Ilekroć boli Cię bieda świata i krzywda niewinnych, pamiętaj, że możesz temu zaradzić. Jeśli nie chcesz pozostać obojętny na los bliźnich - oddaj im swój jeden procent… Ten jeden procent, pomnożony przez podobny gest milionów życzliwych ludzi, daje szansę, że mniej będzie w Polsce głodnych dzieci, mniej ludzi grzebiących w śmietnikach, mniej patologii, mniej łez, goryczy i strachu. Ten jeden procent, którego braku nie odczuje ani Twoja kieszeń, ani Twoja rodzina, może komuś uratować życie…
Ciągle zbyt mało spośród nas korzysta z możliwości wsparcia organizacji pożytku publicznego jednym procentem odpisanym od podatku. Badania przeprowadzone przez CBOS wykazują, że tylko dziewięć procent podatników wzięło sobie do serca apele, m.in. Kościoła, o wsparcie bliźnich w potrzebie. Jak się okazuje, bardziej skłonni do gestu miłosierdzia są ludzie wykształceni i lepiej sytuowani. Być może problem stanowi sposób dokonywania odpisu. Wielu Polakom sprawia poważny kłopot wypełnienie PIT-u, a co dopiero uczynienie stosownego odpisu.
Dobrą wiadomość stanowi jednak informacja Ministerstwa Finansów, które notuje powolny, ale jednak wzrost liczby Polaków odpisujących ów jeden procent na cele dobroczynne. Dla przykładu: w rozliczeniu za rok 2005 kwota odpisu w skali kraju wynosiła 61 mln zł, a rok wcześniej była o ponad 20 mln mniejsza. Jaka będzie za rok 2006? Zależy od nas - podatników.
Jak to zrobić…
Możemy oddać swój jeden procent tylko dla wybranej organizacji, którą państwo wpisało na listę organizacji pożytku publicznego. Organizacje te służą dobru wspólnemu, działają charytatywnie w wielu rozmaitych dziedzinach, są organizacjami przeźroczystymi finansowo, czyli muszą wyliczyć się z każdego otrzymanego grosza. Ich listę można znaleźć w internecie: www.jedenprocent.pl W Polsce system odpisów jednego procenta od podatku działa od 2003 r., a organizacją pożytku publicznego, której Polacy ufają najbardziej, okazała się Caritas.
Sakrament spowiedzi i Eucharystia są nam bardzo pomocne w tej drodze do poprawy, do nawrócenia, do rozpoczęcia lepszego życia.
W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie». I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».
Gdy zagraniczne media ogłosiły, że zmarł Anthony R. Dolan, katolicki autor przemówień Ronalda Reagana (w latach 1981-89), przypomniała mi się treść oświadczenia prezydenta USA wydanego po śmierci ks. Jerzego Popiełuszki. To właśnie Reagan bowiem, jako pierwszy przywódca na świecie – poza papieżem Janem Pawłem II – wyraził solidarność z naszym narodem po ogłoszeniu wiadomości o wyłowieniu z Zalewu Wiślanego ciała polskiego kapłana. Stwierdził, że „cała Ameryka dzieli smutek narodu polskiego z powodu wiadomości o tragicznej śmierci księdza Jerzego Popiełuszki” i podkreślał, że był on „orędownikiem wartości chrześcijańskich i odważnym rzecznikiem sprawy wolności”, że „jego życie było przykładem najwyższych ideałów ludzkiej god¬ności”.
Na koniec prezydent USA jednoznacznie wtedy stwierdził: „Śmierć ojca Popiełuszki umacnia stanowczość wszystkich kochających wolność narodów, aby być nieugiętym w swych przekonaniach. Duch księdza Po¬piełuszki żyje nadal. Sumienie świata nie spocznie, dopóki sprawcy tego haniebnego przestępstwa nie zostaną doprowadzeni przed wymiar sprawiedliwości” (o, ironio, mocodawców tej zbrodni nie znamy do dziś!).
Ponad 2,3 tys. sióstr zakonnych z blisko 50 zgromadzeń było zaangażowanych bezpośrednio w ratowanie Żydów, zwłaszcza dzieci żydowskich – powiedziała w poniedziałek s. dr Monika Kupczewska z Ośrodka Badań nad Historią Kościoła KUL.
Przedstawiciele władz, instytucji, wojska i mieszkańcy upamiętnili w poniedziałek w Lublinie Polaków ratujących Żydów podczas II wojny światowej. Złożyli m.in. kwiaty przed tablicą upamiętniającą bł. s. Martę Wołowską, którą Niemcy rozstrzelali w 1942 r. za pomoc ukrywającym się Żydom.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
