Pietruszka zwyczajna (Petroselinum hortense) jest dwuletnią rośliną z rodziny baldaszkowatych. W pierwszym roku wegetacji wytwarza rozetę składającą się z dużej liczby liści i silny system korzeniowy z wydłużonym korzeniem spichrzowym. W drugim roku wyrasta rozgałęziony pęd, wysokości do l m. Pęd ten zakończony jest baldachokształtnymi kwiatostanami. Roślina ma charakterystyczny zapach.
Pietruszka pochodzi z okolic Morza Śródziemnego, gdzie uprawia się tylko jej liściaste odmiany. My używamy także jej korzenia jako dodatku do rosołu i innych zup. Natką pietruszki posypuje się gotowe dania, doceniając jej smakowite i zdrowotne właściwości.
W starożytności wierzono, że pietruszka daje siłę, wzmaga inteligencję i czyni człowieka odważniejszym w podejmowaniu różnych życiowych decyzji. To dlatego rzymscy gladiatorzy zjadali przed walką duże ilości pietruszki.
W lecznictwie stosowany jest korzeń pietruszki, zawierający sporo potasu oraz inne składniki, takie jak olejek eteryczny, związki kumarynowe, cukry i sole mineralne.
Pietruszka działa moczopędnie i dlatego od dawna stosowano ją w chorobach nerek i dróg moczowych. Zalecana jest też w leczeniu reumatyzmu, niektórych chorób skóry i schorzeń wywołanych niewłaściwą przemianą materii. Polecana jest również jako środek poprawiający trawienie przy braku apetytu i w niestrawnościach. Dzięki obecności olejków eterycznych wzmaga wydzielanie soków trawiennych, likwiduje gazy, zaparcia, pobudza pracę wątroby.
Wyciąg z owoców pietruszki może być stosowany przy przeziębieniach, niektórych alergiach, przy bólach oczu i powiek i w przewlekłych schorzeniach prostaty. Nie wolno jej tylko aplikować przy stwierdzonym stanie ropnym nerek.