Przewodnicząc obrzędom pogrzebowym 12 kwietnia br. w kościele Ducha Św. na świdnickim Zawiszowie, bp Dec podkreślił, że nawet, gdy Pan Bóg wydłuży nam życie ziemskie tak, jak to uczynił śp. Stanisławowi Kowalskiemu, to kiedyś trzeba stąd odejść.

Lepszy dom

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Bp Ignacy Dec oddał hołd zmarłemu całując trumnę z ciałem

- Odchodzimy jednak nie w pustkę, nie w nicość, ale idziemy - jak nas zapewnił Chrystus - do lepszego domu, do domu niezniszczalnego, ale trwałego na wieki. Przez bramę śmierci przechodzimy do nowego życia, z życia ziemskiego do życia wiecznego, wstępujemy do lepszego świata – mówił, przypominając jak wyglądało długie ziemskie życie zmarłego.

- Brał czynny udział w konkursach lekkoatletycznych, ustanawiając wiele rekordów w swoim przedziale wiekowym. Zawsze był pogodny, podchodził do życia z ogromnym dystansem. Jego mottem życiowym, które często powtarzał, było: „uśmiech, radość i miłość”.

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Ostatnie pożegnanie

Żył z Bogiem i dla Boga

Nieustannie wspominał i ciepło wyrażał się o swojej żonie Władzi, która odeszła 20 lat temu. Modlił się za nią codziennie. Doczekał się czworga dzieci: jednego syna Tadeusza i trzech córek: Haliny, Reginy i Barbary. Nie żyją już syn Tadeusz i córka Regina. Ponadto doczekał się, 10 wnuków, 14 prawnuków i 6 praprawnuków, o wszystkich zawsze się dopytywał i o nich dbał. Był człowiekiem religijnym, modlił się za wszystkich, nie tylko za rodzinę – podkreślił biskup Dec.

- Śp. Stanisław do był końca świadomy swojego wieku, świadomy również tego co dzieje się w świecie. Swoim fenomenem zadziwił nie tylko Polskę ale i cały świat. O jego sile, krzepie, harcie ducha opisywały nie tylko ogólnopolskie media. Rodzina również otrzymywała gratulacje z Francji, ze Szwecji a nawet ze Stanów Zjednoczonych. Cieszył się zdrowiem, często powtarzał: „do lekarzy nie chodzę, klamek ich drzwi nie brudzę, będę robił to, na co mam ochotę; mam zamiar żyć do samej śmierci i nie popuszczę. Za każdym razem życzył swoim bliskim, by dożyli jego wieku, ale koniecznie w takim zdrowiu jak on. Zawsze pogodny, uśmiechnięty, swoim spokojem zarażał innych. Jego jedynym stresem był totolotek. Grał, by wygrać. Zawsze miał nadzieję na główną wygraną, chociaż domownicy mu powtarzali, że już wygrał, że już wygrał długie życie. Jedną z wygranych z totolotka przeznaczył na budowę kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Świdnicy, na Osiedlu Młodych - wspominał pierwszy biskup świdnicki.

ks. Mirosław Benedyk / Niedziela Świdnicka

Bp Ignacy Dec w czasie Mszy się pogrzebowej

Ostanie słowa do zmarłego

Na koniec homileta zwrócił się do zmarłego: - Drogi Stanisławie. Dziękujemy dziś Panu Bogu za ciebie, za tyle dobra, które przekazał twoim bliskim i wszystkim ludziom, których spotkałeś w swoim długim życiu. Dziękujemy tobie za twoją miłość do Pana Boga, która wyrażała się w codziennej modlitwie i uczestniczeniu w niedzielnej Mszy św. Dziękujemy ci za twoją miłość do Kościoła, za szacunek dla kapłanów. Dziękujemy za twój uśmiech, za dobre słowa, za życzliwość, którą obdarzałeś spotykanych ludzi. Dziękujemy za wychowanie wspaniałych dzieci, za troskę o wnuków, prawnuków i praprawnuków. Dziękujemy za twoja pasję to sportu, za pasję do życia, za troskę o zdrowie, wedle zasady: W zdrowym ciele, zdrowy duch". Modlimy się, aby Chrystus Pan podczas tej Eucharystii wybielił w swojej zbawczej krwi, którą przelał na krzyżu, aby wybielił wszystkie cienie twego życia i przyodział cię w piękne szaty zbawienia i wprowadził cię na niebieskie mieszkanie - zakończył. 

W imieniu rodziny

W imieniu rodziny na koniec głos zabrała prawnuczka Liwia: - Drogi dziadku, będziemy pamiętać, co było ważne w twoim życiu, a może nawet utrzymywało cię przy nim. Fundamentem była twoja religijność. Często mówiłeś "Bez Boga ani do proga". Wiemy jak dumny byłeś z wnuków i prawnuków. Mimo podeszłego wieku zawsze uczestniczyłeś w rodzinnych spotkaniach i uroczystościach. Odchodząc do wieczności zostawiłeś nas w smutku i żalu, ale w naszej pamięci zawsze pozostanie twoja uśmiechnięta twarz. Żegnaj! Niech twoja dusza wstąpi do nieba w cudownej piękności.