Ks. Jerzy był w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia wikariuszem, a ja ministrantem w parafii pw. Świętej Rodziny we Wrocławiu. Już wtedy obok Jego wspanialej, gorliwej posługi duszpasterskiej widzieliśmy ogromne zamiłowanie ks. Jerzego do kamery, filmu i przecierania nowych szlaków. Doświadczaliśmy Jego wielkiej życzliwości wobec każdego napotkanego człowieka.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1966 roku, w roku 1000-lecia Chrztu Polski z rąk ks. bp. Andrzeja Wronki. Trochę wcześniej, bo w pierwszych latach formacji w Seminarium Duchownym we Wrocławiu rozpoczęła się Jego przygoda z filmem. Rządcą archidiecezji wrocławskiej był wówczas ks. abp Bolesław Kominek, człowiek bardzo wszechstronny, otwarty na media.

-Kiedy jeszcze wtedy abp Kominek zobaczył mój humorystyczny film o klerykach, który przygotowałem z okazji wspomnienia św. Mikołaja, poprosił mnie do siebie i podczas tego spotkania zastanawiał się, czy nie wykorzystać moich umiejętności. Powiedziałem Mu wtedy, że do tego trzeba dobrej kamery. Ku mojemu zdziwieniu, abp Kominek przywiózł ją z zagranicy. Ówczesna telewizja nie pokazywała wydarzeń religijnych, a jeśli już to czyniła to tylko po to, żeby je krytykować -wspominał w rozmowie ze mną ks. Jerzy.

Jego pasja okazała się więc niezwykle cenna. Na taśmach filmowych zaczął uwieczniać przełomowe wydarzenia z życia Kościoła, nie tylko wrocławskiego. Pamiętam Eucharystię, którą ks. Jerzy sprawował razem z ks. Ignacym Decem, także ówczesnym wikariuszem w mojej rodzinnej parafii zaraz po ogłoszeniu decyzji kardynalskiego konklawe o tym, że nowym następcą św. Piotra został ks. kard. Karol Wojtyła, który wcześniej wielokrotnie przebywał na Dolnym Śląsku. A wszystkie Jego pobyty ks. Jerzy rejestrował na taśmie filmowej. I to nie tylko na terenie archidiecezji wrocławskiej.

16 października 1978 roku nie przewidział, że dzięki niezwykłemu ujęciu filmowemu przepowie, że metropolita krakowski obejmie Stolicę Piotrową. 28 maja 1978 roku podczas pożegnania obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w archidiecezji poznańskiej i przekazania go do archidiecezji gnieźnieńskiej ks. Jerzy wykonał swoje prorocze ujęcie.

-W tej uroczystości uczestniczył kard. Wojtyła. Miałem już wtedy wiele Jego ujęć, ale chciałem mieć takie, w którym będzie On widoczny centralnie. Dlatego przybliżyłem kadr. Nad głową kard. Wojtyły było słowo „ Papież”. To była oczywiście tylko część hasła, ale w wąskim kadrze nie było tego widać. Moi koledzy z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zawsze podglądali, co nowego zarejestrowałem. Jeden z nich z Krakowa ostrzegał mnie, bym nie pokazywał tego publicznie. Mówił „ Co Ci poznaniacy? Zgłupieli? Z Wojtyły zrobili Papieża! To nie jest poważne! Po co to robiłeś? Posłuchałem ich i schowałem ten film do szuflady- stwierdził ks. Jerzy.

Po 16 października 1978 roku telefonowano do Niego i pytano, skąd w Poznaniu wiedzieli, że Wojtyła zostanie papieżem! Film z tym proroczym ujęciem przekazał potem Ojcu Świętemu podczas audiencji w Watykanie. I od dnia wyboru kard. Wojtyły na Stolicę Piotrową ks. Jerzy uczestniczył potem w wielu papieskich pielgrzymkach.

Moja małżonka i dzieci cały czas wspominają pielgrzymkę do Watykanu, a przede wszystkim audiencję u Ojca Świętego Jana Pawła II, której przewodził właśnie ks. Jerzy. Zdjęcia z niej znajdują się w specjalnej gablocie w naszym mieszkaniu.

Pomysł, aby stworzyć możliwość katechizacji audiowizualnej, zrodził się u ks. Jerzego w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Dziś to jest nic niezwykłego, ale wtedy było to nowatorskie podejście. Z tą propozycją ks. Jerzy udał się do ówczesnego metropolity ks. abp. Henryka Gulbinowicza. Powiedział Mu o potrzebie archiwizowania wydarzeń i ukazywania ich, a szczególnie pielgrzymek papieskich w szerszych ujęciach, a on Mu wtedy odpowiedział „ Nie mam pieniędzy, ale daję Ci Błogosławieństwo”.

I wtedy został utworzony Ośrodek Audiowizualny, którego celem było nie tylko gromadzenie archiwalnych filmów, ale również rejestracja wydarzeń kościelnych, organizacja pokazów filmowych, wystaw, zdjęć i przeźroczy. Były one prezentowane po wieczornych Eucharystiach w dolnośląskich parafiach.

Tutaj swoją filmową karierę rozpoczynali znani polscy twórcy filmowi, reżyserzy Jan Jakub Kolski, Wiesław Saniewski. W Ośrodku Audiowizualnym działali również m.in. Andrzej Baworowski, Andrzej Mas, Marek Hamera i ja. A związani także z ks. Jerzym Jacek Majewski i Waldemar Hamerski do dzisiaj przygotowują programy katolickie w Telewizji Wrocław.

Wielokrotnie ks. Jerzy był obecny na naszych rodzinnych uroczystościach, spotkaniach, a my z kolei gościliśmy nie tylko w Jego kurialnym gabinecie, we wrocławskim mieszkaniu, ale i w Jego rodzinnym Mikstacie.

Ostatnio był On już pensjonariuszem Domu Księży Emerytów. Właśnie stąd zadzwonił do mnie z zaproszeniem na spotkanie poświęcone zbliżającej się 100-tnej rocznicy przyjęcia święceń kapłańskich przez ks. bp. Andrzeja Wronkę organizowane przez Niego wspólnie z europoseł Beatą Kempą.

Niestety nie mógł już w nim uczestniczyć, ale swoje piękne przesłanie przekazał drogą telefoniczną. Został za nie nagrodzony gromkimi brawami. Ks. Jerzy bardzo się ucieszył z relacji z tego spotkania zamieszczonej na portalu „ Niedzieli Wrocławskiej”. Nasza, niestety jak się później okazało ostatnia rozmowa telefoniczna, miała miejsce 15 grudnia 2021 roku. Zadzwonił do mnie z informacją, że jest ponownie w szpitalu przy ul. Kamieńskiego pod opieką Jego dyrektora prof. Wojciecha Witkiewicza. Ale głos miał taki, że trudno Go było zrozumieć. Miał jednak nadzieję, że wkrótce się spotkamy i porozmawiamy o Jego kolejnych zamierzeniach, planach…

Pan Bóg chciał jednak inaczej i 23 grudnia 2021 roku w godzinach wieczornych ks. Jerzy odszedł do Domu Ojca.

Drogi nasz przyjacielu, kapłanie kamery i filmu.! Spuścizna po Tobie jest bezcenna ! Wpisałeś się w niepowtarzalny sposób nie tylko w dzieje Kościoła Wrocławskiego, ale również w historię mojej i wielu innych rodzin. Będziemy starali się kontynuować Twoje dzieło.!