. Wówczas także przedstawiciele alumnów dziękują za całoroczną posługę ojcom duchownym. Na zakończenie śpiewany jest Apel Jasnogórski i wszyscy polecają się opiece Jezusa Chrystusa oraz Matki Bożej na czas wakacyjnych posług i wypoczynku. Mając w sercach obraz Dobrego Pasterza niosącego na rękach owieczkę, alumni starają się już od początku formacji kształtować swoje postępowanie na Jego wzór.