Z Watykanu

Grzegorz Gałązka

W niedzielę 12 grudnia Papież poświęcił figurki Dzieciątka Jezus, które zostały przyniesione przez najmłodszych uczestników spotkania

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Anioł Pański” z papieżem

„Szopka stanowi bliskie i jakże wymowne przedstawienie Bożego Narodzenia - przypomniał Jan Paweł II. - To element naszej kultury i sztuki, ale przede wszystkim znak wiary w Boga, który w Betlejem przyszedł «zamieszkać wśród nas» (J 1, 12) - powiedział Ojciec Święty w rozważaniach przed modlitwą Anioł Pański w niedzielę 12 grudnia na Placu św. Piotra w Watykanie. Oto treść papieskich rozważań:
„Zbliżają się święta Bożego Narodzenia i w wielu miejscach szykuje się już szopkę, jak tu, na Placu św. Piotra. Obojętnie, mała czy duża, prosta czy wyszukana.
Jak każdego roku, za chwilę poświęcę figurki Dzieciątka Jezus, które w Świętą Noc umieszczone zostaną w szopkach, w których są już św. Józef i Matka Boża - milczący Świadkowie wzniosłej Tajemnicy. Swoim pełnym miłości spojrzeniem zachęcają nas Oni, byśmy czuwając i modląc się, przyjęli Boskiego Zbawiciela, który przybywa, przynosząc światu radość Bożego Narodzenia.
Ta sama radość wzywa nas, abyśmy z góry cieszyli się tą dzisiejszą trzecią niedzielą Adwentu, zwaną niedzielą «Gaudete». Prośmy Dziewicę oczekiwania, ażeby żywe było w nas, chrześcijanach, i we wszystkich ludziach dobrej woli pragnienie spotkanie bliskiego już Pana”.

Jan Paweł II do Polaków

Reklama

Jan Paweł II złożył życzenia świąteczne prawie 600 rodakom obecnym na audiencji ogólnej 15 grudnia w Watykanie. Podziękował im za prezenty przywiezione z Tatr i Koszalina. Były wśród nich m.in. pierwszy egzemplarz Nowego Testamentu przetłumaczony na gwarę góralską, a także choinki, bombki, opłatki i woskowa figurka Dzieciątka Jezus.
Streszczając po polsku katechezę, Papież stwierdził, że omawiany w niej Psalm 72 [71] „przedstawia pobożnego, sprawiedliwego władcę, obrońcę biednych i uciemiężonych (por. ww. 72, 12-13), w którym tradycja chrześcijańska odczytuje oblicze Jezusa Chrystusa”.
Ojciec Święty powiedział następnie: „Pozdrawiam serdecznie wszystkich moich rodaków. Witam bp. Kazimierza Nycza i władze Koszalina. Dziękuję za gest życzliwości ze strony Waszego miasta. Szczególnie pozdrawiam pielgrzymkę z Zakopanego i wojskową orkiestrę Podhalańczyków. Bóg zapłać za śpiewy i muzykę. Jestem wdzięczny za choinki, które co roku przywozicie, żeby przypominały mi umiłowane Podhale, góry i strony rodzinne. Zawieźcie ten nastrój Bożego Narodzenia do Waszych rodzinnych domów. Niech Chrystus wszystkim błogosławi. Wesołych i dobrych świąt Bożego Narodzenia!”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Audiencja generalna, 15 grudnia 2004 r.

Papieskie orędzie na 91. Dzień Migranta i Uchodzcy

Reklama

Na konieczność rzeczywistej integracji migrantów w krajach ich przyjmujących, ale bez utraty przez nich poczucia tożsamości i odrębności narodowej, zwraca uwagę Jan Paweł II w orędziu na 91. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, który będzie obchodzony 16 stycznia 2005 r. Dokument ten, zatytułowany Integracja międzykulturowa, ogłosiło 9 grudnia Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Integracja przybyszów w krajach, które ich przyjmują, jest hasłem często używanym dla określenia konieczności prawdziwego włączenia się migrantów w życie tych krajów, zwykle jednak towarzyszą temu rozbieżności co do dokładnego określenia tego pojęcia - pisze Ojciec Święty. W tym kontekście przypomniał stanowisko, zaproponowane przez instrukcję Papieskiej Rady Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących Erga migrantes caritas Christi z 14 maja br.
Dokument widzi w integracji nie asymilację prowadzącą do pomniejszania lub zapominania własnej tożsamości kulturalnej przez migrantów, ale raczej drogę do ich otwarcia się na wartości społeczeństw, które ich przyjmują, i przyczynienia się w ten sposób do wzajemnego wzbogacania się. Jest to długi proces, zmierzający do kształtowania społeczeństw i kultur i sprawiający, że w coraz większym stopniu odzwierciedlają one różnorodne dary Boga dla ludzi - podkreślił Ojciec Święty. Dodał, że imigrant winien podejmować niezbędne kroki na drodze do włączania się w społeczeństwo, takie jak poznanie języka danego kraju i dostosowanie się do miejscowych praw i wymogów pracy, aby uniknąć niepotrzebnego zróżnicowania.
Ojciec Święty zwrócił uwagę, że chrześcijanie, świadomi nadprzyrodzonego działania Ducha Świętego, potrafią uznać obecność w różnych kulturach „bezcennych składników religijnych i ludzkich”, które mogą ofiarować mocne podstawy wzajemnego porozumienia. Należy więc łączyć zasadę poszanowania różnic kulturowych z troską o niepodważalne wartości wspólne jako oparte na powszechnych prawach człowieka. Papież przywołał często cytowany przez siebie podczas spotkań z młodzieżą świata werset z 21. rozdziału Księgi Izajasza, mówiący o czuwaniu, podkreślając, że wszyscy wierzący winni się stawać „strażnikami poranka”.

Adwentowa Msza św. dla studentów

Człowiek nie dotrze do prawdy o własnych siłach, wykorzystując jedynie zdobycze nauki, ponieważ jest to możliwe „tylko dzięki pełnemu miłości spojrzeniu Chrystusa”. Jan Paweł II przypomniał o tym studentom uczelni rzymskich, uczestniczącym 14 grudnia wieczorem w tradycyjnej adwentowej Mszy św. w Bazylice Watykańskiej.
W Eucharystii wzięli udział słuchacze wyższych uczelni i kapelani z wielu krajów Europy, przybyli na kilkudniowe spotkanie w ramach przygotowań do przyszłorocznego XX Światowego Dnia Młodzieży w Kolonii, wśród nich także Polacy z bp. Markiem Jędraszewskim.
W kazaniu, nawiązując do Roku Eucharystii, Papież zwrócił uwagę, że „w obliczu Tajemnicy Eucharystycznej zmuszeni jesteśmy weryfikować prawdziwość naszej wiary, naszej nadziei i naszej miłości (...). Nie można być obojętnym, gdy Chrystus mówi: «Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba»” (J 6, 51).
Jan Paweł II zachęcił studentów, by nie przestawali poszukiwać Chrystusa, „odkrywając w Jego oczach pociągający blask dobroci i piękna”. „To tajemnicze odbicie Jego miłości niech będzie światłem towarzyszącym zawsze Waszej drodze” - życzył młodzieży Ojciec Święty.

Audiencja dla Szefa dyplomacji Iraku

Po wizycie w Watykanie ministra spraw zagranicznych Iraku Hoshyara Zebariego, który przyjęty został przez Jana Pawła II 13 grudnia, rzecznik prasowy Watykanu Joaquin Navarro-Valls ujawnił, że przedmiotem rozmów była sytuacja w Iraku i na Bliskim Wschodzie. Szef irackiej dyplomacji spotkał się także z kard. Angelo Sodano, sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej.
„Minister podziękował Jego Świątobliwości oraz jego współpracownikom za pomoc okazywaną zawsze Irakowi oraz zapewnił o zaangażowaniu swego rządu w krzewienie wolności religijnej, a w szczególności obronę wspólnot chrześcijańskich - powiedział Navarro-Valls i dodał: - W czasie obu spotkań potępiono raz jeszcze bolesną plagę terroryzmu, wyrażając nadzieję na szybkie przywrócenie szacunku dla wartości moralnych, które stanowią podstawę każdej cywilizacji”.

Bp A. Dziemianko - biskupem pomocniczym w Mińsku-Mohylewie

14 grudnia Jan Paweł II mianował biskupem pomocniczym archidiecezji mińsko-mohylewskiej na Białorusi dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji grodzieńskiej Antoniego Dziemiankę. Będzie on wspierał w zarządzaniu tą rozległą jednostką kościelną 90-letnego kard. Kazimierza Świątka, który jest także administratorem apostolskim terytorialnie jeszcze większej diecezji pińskiej. Sędziwy kard. Świątek nie miał biskupa pomocniczego w archidiecezji mińsko-mohylewskiej od ponad półtora roku, tzn. od mianowania 17 kwietnia 2003 r. bp. Cyryla Klimowicza biskupem diecezji św. Józefa w Irkucku. W diecezji pińskiej, która jest największa na Białorusi, Kardynała wspiera bp Kazimierz Wielikosielec OP.

2004-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Złoto, kadzidło i mirra – dlaczego?

Niedziela Ogólnopolska 1/2020, str. V

xJM

[ TEMATY ]

święto Trzech Króli

Karol Porwich/Niedziela

Ewangelia według św. Mateusza, której fragment odczytujemy w uroczystość Objawienia Pańskiego, podpowiada, że Mędrcy (dosł. w greckim oryginale – Magowie) ze Wschodu złożyli nowonarodzonemu Jezusowi w darze złoto, kadzidło i mirrę. Od razu jedna ważna uwaga: wszystkie trzy dary były po prostu bezcenne, szczególnie w Ziemi Świętej. Dlaczego? Bo tam praktycznie nie występowały. Trzeba je było importować – przede wszystkim złoto. Od niego więc zacznijmy.

CZYTAJ DALEJ

Epifania - wielkie święto wiary

Niedziela szczecińsko-kamieńska 1/2002

Justyna Wołoszka

Uroczystość Epifanii lub Teofanii, czyli Objawienia Pańskiego, jest jednym z najstarszych świąt ku czci Chrystusa. Obchodzone jest 6 stycznia, popularnie zwane świętem Trzech Króli. Jak wskazuje już sama nazwa, uroczystość ta jest pochodzenia wschodniego. Greckie słowa: epifaneia, teofaneia - ukazanie się, objawienie - rozumiano na Wschodzie jako widzialne ukazanie się bóstwa, albo też za pomocą tych słów określano uroczyste odwiedziny cesarza w mieście lub świętowanie ważnych dni z życia władcy. Ogólnie rzecz ujmując, jest to każde objawienie się bóstwa w czasie i przestrzeni (por. Wj 3, 12; 19, 18; Dz 2, 3-4). Pierwsze wzmianki o świętowaniu Epifanii na Wschodzie spotykamy u Klemensa Aleksandryjskiego (ok. 212 r.). Na Zachodzie natomiast wzmiankę o obchodach tej uroczystości znajdujemy w Galii ok. 361 r. Epifania jest pierwszym historycznie świętem związanym z tajemnicą Wcielenia. Św. Augustyn nazywa je "bliźniaczą uroczystością Narodzenia Pańskiego (geminata sollemnitas). Początkowo obchodzono dwa święta razem: święto Bożego Narodzenia i Objawienia się ludzkości Jezusa jako Zbawiciela. Na Zachodzie zaczęto obchodzić je oddzielnie dopiero od IV w. Epifania stała się wspomnieniem i uobecnieniem trzykrotnego objawienia się Chrystusa światu - tria miracula, jakie dokonało się podczas chrztu Jezusa w Jordanie, w chwili pokłonu trzech Mędrców oraz w czasie pierwszego cudu Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej. Natomiast w liturgii Kościoła Zachodniego podkreślono szczególnie w uroczystości Epifanii objawienie się Syna Bożego jako oczekiwanego Zbawiciela poganom w osobie trzech Mędrców i dlatego dzień ten jest określany jako święto Trzech Króli. Motyw ten jest główną treścią Mszy św. i tematem dominującym w Liturgii Godzin. Natomiast w Jutrzni i Nieszporach wspomina się również tria miracula. Kluczem do zrozumienia tego święta jest Ewangelia św. Mateusza (Mt 2, 1-12), w której znajdujemy wzmiankę o Magach (Mędrcach) ze Wschodu, przedstawicielach świata pogańskiego, którzy podążając za gwiazdą, przebyli drogę około tysiąca kilometrów, aby złożyć hołd Dzieciątku Jezus i ofiarować Mu dary w postaci złota, kadzidła i mirry. Ostatecznie ustalono ich liczbę na trzech, co wiąże się z liczbą wymienionych przez Ewangelię darów, które mają znaczenie symboliczne. Ojcowie Kościoła odnosili je do troistej postaci Chrystusa. Składając je, Mędrcy wyznali wiarę w Jezusa, który jest Bogiem - ofiarując kadzidło, uznali oni w Chrystusie Króla - na co wskazuje złoto, prawdziwego Człowieka - mirra. Prawdopodobnie po wpływem interpretacji fragmentu Ps 72, 10-11 i Iz 60, 3 zaczęto w Magach upatrywać Królów. W związku z uroczystością Epifanii powstały różne zwyczaje. Podczas Mszy św. odbywa się błogosławieństwo kadzidła i kredy, czasem wody - o czym mówią aktualnie polskie agendy. Zwyczaj błogosławienia wody wywodzi się z przypomnienia chrztu, a ze wspomnienia o Mędrcach z darami - zwyczaj błogosławienia kadzidła i kredy. Mieszkania napełniamy wonią kadzidła na znak, że wszystko pragniemy czynić na chwałę Boga, natomiast święconą kredą znaczymy drzwi domów i umieszczamy datę bieżącego roku na znak, że mieszkańcy przyjęli Wcielonego Syna Bożego. Ten piękny zwyczaj zachował się do dziś nie tylko w tradycji polskiej, ale też w innych krajach. Jak relacjonuje Oskar Kolberg, dawniej po powrocie z kościoła wierni kadzidłem okadzali mieszkania, a kredą gospodarz wraz z całą rodziną kreślił z powagą na drzwiach wejściowych inicjały Trzech Króli K + M + B. Interpretuje się te skróty jako inicjały legendarnych imion trzech Mędrców: Kacper, Melchior, Baltazar ( wskazanymi w IX w.). Spotyka się też inną interpretację tego skrótu, tak jak odczytywały go wieki średnie. Inicjały Trzech Mędrców w pisowni łacińskiej: C + M + B są pierwszymi literami słów Christus mansionem benedicat, co oznacza: "Niech Chrystus błogosławi mieszkanie". Znaczenie kredą drzwi nawiązuje do zdarzenia z Księgi Wyjścia (Wj 12, 21-33). Naród Wybrany przed wyjściem z niewoli znaczył drzwi i progi domów krwią baranka, wówczas Bóg "nie pozwolił niszczycielowi wejść do tych domów" (Wj 12, 23). Drzwi i próg naszego mieszkania stanowią zarówno granice naszego domostwa, jak i łącznik ze światem zewnętrznym. Znacząc drzwi świętymi inicjałami i znakami, chcemy wyrazić nasze pragnienie, by tylko dobro i błogosławieństwo przekraczało próg naszego domu. Jan Paweł II na początku swego pontyfikatu tak wyraził istotę tego święta: "Serce twe zadrży i rozszerzy się - mówi Izajasz do Jeruzalem. (...) Właśnie ten krzyk proroka jest kluczowym słowem uroczystości Trzech Króli". W uroczystości tej "Kościół dziękuje Bogu za dar wiary, która stała się i wciąż na nowo staje się udziałem tylu ludzi, ludów, narodów. Świadkami tego daru, jego nosicielami jednymi z pierwszych byli właśnie owi trzej ludzie ze Wschodu, Mędrcy, którzy przybyli do stajenki, do Betlejem. Znajduje w nich swój przejrzysty wyraz wiara jako wewnętrzne otwarcie człowieka, jako odpowiedź na światło, na Epifanię Boga. W tym otwarciu na Boga człowiek odwiecznie dąży do spełnienia siebie. Wiara jest początkiem tego spełnienia i jego warunkiem. (...) Trzeba pozwolić Mędrcom iść do Betlejem. Z nimi razem idzie każdy człowiek, który za definicję swego człowieczeństwa uznaje prawdę o otwarciu ducha ku Bogu, prawdę wyrażoną w zdaniu: altiora te quaeras! (szukaj rzeczy od ciebie wyższych)". Kościół staje się sobą, "kiedy ludzie - tak jak pasterze i Trzej Królowie ze Wschodu - dochodzą do Jezusa Chrystusa za pośrednictwem wiary. Kiedy w Chrystusie, Człowieku, i przez Chrystusa odnajdują Boga. Epifania jest więc wielkim świętem wiary" (7 stycznia 1979). Wiara jest gwiazdą wskazującą nam drogę do Chrystusa. Powinniśmy się cieszyć łaską wiary i ją umacniać oraz prosić Boga o jej pomnożenie.

CZYTAJ DALEJ

Lublin. Orszak Trzech Króli

2025-01-07 04:41

(buk)

Paweł Wysoki

W uroczystość Objawienia Pańskiego ulicami Lublina oraz wielu miejscowości naszej diecezji przeszły barwne Orszaki Trzech Króli. Tysiące rodzin spędziło świąteczny dzień na wspólnym kolędowaniu i radosnej manifestacji wiary. Przez ulice wielkich i małych miejscowości na spotkanie z Jezusem poprowadziła je betlejemska gwiazda i hasło „Kłaniajcie się królowie”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama