Z Polski

15-lecie wizyty Jana Pawła II w Koszalinie

Reklama

Ok. 15. tys. wiernych zebrało się na pl. Papieskim w Koszalinie na uroczystościach jubileuszowych z okazji 15-lecia wizyty Jana Pawła II w tym mieście. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Udział w Eucharystii wzięli też: nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk, biskup polowy WP Tadeusz Płoski, biskupi metropolii szczecińsko-kamieńskiej, władze państwowe, parlamentarzyści, władze samorządowe, przedstawiciele Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Ministerstwa Obrony Narodowej, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a także wojskowe orkiestry.
Biskup koszalińsko-kołobrzeski Kazimierz Nycz na rozpoczęcie uroczystości przypomniał hasło przewodnie papieskiej pielgrzymki z 1991 r. - czwartej wizyty Ojca Świętego w Polsce, ale zarazem pierwszej po odzyskaniu wolności - Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście.
W homilii kard. Stanisław Dziwisz powiedział: „Nie traktujemy myśli naszego Wielkiego Rodaka wyłącznie jako dziedzictwa przeszłości. Przyjmujemy je jako nadal żywe i dla nas wszystkich aktualne”. Przypomniał tę pamiętną wizytę apostolską sprzed 15 lat i nastroje, jakie wówczas, po przełomowych wydarzeniach 1989 r., panowały w Polsce. „Jan Paweł II nauczał, budził przygaszony nieco entuzjazm, a nade wszystko kładł mocną podstawę, której wymaga każda solidna budowla” - podkreślił.
Zdaniem Metropolity Krakowskiego, współczesne społeczeństwo polskie narażone jest przede wszystkim na konsumpcjonizm i relatywizm moralny. „Konflikt sumienia, na jaki ktoś pozwala sobie odchodząc od zasad prawa, albo - jak to określił w Warszawie Benedykt XVI - traktowanie Bożego Słowa w sposób subiektywny bądź selektywny, zawsze skutkuje niepokojem - przekonywał kard. Dziwisz. - Jeśli ktoś nie stara się żyć zgodnie z tym, w co wierzy, to za jakiś czas będzie wierzył tak, jak żyje” - dodał.
Podczas Mszy św. kard. Dziwisz pobłogosławił tablicę upamiętniającą spotkanie Jana Pawła II z Wojskiem Polskim w Zegrzu Pomorskim. Tablica zostanie umieszczona w Pomorskim Muzeum Wojska Polskiego w Bydgoszczy.

W „Białym Kruku” album z pielgrzymki Benedykta XVI do Polski

„Z serca błogosławię”

Czytelnicy mają wspaniałą okazję jeszcze raz przeżyć nastroje, klimaty i entuzjazm, jakie towarzyszyły pielgrzymce apostolskiej Ojca Świętego Benedykta XVI do Polski i na nowo przemyśleć treści, które Papież przekazał nam w swych homiliach i przemówieniach. A okazję ku temu daje nam najnowszy album „Białego Kruka” pt. Z serca błogosławię.
Album - jak zwykle, na najwyższym poziomie edytorskim i artystycznym - autorstwa Adama Bujaka, jego syna Marcina Bujaka i Arturo Mari zawiera wszystkie homilie i przemówienia Benedykta XVI. Dzięki znanym mistrzom obiektywu i debiutującemu Marcinowi, który robił do albumu zdjęcia reportażowe, oraz koncepcji graficzno-wydawniczej Leszka Sosnowskiego powstało dzieło, które przybliża pielgrzymkę w dynamicznym układzie chronologicznym. Autorzy, krok po kroku podążając za Ojcem Świętym, tworzą urzekający nastrojem i atmosferą spotkań dokument, który w pełni oddaje entuzjazm towarzyszący Polakom podczas wszystkich spotkań z Papieżem.

TAJ

Biały Kruk, ul. Szwedzka 38, 30-324 Kraków, tel./fax (0-12) 260-32-90, marketing@bialykruk.pl

Za tydzień - więcej o albumie i specjalna oferta dla Czytelników „Niedzieli” - rabat na album

Marsz Dla Życia i Rodziny

Głównym przesłaniem zorganizowanego przez organizacje pozarządowe: Fundację Pro i Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi była radosna afirmacja wartości rodzinnych oraz poszanowania życia każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci.
„Prawo do narodzin dla każdego”, „Chłopak i dziewczyna to prawdziwa rodzina”, „Stop aborcji”, „Stop dewiacjom”, „Wybieram Życie”, „Miłość jest hetero” - to niektóre z haseł, które widniały na transparentach. Maszerującym towarzyszyła orkiestra dęta z Wyszkowa. Wśród uczestników pochodu znalazły się osoby prywatne, organizacje społeczne i pozarządowe oraz znane postaci ze świata kultury i polityki, które do marszu dołączyły z rodzinami.
Finał marszu odbył się na pl. Teatralnym, gdzie w koncercie wystąpiła Justyna Steczkowska, zespół muzyki rodzinnej „Siostry Jeremiasza”, Wiktoria Jabłońska z zespołem oraz „Trzecia Godzina Dnia”. Część artystyczną poprowadził Darek Malejonek.
Policja, na wniosek organizatorów marszu, usuwała z niego grupy niosące transparenty bądź skandujące hasła niezgodne z ideą marszu.
Wobec dużego zainteresowania i entuzjazmu uczestników marszu, organizatorzy zapowiedzieli kolejny - na przyszły rok.

Tydzień w Polsce

Ojciec Święty Benedykt XVI mianował s. Jolantę Olech konsultorką Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego na okres 5 lat. S. Olech jest przełożoną generalną Sióstr Urszulanek SJK i przewodniczącą Konferencji Przełożonych Wyższych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce.

Kard. Stanisław Dziwisz odsłonił i poświęcił tablicę upamiętniającą „Bonifraterski Przystanek Ojca Świętego” w kościele Bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej w Krakowie. Uroczystość poprzedziło przekazanie pobłogosławionego przez Jana Pawła II „Ognia Miłosierdzia” z sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach do kaplicy Szpitala Zakonu Bonifratrów.

Blisko 1500 górali przeszło z Zakopanego do Ludźmierza w IX Pielgrzymce „Sursum Corda”, na pamiątkę przejazdu tą trasą Jana Pawła II w 1997 r.

Podczas walnego zjazdu członków Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia w Warszawie rzecznik praw dziecka Ewa Sowińska powiedziała, że jest nadzieja na przyjęcie ustawy bezwzględnie szanującej życie. „Obecnie prawo jest niesprawiedliwe, bo dopuszcza aborcję w niektórych przypadkach” - stwierdziła. Na zjeździe wybrano nowy zarząd PFROŻ, prezesem ponownie został Paweł Wosicki.

Premier Kazimierz Marcinkiewicz spotkał się w Warszawie z komisarzem UE ds. handlu Peterem Mandelsonem. Politycy rozmawiali o zniesieniu zakazu eksportu polskiego mięsa do Rosji. Z premierem spotkali się także nasi europarlamentarzyści. Rozmowy dotyczyły przyszłości UE, dalszych losów Traktatu Konstytucyjnego UE oraz podziału unijnych funduszy na poszczególne regiony Polski.

Minister spraw wewnętrznych i administracji Ludwik Dorn zapowiedział, że w 2007 r. Polska wejdzie do strefy Schengen, znoszącej wewnętrzne kontrole graniczne między krajami UE.

Minister edukacji Roman Giertych powiedział na specjalnej konferencji prasowej, że MEN rozpoczął konsultacje w sprawie wprowadzenia do programu szkolnego nowego odrębnego przedmiotu - wychowania patriotycznego.

Podczas Kongresu PiS w Łodzi Jarosław Kaczyński ponownie został wybrany na prezesa tej partii, a członkostwa zrzekł się prezydent Lech Kaczyński. W trakcie obrad podsumowano dotychczasowe dokonania rządu.

Jarosław Kaczyński ujawnił treść swojej teczki z IPN. Jednocześnie prokuratura wszczęła postępowanie w sprawie sfałszowania części znajdujących się w niej dokumentów, m.in. rzekomej deklaracji lojalności z czasów stanu wojennego. Do fałszerstw miało dojść już po 1989 r. w ramach operacji UOP, mającej na celu kompromitację prawicy.

Szef Kancelarii Prezydenta Andrzej Urbański podał się do dymisji po tym, jak Rzeczpospolita ujawniła, że prowadził działalność gospodarczą z podejrzanym o korupcję działaczem SLD. Zarówno politycy koalicji, jak i opozycji podkreślają, że to „honorowa decyzja”, ponieważ Urbański nie ponosi odpowiedzialności za byłego wspólnika. Dymisja została przyjęta.

Sejm rozpoczął prace nad projektem ustawy odbierającej uprawnienia emerytalne funkcjonariuszom PRL, którzy dopuścili się zbrodni komunistycznej.

Dotychczasowy wiceprezes ZChN Jacek Szczot został wybrany na nowego szefa tej partii podczas zjazdu krajowego partii w Łodzi. Zastąpił on na tym stanowisku dotychczasowego lidera ugrupowania Jerzego Kropiwnickiego.

Nina Terentiew, dyrektor TVP 2 od 1998 r., odeszła z telewizji.

Obfite opady deszczu spowodowały lokalne powodzie na Podkarpaciu oraz w Małopolsce i na Lubelszczyźnie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan