Słowa czytelnika „Niedzieli” Stanisława Zawady z Gdańska: „To, co pisał Pan o Gdańsku, to wszystko święta prawda. Dołączam parę uwag. W Gdańsku jest nowo zbudowany duży hotel «Wolne Miasto». Jest też hotel «Hanza» na długim Pobrzeżu. Jest restauracja «Zeppelin». Nazwy te mają wzbudzić sentyment Niemców, masowo przyjeżdżających do Gdańska. Przed wojną w Gdańsku, ustanowionym mocą traktatu wersalskiego Wolnym Miastem, Polaków spotykały nieustanne szykany... Dzisiaj dba się o patriotyzm lokalny («mała ojczyzna»), ale nie o patriotyzm Ojczyzny, dlatego wśród części świadomych gdańszczan narasta obawa, że Niemcy wrócą i Polacy będą musieli opuścić swoje miasto...”.
„Żądamy Gdańska, jego wód,
chcemy, by do nas wrócił,
Polska to własność, polski ród,
czas, by niemczyznę zrzucił...”.
To słowa ocalonego od zapomnienia, ukrytego pod sercem „Hymnu Gdańska” z 1928 r., zamieszczonego przeze mnie w „Niedzieli” w 2003 r., ofiarowanego przez Danutę Czerwińską z Sopotu w odpowiedzi na moją relację z Gdańska, 1 września 2003 r., o wyrzuceniu z wieży gdańskiego ratusza melodii „Roty” i graniu zamiast niej, co pół godziny (!), hymnu Unii Europejskiej, oraz o manifestacji gdańszczan żądających przywrócenia „Roty” i protestujących przeciwko poniżeniu Gdańska i Polski.
Niedawno władze Gdańska wydały komunikat o graniu „Roty” przez carillony gdańskiego ratusza od 2001 r. Moja relacja - świadectwo osobiste i słowa gdańszczan o manifestacji-proteście przekreślają „prawdę” komunikatu władz Gdańska. A jaka była odpowiedź władz Gdańska na protest Anny Walentynowicz, twórczyni niepodległej „Solidarności”, przeciwko HAŃBIE Gdańska i Polski - uznaniu Adolfa Hitlera honorowym obywatelem Gdańska? A jaka jest odpowiedź władz Gdańska, Gdyni i Helu na głosy protestu rodaków przeciw trwającemu pohańbieniu ostatniej Reduty Niepodległej Polski w 1939 r. Rejonu Umocnionego Hel i równoczesnym pielęgnowaniu fortyfikacji hitlerowskich nazwanych „Muzeum obrony Wybrzeża”? To obelga wobec walczących i umierających za Polskę jej obrońców - żołnierzy Helu.
Wraz z „Hymnem Gdańska” zamieszczam dzisiaj „Hymn Kaszubów” z roku 1880. Jego twórcą jest Hieronim Jarosz Derdowski, Kaszub, Polak gorącego serca. Przypominam jeszcze raz jego słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego Jana Pawła II 11 czerwca 1987 r. z ołtarza wzniesionego ponad gdyńskim skwerem nadmorskim.
Niech te słowa wejdą nam w krew:
„Czujce tu ze serca toni
Skłod nasz apostolsci:
- Nie masz Kaszub bez Polonii,
A bez Kaszub Polszci”.
Czy podczas dni gdańskiego Jarmarku Dominikańskiego odprawia się w gdańskich kościołach Msze św. za dusze zamordowanych przez Krzyżaków w uroczystość św. Dominika w 1308 r. dziesięciu tysięcy Kaszubów?

Hymn Kaszubów 1880 r.

Słowa: Hieronim Jarosz Derdowski
melodia hymnu „Jeszcze Polska nie zginęła”

Tam, gdzie Wisła od Krakowa
W Polszcze morze płenie,
Polska wiara, polska mowa
Nigde nie zadzinie.

My z mniemcami wiecie całe
Krwawe wiedle wojne,
Wolne pieśnie w jedno brzmniałe
Bez gore i chojne.

Przeszedł Krzyżok w twardy blasze,
Poleł wse i mniasta,
Za to jego cepe nasze
Grzmocełe lot dwa sta.

Nos zawołał do swy rote
Polszczi król Jadziełło,
Tej w mniemniecciech karkach gnote
Trzeszczało, jaż miło.

Gdze krol Kazmnierz gnoł Krzyżaka?
Gnoł go pod Chonice!
Bo go zgnietłe, jak roboka,
Kaszubscie kłonice.

Ciej roz naju okrętami
Szwede najechałe,
Me żesme jech kapuzami
Z Pucka wenekale

Krzyżem świętym przeżegnanie,
Sec, seciera, kosa,
Z tem Kaszuba w piekle stanie,
Djabłu utrze nosa.

Nasz Stanisław Kostka święty,
Co się u nas rodzeł,
Nie dopuscy, be zawzięty
Wrog nąm długo szkodzeł.

Płaczą matce nad senami,
Płaczą dzys dzewice,
Hola, jesz je Bog nad nami.
Doł cepe, kłonice.

Hymn gdańska 1928 r.

Na melodię „Roty”

Żądamy Gdańska, jego wód,
chcemy, by do nas wrócił,
polska to własność, polski ród,
czas, by niemczyznę zrzucił.

Aż do zużycia wszystkich sił
będziemy o to walczyć,
by polskim wreszcie Gdańsk już był
i z nami mógł się złączyć.