A co jest w Jego Królestwie pociągającego? Prefacja Mszalna mówi, że Królestwo, które Bóg Ojciec przekazał Jezusowi, to królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju. O, to już jest się nad czym zastanowić. Przeczytajmy to jeszcze raz.
Stawiamy sobie teraz pytanie, czy królestwo Jezusa, jakim jest nasza Ojczyzna, jest właśnie takie, jakie przekazał Jezusowi Ojciec? Patrząc na życie codzienne, społeczne, polityczne czy gospodarcze w Polsce, widzimy, ile nam do Chrystusowego ideału jeszcze brakuje.
Ale to jeszcze nie wszystko. Jezus powiedział: Królestwo Boże w Was jest. Warto więc wobec zbliżającego się końca roku kościelnego przyjrzeć się temu, jak wygląda Królestwo Boże w mojej duszy. I robiąc rachunek sumienia, pomyśleć: moja prawda, moja sprawiedliwość, moja miłość, moja dbałość. Wiadomo – Polska nie będzie w pełni królestwem Jezusa, jeśli Polacy będą postępowali według sposobów podsuwanych im przez szatana. Tak, niestety, jest, a my możemy się temu przeciwstawić. Nie ustawajmy w trosce o dobro.
Fragment książki „Przestań narzekać, zacznij żyć. Część 4”
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Więcej tekstów z zakresu duchowości benedyktyńskiej: Zobacz
Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu
Jezus uczy nas, że Jego przyjście to początek wielkiej przygody, gdzie możemy realizować nasze najskrytsze marzenia.
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. i rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał».
CZYTAJ DALEJ
