Reklama

Uśmiech Jana Pawła II

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kardynał przynosi wodę

Stary góral tak opowiadał: „Kardynał Karol Wojtyła chodzieł w góry. Nikt nawet nie wiedzioł, bo on sie nie przedstawioł, kim jest, no ale zawse se sed rano na Rusinowom Polane do kaplice i jak był na Rusinowej, to zachodzieł hań zawse do tej babki Kobylarcyk”.
„Babcia” Aniela (1897-1985) była opiekunką turystów, ostatnią gaździną Rusinowej Polany. Każdy ją znał i każdy mógł u niej napić się herbaty. Raz kard. Wojtyła też ją o herbatę poprosił, ona go nie poznała. Więc rzekła tylko: „Ej, djaskówieście zjedli, ajeście zjedli - kozdy by herbatke kcioł pić, ale wody to mi ni mo kto przinieść...”.
No to Kardynał wziął dwa wiadra, poszedł do źródełka i przyniósł „Babci”. Po pamiętnym październiku 1978 r. powiedziano: „No, Babko, widzicie, tego, coście posłała po wode, obrali na Papieża, zaś wyście mu wte telo dobrze zrobieła, boście herbaty uwarziła!”.
Na to babka Kobylarczyk odparła ze smutkiem: „Hej, kieby jo była wiedziała, to jo by mu tej herbaty nie warziła... Miałabyk se teroz dwa wiaderecka wody święconej...!!!”.

„Zawiąż buta”

Reklama

Kard. Karol Wojtyła często przybywał do Domu Sióstr Urszulanek Szarych na Jaszczurówce w Zakopanem. Miał tam do dyspozycji bardzo skromny pokoik, a siostry nigdy nie czyniły specjalnych przygotowań na jego przyjęcie. Przyjmowały ubogich i prowadziły przedszkole.
Kiedyś mały chłopczyna zobaczył wychodzącego ze swojego pokoju kard. Wojtyłę i powiedział po prostu: „Księdzu, zawiąż buta!”. A Kardynał, jakby to była rzecz normalna, przyklęknął i zawiązał malcowi sznurowadło.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Czas krakowski

Studenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego rozumieli doskonale, że ich młody profesor od czasu nominacji biskupiej bardzo często się spóźniał. Co więcej, do zwyczajowego kwadransa akademickiego dodawał jeszcze swój własny. Z rozbrajającym uśmiechem przepraszał wtedy swoich słuchaczy, mówiąc: „No, wiecie Państwo, ja żyję według czasu krakowskiego!”.
A kiedyś, gdy jechał na wykład do Lublina, jakiś współpasażer zapytał go uprzejmie:
- Przepraszam, czy nie wie Ksiądz, kiedy będziemy w Lublinie?
- Za jakieś pół wykładu! - odparł żartobliwie profesor Wojtyła.

Kot staruszki

Reklama

Metropolita krakowski - kard. Karol Wojtyła miał zawsze jeden dzień w tygodniu przeznaczony - jak to mawiano - „dla wszystkich”. Wtedy to każdy miał swobodny dostęp do swojego Arcypasterza. I tak się złożyło, że ten dzień przypadł akurat wtedy, kiedy Kardynał miał wyjechać do Rzymu na kolejne konklawe po niespodziewanej śmierci Ojca Świętego Jana Pawła I.
Powiadają, że właśnie wtedy przyszła do niego jakaś prosta, wielce zasmucona kobiecina, bo jej ulubiony kot zaginął! Właściwie to nawet nie zaginął, tylko zabrali go jej niegodziwi sąsiedzi, a dla niej, staruszki, samotnej emerytki, ten kotek stanowił cały świat. Pomyślmy przez chwilę: właśnie Książę Kościoła wybiera się do Rzymu na konklawe, a równocześnie prosta babinka zaprząta mu głowę swoim zaginionym kotem. „Może by Ksiądz Kardynał w dobroci swojej przyszedł mi z pomocą?!” - spytała nieśmiało kobieta. Czas naglił i już trzeba było jechać na lotnisko, ale Kardynał rozumiał boleść babci. Wziął ją do swojego samochodu, kazał jechać do owych sąsiadów, kotka odzyskał i wręczył go rozpłakanej z radości kobiecinie. Dopiero potem kazał się zawieźć na lotnisko.

Paszport kardynała Wojtyły

Pod koniec lat siedemdziesiątych kard. Karol Wojtyła coraz częściej i coraz ostrzej atakował stosunki panujące w Polsce. Powiadają, że właśnie z tego powodu pozbawiono go paszportu dyplomatycznego. Co prawda, musiano się zgodzić na jego wyjazd na kolejne konklawe, ale złośliwie przyznano mu paszport tylko jednorazowy. Ci, którzy o tym wiedzieli, tak powiedzieli po historycznym konklawe 16 października 1978 r.:
„Teraz, po wyborze na papieża, już mu żaden paszport PRL nie jest potrzebny”.

Cena

W czasie jednej ze swoich wizyt apostolskich w Ameryce Południowej Ojciec Święty Jan Paweł II zażartował: „Słyszę, jak chłopcy, którzy sprzedają moje podobizny, wołają: «Un papa per due colone». Myślę, że dobrze znać swoją cenę...”.

Fragmenty wypowiedzi z: ks. Kazimierz Pielatowski, Uśmiech Jana Pawła II, Wydawnictwo Towarzystwa Chrystusowego „Hlondianum”, Poznań 2002.

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przełożony Augustianów: w ciągu tygodnia ponad 150 zapytań o przyjęcie do zakonu

2025-05-22 11:35

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Augustianie

Vatican Media

W ciągu zaledwie jednego tygodnia otrzymaliśmy ponad 150 zapytań dotyczących naszego charyzmatu - ujawnia o. Alejandro Moral Antón, przełożony generalny Zakonu św. Augustyna, odnosząc się do efektu, jaki wywołał wybór kard. Roberta Prevosta na papieża.

W rozmowie z agencją SIR o. Alejandro Moral Antón na pytanie o nowe wyzwania dla zakonu odpowiada: „Chciałbym, aby to było przeżywane jako bodziec”. O. Moral podkreśla, że „jest to czas, który może przynieść pozytywne owoce dla wszystkich, nie tylko dla nas”.
CZYTAJ DALEJ

Papieżowi przypisano fałszywe przesłanie do prezydenta Burkina Faso

2025-05-21 14:34

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

Na YouTube opublikowano przemówienie w języku angielskim, stworzone przy użyciu sztucznej inteligencji, które fałszywie przypisuje Leonowi XIV słowa skierowane do Ibrahima Traoré.

„Jego Ekscelencji prezydentowi Ibrahimowi Traoré, Prezydentowi suwerennego państwa Burkina Faso, synowi afrykańskiej ziemi, obrońcy swojego ludu, niech się pomnożą dla Pana łaska i pokój przez mądrość, odwagę i prawdę…” - tak zaczyna się fałszywe przesłanie w języku angielskim przypisane Papieżowi, stworzone przy użyciu sztucznej inteligencji.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: biskup i siostra zakonna będą beatyfikowani

Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.

Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję