Każdy z nas ma w szafie ubranie na specjalne okazje - ubranie odświętne, które zakłada, gdy idzie do kogoś na imieniny, udaje się na jakąś uroczystość organizowaną przez zakład pracy, do opery lub na czyjś ślub. Co na temat takiego ubioru mówi savoir-vivre? Etykieta wyróżnia wiele odświętnych ubiorów męskich w zależności od okazji: ubiór spacerowy, wizytowy, garnitur wieczorowy, surdut, żakiet, smoking, frak. Kreacje kobiece są z założenia dostosowywane do ubiorów męskich. Poświęćmy uwagę tylko dwóm najbardziej dzisiaj powszechnym strojom odświętnym: ubiorowi wizytowemu i garniturowi wieczorowemu.
Ubiór wizytowy zakładamy na wszelkie okazje odświętne występujące przed godziną 18. Jest to dwuczęściowy garnitur koloru szarego (latem jasny, zimą ciemniejszy; im bardziej uroczysta okazja, tym ciemniejszy). Zakładamy do niego: czarne skórzane sznurowane półbuty (nigdy zamszowe), czarne skarpetki, czarny pasek (i portfel), koszulę białą wizytową (a więc z zakrytymi guzikami, bez kieszeni na piersi, z mankietami zapinanymi na spinki srebrne lub w kolorze krawata), stonowany krawat (podstawa trójkąta, którym krawat się kończy, powinna być na wysokości paska). W kieszonce marynarki na piersi powinniśmy mieć białą chusteczkę.
Wizytowa kreacja kobieca powinna być dopasowana do ubioru mężczyzny, któremu kobieta towarzyszy. Mamy tutaj jednak wiele możliwości. Może to być szary lub kolorowy (ale kolor powinien być z dużą domieszką czerni) kostium lub garsonka - spódnica powinna kończyć się w okolicy kolan. Może być spełniająca te same wymogi kolorystyczne prosta sukienka zakrywająca plecy, ramiona i dekolt lub sukienka z marynarką. Bardzo dobra będzie szmizjerka, która ostatnio znowu staje się modna.
Do tego, oczywiście, zawsze rajstopy i buty skórzane na wysokim obcasie (nie musi być bardzo wysoki) z zakrytymi palcami i piętami oraz nie za duża torebka dobrana kolorystycznie i w kształcie oraz fakturze do butów (np. jeśli buty mają zaokrąglone noski, torebka nie powinna mieć kantów). Biżuterii niewiele, najlepiej perły.
Garnitur wieczorowy różni się tylko tym od wizytowego, że jest w kolorze głębokiej czerni.
Wieczorowa kreacja kobiety odsłania ramiona ewentualnie plecy i dekolt, a spódnica czy sukienka jest dłuższa (może być do ziemi). Mniejsza jest też torebka, a perły zostają zastąpione brylantami lub ich odpowiednikami (np. cyrkoniami).
Punkty Credo są niczym drogowskazy na drodze wiary, które dzięki książce „Credo. Krok po kroku” możemy dostrzec i jeszcze pełniej zrozumieć.
Ksiądz prof. Janusz Lekan, dogmatyk i duszpasterz, profesor na Wydziale Teologii KUL, autor licznych publikacji naukowych i popularyzatorskich, tym razem dotyka spraw fundamentalnych dla ludzi wierzących – w sposób jasny i przystępny analizuje Wierzę w Boga, czego owocem jest książka „Credo. Krok po kroku”. Publikacja ta staje się w Roku Świętym 2025 zaproszeniem do przejrzenia się w „zwierciadłach wiary”. Autor dotyka elementarnej dla wierzących kwestii, czyniąc to z niezwykłą wrażliwością duchową i pedagogicznym zacięciem. Autor wyjaśnia krok po kroku przebogatą treść Credo. Książka ks. prof. Lekana stanowi istotną pomoc w ukazaniu ludziom wiary sensu tego, w co wierzą, i poszczególnych prawd wiary.
Druga kwestia poruszona przez Jezusa dotyczy służby. Każe nam mówić: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać. Czy są to rzeczywiście nasze słowa? Czy jesteśmy gotowi przyznać, że jesteśmy nieużyteczni?
Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».
Ilekroć w świecie polityki i mediów pojawia się temat praworządności, ustaw, konstytucji, sądów, prokuratury itd. itp. ma wrażenie, że u większości obywateli powoduje to wściekłość, chęć wyłączenia się, a w najlepszym wypadku ziewanie. Trudno się dziwić, że u wielu osób, szczególnie gdy te tematy kojarzą im się z politycznym sporem – nie ma poczucia, że ta cała sfera ich osobiście powinna obchodzić. Przewlekłość postępowań, tak, w końcu większość z nas miała, lub ktoś z ich bliskich miał styczność z tym zjawiskiem, ale jest to kojarzone raczej ogólnie z systemem, więc pozostaje apatia pod hasłem „widocznie tak musi być”.
Czy jednak negowanie statusu sędziów, wybiórcze podejście do instytucji sądowych, wyroków, ustaw i przepisów rzeczywiście tylko dotyka sfery politycznej? Czy to tylko spór między Donaldem Tuskiem, a Jarosławem Kaczyńskim? Nie i chciałbym pokrótce wytłumaczyć dlaczego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
