Z okazji 30-lecia istnienia diecezji gorzowskiej (obecnie zielonogórsko-gorzowskiej) oraz 50-lecia obecności diecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu 8 października odbyło się w gmachu seminarium sympozjum historyczne. Tematyka sympozjum obejmowała dzieje Kościoła od początków istnienia diecezji lubuskiej aż po współczesne wyzwania wynikające z integracji europejskiej.
Jubileusz to okazja do spojrzenia w przeszłość, a zarazem dostrzeżenia nowych horyzontów przyszłości. Takiego spojrzenia dokonali uczestnicy sympozjum historycznego w Paradyżu. Okazją było 30-lecie istnienia diecezji i 50-lecie obecności Seminarium Duchownego w Paradyżu. Sympozjum rozpoczęło się uroczystą Mszą św. koncelebrowaną pod przewodnictwem bp. Pawła Sochy.
Po wprowadzeniu rektora ks. dr. Ryszarda Tomczaka jako pierwszy wygłosił wykład ks. prof. Anzelm Weiss z Wydziału Teologii KUL. W referacie pt. "Z przeszłości diecezji lubuskiej" skupił się na trzech zasadniczych punktach: literatura i przegląd źródeł, początki biskupstwa i zarys dziejów organizacji diecezji. Początki diecezji do tej pory budzą wiele wątpliwości, zwłaszcza określenie dokładnej daty powstania. Przypuszcza się, że diecezja powstała w latach 1123-1133, na co wskazuje zgodność z polityką prowadzoną przez księcia Bolesława Krzywoustego. Diecezja ze stolicą w Lubuszu składała się z 8 dekanatów, 174 parafii, z czego 166 powstało w XIII w. W 1506 r. biskupi lubuscy zostają kanclerzami uniwersytetu we Frankfurcie.
"Ks. prał. Zygmunt Szelążek - trzeci rządca diecezji gorzowskiej" - to temat drugiego referatu, wygłoszonego przez bp. dr. Pawła Sochę. Biskup przedstawił biografię ks. prał. Szelążka, który był rządcą ordynariatu gorzowskiego w latach 1952-56, ukazując jego troskę o diecezję, powiększenie liczby kapłanów oraz zatroskanie o seminarium duchowne. To on doprowadził do przeniesienia w 1952 r. Wydziału Filozoficznego do Paradyża.
Kolejny wykład to "Polityka władz partyjno-państwowych wobec Kościoła gorzowskiego w latach 1945-1956", który przedstawił dr Krzysztof Kowalczyk z Instytutu Politologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Ukazał on chronologię wydarzeń, począwszy od zakończenia II wojny światowej. Do najważniejszych wydarzeń zaliczył: rok 1948 - nowa polityka wyznaniowa państwa, rok 1950 - upaństwowienie kościelnej Caritas, rok 1951 - usunięcie administratorów apostolskich, w końcu lata 1953-56 - apogeum represji, uwięzienie Prymasa, usunięcie religii ze szkół, i wreszcie rok 1956 - oczekiwana odwilż, uwolnienie Prymasa.
Dr Tadeusz Dzwonkowski, dyrektor Archiwum Państwowego w Zielonej Górze mówił nt. stanu źródeł dziejów Kościoła katolickiego na Ziemi Lubuskiej po II wojnie światowej. Zwrócił uwagę na zasadnicze trzy grupy źródeł, znajdujących się w archiwach państwowych: materiały Wydziału Administracyjnego Komitetu Wojewódzkiego (sprawozdania z konferencji, charakterystyki duchownych, akta dotyczące seminarium, akta księży); Kancelaria I Sekretarza (informacje o rządcach administracji, instytucji centralnych dot. Kościoła); Urzędy ds. wyznań (akta partyjne).
W wykładzie "Wkład Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo w proces formacji do kapłaństwa WSD w Paradyżu" ks. dr Stanisław Rospond z Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie mówił o znaczeniu zgromadzenia, wskazując ważniejsze sylwetki związane z naszą diecezją: ks. dr. Gerarda Dogiela - rektora seminarium w latach 1952-1971, ks. Ludwika Chodzidło - ojca duchownego oraz ks. prof. Aleksandra Usowicza - profesora seminarium.
Ostatni wykład pt. "Stan prawny Kościoła katolickiego na Ziemi Lubuskiej w kontekście integracji europejskiej" wygłosił ks. dr Tadeusz Stanisławski z Wydziału Prawa KUL. Przedstawił ogólny zarys stanu prawnego Kościoła, a zarazem ukazał wyzwania, przed jakimi staje Kościół u progu wejścia do Unii Europejskiej. Problemy te dotyczą regulacji prawnych, ewidencji nieruchomości, odpisów z ksiąg wieczystych, zawierania umów o pracę z różnymi pracownikami kościelnymi.
Na zakończenie sympozjum odbyła się dyskusja, w której podjęto zagadnienia przedstawione przez prelegentów. Nie do końca jednakże wyjaśniła ona całe spektrum spraw, które nurtują nie tylko historyków i czekają na wyjaśnienie. Wyrażono więc potrzebę zorganizowania kolejnego sympozjum.
Msza święta w kościele świętego Michała Archanioła w Mieścisku została nagle przerwana. Do światyni wszedł mężczyzna, który był agresywny. W sposób wulgarny próbował skłonić wiernych i księdza do opuszczenia kościoła.
W pewnym momencie zaczął niszczyć kościelne wyposażenie. Na miejsce wezwano policję.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
Objawienia aniołów towarzyszą ludzkości od niepamiętnych czasów i są obecne w tradycji wielu narodów. Biblia mówi o aniołach jako posłańcach Boga, którzy wypełniają Jego wolę, chronią ludzi i narody oraz przekazują Boże orędzia. W historii świata pojawiają się świadectwa niezwykłych spotkań z tymi niebiańskimi istotami, które objawiały się wybranym osobom, niosąc przesłania, ostrzeżenia i łaski.
Jednym z najstarszych znanych objawień Anioła Stróża narodu jest historia związana z Portugalią. Objawienie Anioła Stróża Portugalii nie jest szeroko udokumentowane w źródłach historycznych, ale jego kult sięga średniowiecza i był silnie zakorzeniony w portugalskiej duchowości. Już w XIV w., w klasztorze Batalha, na jego wschodniej ścianie znajdował się ołtarz poświęcony Aniołowi Stróżowi Portugalii, co wskazuje, że wierzono w jego szczególną rolę jako opiekuna narodu. W 1504 r. na prośbę króla Manuela I papież Juliusz II oficjalnie ustanowił święto Anioła Stróża Królestwa (Anjo Custódio do Reino). Decyzja ta mogła być inspirowana przeświadczeniem, że Portugalia znajduje się pod szczególną opieką anioła, który chroni jej mieszkańców i kieruje jej losami. Choć nie ma konkretnych zapisów o objawieniu się anioła królowi Manuelowi I, fakt, że sam monarcha zwrócił się do papieża o ustanowienie święta, sugeruje, że kult ten był dla niego wyjątkowo ważny. Być może władca sam doświadczył mistycznego natchnienia lub otrzymał świadectwa cudownych interwencji anioła w historii Portugalii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
