Reklama

Św. Andrzej – pierwszy powołany

Niedziela Ogólnopolska 26/2006, str. 3

pl.wikipedia.org

Luca Giordano, Męczeństwo św. Andrzeja

Luca Giordano, Męczeństwo św. Andrzeja

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Audiencja generalna, 14 czerwca 2006 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

W ostatnich dwóch katechezach mówiliśmy o postaci św. Piotra. Teraz pragniemy, na ile pozwolą nam na to źródła, poznać nieco bliżej również pozostałych jedenastu Apostołów. Dzisiaj mówimy o bracie Szymona Piotra - św. Andrzeju, jednym z Dwunastu. Pierwsza cecha charakterystyczna, która uderza w postaci Andrzeja, to jego imię: nie jest ono hebrajskie, jak byśmy się spodziewali, ale greckie. Jest to czytelny znak pewnej otwartości kulturowej jego rodziny. Jesteśmy w Galilei, gdzie język grecki i kultura grecka są dosyć mocno obecne. Wśród Dwunastu Andrzej zajmuje drugie miejsce, jak widzimy u Mateusza (10, 1-4) oraz u Łukasza (6, 13-16), albo miejsce czwarte, jak u Marka (3, 13-18) oraz w Dziejach Apostolskich (1, 13-14). W każdym przypadku cieszył się on zapewne silną pozycją wśród pierwszych wspólnot chrześcijańskich.
O więzach krwi między Piotrem a Andrzejem, jak również o wspólnym powołaniu ich przez Jezusa mówią wyraźnie Ewangelie. Czytamy tam: „Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, [Jezus] ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi» (Mt 4, 18-19; por. Mk 1, 16-17). Z czwartej Ewangelii uzyskujemy jeszcze jeden bardzo ważny szczegół: Andrzej najpierw był uczniem Jana Chrzciciela, co oznacza, że był człowiekiem poszukującym, który podzielał nadzieje Izraela i pragnął z bliska poznać słowa Pana, rzeczywistość Pana, który jest obecny. Był naprawdę człowiekiem wiary i nadziei. Od Jana Chrzciciela usłyszał pewnego dnia o Jezusie jako Baranku Bożym (por. J 1, 36); wówczas Andrzej zdecydował się i razem z innym, nieznanym z imienia uczniem, poszedł za Jezusem, za Tym, który przez Jana był nazwany „Barankiem Bożym”. Ewangelista referuje: „Zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego” (J 1, 37-39). Andrzej zatem cieszył się cennymi chwilami bliskości z Jezusem. W opowieści znajduje się potem znamienna uwaga: „Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» - to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa” (J 1, 40-43), objawiając natychmiast niebywałego ducha apostolskiego. Andrzej zatem był pierwszym z Apostołów wezwanych do pójścia za Jezusem. Na tej właśnie podstawie liturgia Kościoła Bizantyjskiego czci go pod imieniem Protóklitos, co oznacza „Pierwszy powołany”. Nie ulega wątpliwości, że ze względu na braterską relację między Piotrem a Andrzejem Kościół w Rzymie oraz Kościół w Konstantynopolu czuły się w szczególny sposób Kościołami siostrzanymi. Dla podkreślenia tej relacji mój poprzednik Papież Paweł VI w 1964 r. oddał czcigodne relikwie św. Andrzeja, do tej pory strzeżone w Bazylice Watykańskiej, metropolicie prawosławnemu miasta Patras w Grecji, gdzie - według tradycji - Apostoł został ukrzyżowany.
Tradycja ewangeliczna wspomina w sposób szczególny imię Andrzeja w trzech innych sytuacjach, które nam pozwalają poznać lepiej tego człowieka. Pierwsza to rozmnożenie chleba w Galilei. To Andrzej zwrócił tam uwagę Jezusa na obecność chłopca, który miał ze sobą pięć chlebów jęczmiennych oraz dwie ryby: to za mało - jak zauważył - dla tak wielkiej rzeszy zgromadzonej w tym miejscu (por. J 6, 8-9). W tym przypadku zasługuje na podkreślenie realizm Andrzeja: dostrzegł on chłopca i dopiero wtedy postawił pytanie: „Lecz cóż to jest dla tak wielu?” (J 6, 9) - i zdał sobie sprawę z niewystarczalności tej ilości pokarmu. Jezus, oczywiście, potrafił sprawić, aby wystarczyło dla całej rzeszy, która przyszła Go słuchać.
Druga okazja pojawiła się w Jeruzalem. Wychodząc z miasta, jeden z uczniów zwrócił uwagę Jezusa na potężne mury, jakie otaczały Świątynię. Odpowiedź Mistrza była zaskakująca: powiedział, że z tych murów nie pozostanie nawet kamień na kamieniu. Wówczas Andrzej, razem z Piotrem, Jakubem i Janem zapytali Go: „Powiedz nam, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to wszystko zacznie się spełniać?” (Mk 13, 4). Aby odpowiedzieć na to pytanie, Jezus wygłosił doniosłą mowę o zniszczeniu Jerozolimy oraz o końcu świata, zachęcając swoich uczniów do czytania z uwagą znaków czasu i do postawy ustawicznej czujności. Z tego wydarzenia możemy wyprowadzić wniosek, że nie powinniśmy bać się stawiać pytań Jezusowi, a równocześnie musimy być gotowi do przyjęcia Jego nauczania, również zaskakującego i trudnego, które On nam ofiaruje.
W Ewangeliach mamy także zapisaną trzecią inicjatywę Andrzeja. Sceną wydarzenia jest również Jerozolima, na krótko przed męką. Przyszli do świętego miasta - opowiada Jan - również niektórzy Grecy, prawdopodobnie prozelici i bojący się Boga, aby adorować Boga Izraela podczas święta Paschy. Andrzej i Filip, dwaj Apostołowie o greckich imionach, służą jako tłumacze i pośrednicy tej małej grupy Greków u Jezusa. Odpowiedź Pana na ich pytanie wydaje się - jak mamy to często w Ewangelii św. Jana - enigmatyczna, ale właśnie w ten sposób objawia się jako bogata w znaczenie. Jezus mówi do dwóch Apostołów, a przez nich do świata greckiego: „Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 23-24). Co oznaczają te słowa w takim kontekście? Jezus chce powiedzieć: Jeżeli spotkanie między Mną a Grekami będzie miało miejsce, to jednak nie jako zwyczajna i krótka rozmowa między Mną a paroma osobami kierującymi się przede wszystkim ciekawością. Wraz z Moją śmiercią, którą można porównać do wpadnięcia w ziemię ziarna pszenicy, nadejdzie godzina Mojego uwielbienia. Z mojej śmierci na krzyżu narodzi się wielka obfitość: „kłos z martwego zboża”, symbol Mojego ukrzyżowania, stanie się w Zmartwychwstaniu chlebem życia dla świata; będzie światłem dla ludów i kultur. To spotkanie z grecką duszą zrealizuje się na tej głębokości, do której nawiązuje wydarzenie z kłosem zboża, który przyciąga ku sobie siły ziemi oraz nieba i staje się chlebem. Innymi słowy, Jezus zapowiada Kościół grecki, Kościół pogan, Kościół w świecie jako owoc swojej Paschy.
Bardzo stara tradycja widzi w Andrzeju, który przekazał Grekom słowo Boże, nie tylko tłumacza dla niektórych Greków podczas spotkań z Jezusem, obecnie wspominanych, ale uważa go za apostoła Greków w latach, które nastąpiły po Zesłaniu Ducha Świętego. Tradycja ta pozwala nam dowiedzieć się, iż przez resztę swojego życia był on głosicielem i nauczycielem prawdy Jezusowej dla świata greckiego. Piotr, jego brat, od Jerozolimy, przez Antiochię, dotarł do Rzymu, aby tam podjąć swoją misję uniwersalną, Andrzej natomiast był apostołem w świecie greckim: jawią się oni w ten sposób zarówno w życiu, jak i w śmierci, jako prawdziwi bracia. Jest to braterstwo, które wyraża się symbolicznie w specjalnej relacji Stolic w Rzymie oraz w Konstantynopolu, Kościołów rzeczywiście siostrzanych.
Tradycja, jak już wspomnieliśmy, opowiada o śmierci Andrzeja w Patrasie, gdzie wycierpiał mękę ukrzyżowania. Jednakże w momencie śmierci, w sposób analogiczny do swego brata Piotra, poprosił, żeby był przybity do krzyża w sposób odmienny niż Jezus. W jego przypadku chodzi o krzyż w formie dziesiątki rzymskiej (X), tzn. taki, którego ramiona skrzyżowano ukośnie, stąd nazwano go krzyżem św. Andrzeja. Oto, co Apostoł miał powiedzieć przy tej okazji, według starożytnego opowiadania z początku VI wieku, zatytułowanego Męczeństwo św. Andrzeja: „Witaj, Krzyżu, podniesiony przez Ciało Chrystusa i ozdobiony Jego członkami, jak drogocennymi perłami. Zanim Pan wstąpił na ciebie, napawałeś ziemskim strachem. Teraz zaś, obdarzony niebiańską miłością, jesteś przyjmowany jako dar. Wierzący wiedzą o tobie, że zawierasz w sobie wielką radość i jakże wiele darów masz w sobie przygotowanych. Zatem pewny i pełny radości przychodzę do ciebie, abyś również ty przyjął mnie radosnego, jako ucznia Tego, który był zawieszony na tobie… Krzyżu błogosławiony, który przywdziewasz majestat i piękno członków Pana!... Weź mnie, zaprowadź daleko od ludzi i oddaj mnie mojemu Mistrzowi, abym dzięki tobie otrzymał Tego, który dzięki tobie mnie odkupił. Witaj, Krzyżu; tak, witaj prawdziwie!”.
Jak widać, mamy tutaj bardzo głęboką duchowość chrześcijańską, która widzi w Krzyżu nie tylko narzędzie tortur, ale przede wszystkim nieporównywalny z niczym środek pełnego upodobnienia się do Odkupiciela, do Ziarna pszenicy, które wpadło w ziemię. Musimy wyciągnąć z tego bardzo ważną naukę: nasze krzyże nabierają wartości i sensu, jeżeli są rozumiane i przyjmowane jako część Krzyża Chrystusa, jeżeli dosięgnie ich blask jego światła. Tylko z tego Krzyża również nasze cierpienia czerpią uszlachetnienie i nabierają prawdziwego sensu.
Apostoł Andrzej uczy nas naśladowania Jezusa z gotowością (por. Mt 4, 20; Mk 1, 18) oraz mówienia o Nim z entuzjazmem tym wszystkim, których spotkamy, a przede wszystkim pielęgnowania razem z Nim relacji prawdziwie rodzinnych oraz świadomości, że tylko w Nim możemy znaleźć ostateczny sens naszego życia i naszej śmierci.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Duch Święty jest światłem, które rozjaśnia ludzkie mroki

2025-05-21 08:48

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Działanie Ducha Świętego w Kościele jest wielostronne. Nie sposób go wyliczyć ani nawet sobie wyobrazić. Próbuje to robić teologia, lecz bez większych sukcesów. Odkrywają je natomiast dusze mistyczne. Uczą one, że działanie Ducha Świętego polega najpierw na usuwaniu wszelkich ograniczeń w myśleniu wierzących.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
CZYTAJ DALEJ

Kuria Metropolitalna w Lublinie reaguje na artykuł "GW" ws. ks. Mieczysława P.

2025-05-20 16:53

[ TEMATY ]

komunikat

Karol Porwich/Niedziela

W ramach wstępnego dochodzenia wysłuchaliśmy osób mających wiedzę na ten temat i oskarżanego księdza, jesteśmy w kontakcie z osobami zgłaszającymi swoją krzywdę. Sprawa została zgłoszona Dykasterii Nauki Wiary, czekamy na dalsze instrukcje - poinformował KAI kanclerz Kurii Metropolitalnej w Lublinie w odpowiedzi na artykuł "Gazety Wyborczej" opisujący przypadki molestowania seksualnego, jakiego wobec nastoletnich kobiet miał się dopuścić znany duszpasterz ks. Mieczysław P. z Lublina.

Dochodzenie wstępne w sprawie duchownego zostało rozpoczęte w październiku ubiegłego roku i zamknięte 20 grudnia. W ramach dochodzenia wysłuchaliśmy świadectw osób mających wiedzę w tej sprawie, jak i oskarżanego księdza. Wszystkie dokumenty zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej. Otrzymaliśmy już odpowiedź, że zgłoszenie zostało przyjęte przez Dykasterię Nauki Wiary. Czekamy na dalsze instrukcje. Jesteśmy też w kontakcie z osobami zgłaszającymi swoją krzywdę.
CZYTAJ DALEJ

Aktor, który zaatakował posłów PiS, usłyszał zarzuty

2025-05-21 20:17

[ TEMATY ]

policja

Adobe Stock

Mężczyzna, który zaatakował posłów Dariusza Mateckiego i Krzysztofa Cieciurę w restauracji sejmowej usłyszał dwa zarzuty naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego. Podejrzanemu grozi do trzech lat więzienia.

Rzecznik śródmiejskiej komendy mł. asp. Jakub Pacyniak poinformował PAP, że 54-letni mężczyzna, który zaatakował w środę posłów PiS usłyszał dwa zarzuty naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego, po czym został zwolniony do domu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję