Złoty św. Kazimierz

Podczas liturgii poświęcił organy piszczałkowe i różaniec Stowarzyszenia Krwi Chrystusa.

Eucharystię koncelebrowali: ks. Łukasz Połacik, administrator parafii, ks. Bogdan Blajer, były proboszcz, ks. Rafał Zawisza, były wikariusz, ks. Jan Niezgoda, emerytowany proboszcz parafii św. Jadwigi Królowej w Częstochowie, ks. Mariusz Bakalarz, prezes Instytutu NIEDZIELA, który poprowadził misje przygotowujące wspólnotę do jubileuszu, oraz ks. Mariusz Trojanowski, sekretarz abp. Wacława Depo.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Maciej Orman/Niedziela

Wierni modlili się również za zmarłych proboszczów: ks. Czesława Kabałę, ks. Henryka Radeckiego, ks. Jana Nowickiego i ks. Aleksandra Kutynię.

W homilii abp Depo za papieżem Franciszkiem wołał, abyśmy nie pozwolili się okraść z radości ewangelizacji. – Mamy się trzymać Chrystusa, który jest radosną nowiną, Ewangelią mówiącą o naszym zbawieniu – podkreślił.

Maciej Orman/Niedziela

Rozważając fragment z Ewangelii według św. Mateusza, metropolita częstochowski zwrócił uwagę, że przebywający w więzieniu Jan Chrzciciel wysłał swoich uczniów do Jezusa z pytaniem: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?”. – Jezus odpowiada tekstem proroka Izajasza, mówiąc o chromych i niewidomych, którzy odzyskują zdrowie i uwielbiają Boga, bo On przyszedł, aby dać wolność jeńcom, wyzwolić ich z niewoli. To jest właśnie spełnione oczekiwanie Izraela na Mesjasza – wyjaśnił abp Depo.

Maciej Orman/Niedziela

Przypomniał, że Jan Chrzciciel został ścięty za głoszenie prawdy Bożej i prawdy o Jezusie. – Nie wycofał się z wiernego odczytania własnej drogi powołania, własnej misji, którą miał do spełnienia. Nie wszedł w żaden kompromis, dlatego Jezus powiedział, że między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela – wskazał metropolita częstochowski. – Ale powiedział również, że każdy w Nowym Przymierzu, czyli każdy z nas, większy jest niż on, bo my staliśmy się na powrót dziećmi Bożymi przez ofiarę krzyża, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Dlatego przeznaczenie do życia wiecznego jest naszym podstawowym obdarowaniem – dodał abp Depo.

Reklama

Maciej Orman/Niedziela

Celebrans zaznaczył, że świat będzie nas atakował, ponieważ nie rozumie, że „mamy przyszłość i że wierzymy w Boga, który jest życiem”.

– Różnimy się od świata modlitwą oraz sakramentem pokuty i pojednania. Jeżeli przestaniemy pokonywać drogę między konfesjonałem i ołtarzem, skąd będziemy czerpać siłę? Tutaj jest źródło i szczyt naszego życia chrześcijańskiego – podkreślił metropolita częstochowski.

Zobacz zdjęcia: 50 lat parafii św. Kazimierza Królewicza w Częstochowie i 60 lat duszpasterstwa na Kulach

Zachęcił również do modlitwy przez wstawiennictwo patrona parafii, „żeby uczył nas odpowiednio oceniać sprawy doczesne, a przylgnąć do spraw wiecznych”.

Na zakończenie Eucharystii ks. Łukasz Połacik, administrator parafii, przypomniał o trudnej historii kościoła św. Kazimierza Królewicza. Wspominał, że zdobycie skrawka ziemi pod plebanię graniczyło z cudem. Kilka lokalizacji budowy świątyni zostało odrzuconych, a ponadto komunistyczni dysydenci chcieli, aby Tysiąclecie było dzielnicą bez Boga.

Maciej Orman/Niedziela

– Po ludzku to było trudne, ale nie po Bożemu, bo te wszystkie problemy posłużyły Panu Bogu do zbudowania pięknej wspólnoty, która żyła i żyje entuzjazmem wiary. Materialnym jej efektem jest ten piękny kościół, zadbany w każdym calu, dopieszczony z miłości do Boga i swojej wspólnoty przez pokolenia wiernych i duszpasterzy – przyznał kapłan. – Chcemy powiedzieć: idziemy dalej. Chcemy cały czas budować Kościół – zapewnił ks. Połacik.

Podczas liturgii śpiewał Kwartet Wokalny Katedry Muzyki Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie.

Po zakończeniu Mszy św. odbył się recital organowy dr. Jana Mroczka, a obchody jubileuszowe zwieńczył Koncertowy Wieczór Refleksji Adwentowej z utworami Jana Sebastian Bacha, tradycyjnymi pieśniami adwentowymi i kompozycjami do tekstów Księgi Izajasza z udziałem: dr. Jana Mroczka (organy), Agnieszki Fiuk (śpiew i fortepian) oraz Joanny Klajnowskiej-Pełki, dyrygenta chóru Refleksji Adwentowej.

Reklama

Przygotowaniem do uroczystości były pielgrzymka do Wilna, do grobu patrona parafii, oraz misje, które w dniach 4-9 grudnia poprowadził ks. Mariusz Bakalarz, prezes Instytutu NIEDZIELA i rzecznik prasowy archidiecezji częstochowskiej.

Maciej Orman/Niedziela

Chcąc zaspokoić potrzeby religijne wiernych parafii św. Zygmunta mieszkających w okolicach cmentarza Kule, bp Zdzisław Goliński polecił 1 czerwca 1962 r. proboszczowi parafii św. Zygmunta odprawiać w niedziele i święta dwie Msze św. w kościele Przemienienia Pańskiego na cmentarzu (dzisiaj to kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Tajemnicy Emaus).

Bp Stefan Bareła w 1965 r. ustanowił przy tym kościele wikariat terenowy parafii św. Zygmunta. Jego duszpasterzem został ks. Wincenty Kochanowski. Dopiero 12 grudnia 1972 r. bp Bareła przemianował wikariat terenowy na parafię św. Kazimierza Królewicza. Pierwszy proboszcz ks. Czesław Kabała nabył plebanię i pomieszczenia katechetyczne przy ul. Brzeźnickiej 45. Jego następcy: ks. Henryk Radecki i ks. Jan Nowicki prowadzili bezowocne starania o nabycie placu pod budowę kościoła przy skrzyżowaniach ulic Dekabrystów i Brzeźnickiej. Próby znalezienia innego placu pod kościół podjęte od 1995 r. przez kolejnych proboszczów: ks. Jana Nowickiego i ks. Aleksandra Kutynię nie dały żadnych rezultatów. Żadna lokalizacja proponowana przez proboszcza i Kurię nie zyskała aprobaty władz.

Wiosną 1998 r. abp Stanisław Nowak podjął decyzję o budowie kościoła przy ul. Brzeźnickiej 45. Dawne salki katechetyczne oraz kancelaria parafialna zostały zaadaptowane na część mieszkalną, a budynek, w którym do tego czasu mieszkali proboszczowie, został rozebrany. W czasie kanonicznej wizytacji parafii 8 listopada 1998 r. abp Nowak dokonał poświęcenia placu pod budowę kościoła.

Autorką projektu świątyni jest mgr inż. arch. Maria Musialska z Częstochowy. Budowa rozpoczęła się 26 maja 1999 r. Do końca sierpnia tegoż roku zostały wzniesione mury nowego kościoła. W 2000 r. budowlę przykryto dachem, zamontowano okna oraz wykonano drobne prace wykończeniowe. Kamień węgielny wznoszonej świątyni wmurował 30 czerwca 2000 r. abp Nowak. Przejście z kościoła na cmentarzu Kule do nowo wybudowanej świątyni odbyło się 1 października 2001 r. uroczystą procesją z Najświętszym Sakramentem. 12 grudnia 2001 r. abp Nowak pobłogosławił mury nowego kościoła oraz poświęcił obraz patrona parafii.

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka!
W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę św. otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby - jak tego pragnie Ojciec Święty - „każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary”.
Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata („Porta Fidei”, 6-9).
Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5,13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) („Porta Fidei”, 3).
Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Bł. Jan Paweł II wskazywał, iż „czas, w którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga”. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie.
W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest „stróżem i filarem prawdy”.
Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary?
Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: „Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem” („Novo millennio ineunte”, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze „tu i teraz”. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: „Żyć Rokiem Wiary”, który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich.
Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem - jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest „tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego” i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: „Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara”. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach, połączoną z wyznaniem wiary, czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę również - zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa, i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego.
Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, Radia „Fiat” i Radia „Jasna Góra”. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej.
Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w dniach 11-22 października 2012 r. pod hasłem: „Bądźcie solą ziemi i światłem świata” oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji Misji Ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego.
Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa