Reklama

Rok Wiary

Zakończyły się obchody Roku Wiary w archidiecezji lubelskiej

[ TEMATY ]

Rok Wiary

rok

Lublin

Katarzyna Artymiak

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wieczorną Mszą św. w katedrze lubelskiej zakończyły się archidiecezjalne obchody Roku Wiary. Uroczystej koncelebrze przewodniczył metropolita lubelski abp Stanisław Budzik.

Nawiązując do kończącego się Roku abp. Budzik przypomniał, że był to czas, w którym „byliśmy wezwani do radosnego wyznawania naszej wiary”. W homilii przypomniał obecność trzech znaków, jakie towarzyszyły wiernym w tym czasie – ksiąg Pisma Świętego, dokumentów Soboru Watykańskiego II i Katechizmu Kościoła Katolickiego, i wskazał na jeszcze jedną „księgę”. Czwartą księgą nazwał lubelską archikatedrę, wzniesiona przed wiekami jako świadectwo żarliwej wiary wielu pokoleń. W murach tej świątyni mówią wieki, mądrość każe się wsłuchiwać w ich głos. Mówią o nierozerwalnym związku naszej wiary i kultury z ewangelią. Przypominają bogatą przeszłość naszego miasta, wskazują na nieprzemijające wartości wiary, na których możemy bezpiecznie budować nasze życie”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Następnie wskazał na szereg znaków wiary znajdujących się w katedrze: Krzyż trybunalski, cudowny obraz Matki Bożej Płaczącej, zakrystię akustyczną, krypty biskupów lubelskich, skarbiec i polichromię Józefa Mayera z połowy XVIII wieku i szereg kaplic z obrazami. – „Dzisiaj chciałbym, abyśmy razem, w świetle wiary odczytali największy i najważniejszy zabytek archikatedry” – powiedział, wskazując na ołtarz główny. To, pochodzący z XVII wieku, jeden z największych tego typu zabytków sztuki sakralnej o wysokości 25 metrów. Jego projektantem jest prawdopodobnie Giovani Battista Gilseni, włoski artysta, nadworny architekt Wazów, autor hebanowego ołtarza Matki Bożej na Jasnej Górze czy ołtarza głównego w katedrze wawelskiej. Przywołując fascynującą historię dziesięciu rzeźb i obrazów ołtarza szczególną uwagę zwrócił na trzy, które znajdują się w centralnej części ołtarza i są odsłaniane za pomocą specjalnego mechanizmu. Dwa z nich, to ośmiometrowe płótna przedstawiające Chrzest Chrystusa i Ukrzyżowanie. Na czas Bożego Narodzenia odsłaniany jest „Pokłon Pasterzy”, największa płaskorzeźba ołtarzowa w tej części Europy tamtego okresu.

Homilii towarzyszył swoisty „pokaz multimedialny”. Arcybiskup analizował poszczególne treści, jakie wspomniane obrazy przekazują, a kolejne z nich ukazywały się oczom uczestników liturgii. – „To przekaz trzech istotnych tajemnic naszej wiary: Odkupienia, Wcielenia Ii Trójcy Świętej objawionej w Chrzcie Pańskim” – mówił arcybiskup.

Nawiązując do dzisiejszej homilii papieża Franciszka abp. Stanisław apelował o odkrywanie na nowo piękna pielgrzymki wiary, która rozpoczęła się w dniu chrztu św. Na zakończenie metropolita lubelski poinformował o rozpoczynających się za trzy miesiące w katedrze lubelskiej rekolekcjach ewangelizacyjnych oraz peregrynacji kopii Krzyża Trybunalskiego. – „Idźmy z radością w pielgrzymce wiary, by dzielić się radością Ewangelii” – zakończył.

Reklama

Otwierając Rok Wiary w archidiecezji lubelskiej 12 X 2012 r. metropolita lubelski abp Stanisław Budzik pytał – „Jak odpowiemy na pytanie o naszą wiarę? Jak będziemy odpowiadać w tym Roku Wiary, w którym Kościół nas wzywa, byśmy wiarę uroczyście wyznawali, byśmy ją pogłębiali, byśmy ją głosili innym?” Odpowiedzi na to pytanie poszukiwali solidarnie wierni i duszpasterze archidiecezji, włączający się w szereg wydarzeń o charakterze religijnym i społecznym, jakie miały miejsce w tym czasie. Do najważniejszych należy zaliczyć m.in. Duszpasterskie Wykłady Akademickie, które odbyły się na KUL w sierpniu 2012 r., pod hasłem „Rok Wiary – Rok Odnowy oraz dwie ogólnodiecezjalne pielgrzymki do Rzymu (kwiecień) i Ziemi Św. (październik), w których uczestniczyło kilkaset osób. Specyficzną formą ewangelizacji, skierowanej głownie do młodzieży były wieczory ewangelizacyjne, pod przewodnictwem lubelskich biskupów. Odbywały się one w największych miastach diecezji. Po raz pierwszy również zorganizowano centralne, wielkanocne nabożeństwo Via Lucis (Droga Światła). W Niedzielę Miłosierdzia na kilkunastu placach miast archidiecezji rozpoczęły się misje ewangelizacyjne prowadzone przez wspólnoty neokatechumenalne. Uczestniczyło w nich ponad 1500 członków wspólnot w tym wielu kapłanów, całe rodziny z dziećmi i młodzież.

Każdego miesiąca duszpasterze mogli skorzystać z przygotowywanych przez Wydział Duszpasterstwa i Szkołę Formacji Duchowej kazania katechizmowe na pierwsze niedziele miesiąca, oraz telewizyjną, internetową Lectio Divina (komentarze do niedzielnych ewangelii). Kapłani uczestniczyli w kilku spotkaniach w ramach modlitw o uświęcenie kapłanów, w poszczególnych rejonach duszpasterskich. okolicznościowe audycje i programy emitowano także na antenie Rozgłośni Archidiecezji Lubelskiej Radio eR, oraz przygotowywane przez Redakcję Programów Katolickich w ośrodku TVP Lublin.

9 maja, w roku obchodów 70. rocznicy tzw. „Rzezi Wołyńskiej” w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Lublinie sprawowano koncelebrowaną pontyfikalną Liturgię św. Jana Złotoustego (Chryzostoma) w intencji o pojednanie. Przewodniczyli jej greckokatolicki metropolita przemysko-warszawski abp Jan Martyniak i metropolita lubelski abp Stanisław Budzik.

W czerwcu miała miejsce uroczystość nadania tytułu doktora honorowego Kiko Argüello, inicjatorowi Drogi Neokatechumenalnej. W tym samym miesiącu z historyczną wizytą przybył do Lublina abp Światosław Szewczuk, arcybiskup większy halicko-kijowski i zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. Wizyta w Lublinie była pierwszym etapem pielgrzymki hierarchy do Polski, podczas której wziął on udział w centralnych obchodach 1025-lecia chrztu Rusi Kijowskiej.

Reklama

Kilka tysięcy pątników zmierzających w sierpniu 2013 r. na Jasną Górę włączyło się w przeżywanie tego okresu poprzez rekolekcje w drodze odbywające się pod hasłem „Z wiarą przez życie”. Tuż przed oficjalnym rozpoczęciem Roku Wiary, Katolicki Uniwersytet Lubelski rozpoczął wydawanie serii dzieł „Opera Omnia” kard. Józefa Ratzingera, które abp Stanisław Budzik nazwał „bezcennym darem na Rok Wiary”. Ważnym wydarzeniem była również publikacja dzieła naukowca związanego z KUL - ks. dr. Sławomira Pawłowskiego SAC, sekretarza Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu. Dokonał on – jako pierwszy w Polsce a być może także i na świecie – analizy „Katechizmu Kościoła Katolickiego” w perspektywie ekumenicznej.

We wrześniu, w sanktuarium maryjnym w Wąwolnicy odbyły się uroczystości jubileuszu 35. rocznicy koronacji słynącej łaskami figury Matki Bożej Kębelskiej. Pośród kilkunastu tysięcy osób jakie w tych dniach nawiedziło to miejsce, zdecydowana większość przybyła w pieszych pielgrzymkach. Sanktuarium wąwolnickiemu przekazano również relikwie patrona parafii, św. Wojciecha, dokonał tego Prymas Polski abp. Józef Kowalczyk, który przewodniczył także uroczystościom dożynkowym w bazylice mariackiej na Górze Chełmskiej.

To tylko niektóre, wybrane wydarzenia jakie odbyły się w zakończonym Roku Wiary, należy do ich dodać niezliczone akcje duszpasterskie, rekolekcje, misje czy wreszcie obozy dla dzieci i młodzieży oraz inicjatywy charytatywne organizowane m.in. przez Caritas Archidiecezji Lubelskiej.

Na czas trwania Roku Wiary, na terenie archidiecezji obowiązywał również dekret Metropolity Lubelskiego o odpustach, z jakich mogli skorzystać wierni w bazylikach, sanktuariach i wybranych kościołach.

2013-11-25 08:18

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na Rok Wiary (1)

W liście apostolskim „Porta Fidei” Ojciec Święty Benedykt XVI zapowiada Rok Wiary, który rozpoczął się w całym Kościele 11 października br., w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się 24 listopada 2013 r. w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. „Rok Wiary jest zachętą do autentycznego i nowego nawrócenia się do Pana jedynego Zbawiciela świata... Zwłaszcza w tym roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary, którą wyznaje, celebruje, przeżywa, przemadla, i zastanowić się nad samym aktem wiary” (Porta Fidei, p. 9, www.vatican.va). Wchodząc w ten czas rozważań, modlitwy i umacniania więzi z Bogiem należy przyjrzeć się własnej wierze i temu wszystkiemu, co wynika z przynależności do Kościoła. Dlaczego wierzę? Spotykamy przecież na co dzień także ludzi niewierzących w Boga, niektórzy z nich są nawet szlachetni i dobrzy, wielu jest też takich, którzy zieją nienawiścią do wszystkiego, co jest inne i z nimi nie związane. Odpowiedzmy sobie na pytanie - dlaczego ja wierzę? Czy to tylko kwestia tego, że wierzyli dziadkowie i rodzice? A może dlatego, że np. podczas wojny ktoś został cudownie, w niezwykły sposób ocalony, gdy inni zginęli? Takich pytań można postawić bardzo wiele, będą też różne odpowiedzi. Wiara nie jest dziełem tylko samego człowieka, ale przede wszystkim Bożym darem. To Bóg, który jest Miłością objawia się człowiekowi i zaprasza go do relacji osobowych ze Sobą. Gdy te relacje zostaną nawiązane On nieskończony, wieczny i kochający oddaje się do naszej dyspozycji, obdarza nas tym wszystkim, co sam posiada. To On wysyła „zaproszenie”, które trafia do nas różnymi drogami. „Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia... Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia” (KKK). Każde zaproszenie najprościej można wysłać pocztą, można też wysłać przez posłańca, albo w jakiś inny sposób. Taką „Bożą pocztą” jest Kościół, któremu Bóg powierzył cały depozyt wiary. Kościół ma obowiązek pilnowania tego depozytu, ale ma też obowiązek udzielania go wszystkim, którzy o to poproszą. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). W przedsoborowej liturgii chrzcielnej, na samym jej początku, kapłan stawiał pytania: „Czego żądasz od Kościoła Bożego?”. Odpowiadano: „Wiary”. „Co ci daje wiara?” - „Życie wieczne”. Zaproszenia można różnie potraktować. Jedne przyjmujemy z zadowoleniem, np. na sylwestrowy bal lub na wesele. Wtedy panie szykują piękne stroje a panowie zrobią wszystko, by dobrze się bawić. Można też zaproszenie zlekceważyć, po prostu wyrzucić do kosza i o nim zapomnieć. Bywają także zaproszenia dostarczone bardzo późno, albo zagubione. Wszystkie Boże zaproszenia są wysłane w podobny sposób, ale ich realizacja jest nieco odmienna z powodu różnych warunków i okoliczności. Nie wszyscy ludzie mieli takie szczęście, aby od razu zostać obdarzonymi Bożą miłością, bo na tej drodze pojawiły się różne przeszkody obiektywne lub subiektywne. Z doświadczenia wiemy, że to zaproszenie bardzo szybko dociera do rodzin wierzących, które z radością przyjmują nowe życie i od razu decydują o chrzcie swego dziecka. Ze zwykłych zaproszeń korzystamy wówczas, gdy spodziewamy się np. dobrej zabawy, przyjaznej atmosfery itp. Po prostu ufamy zapraszającemu, że będzie fajnie, rozrywkowo itd. Przyjmując Boże zaproszenie także trzeba zaufać bezgranicznie Temu, który zaprasza. Nie ma wiary bez zaufania, bez oddania się do całkowitej dyspozycji, nawet w sytuacji, gdy nie wszystko rozumiemy. Jeśli ufamy np. lekarzowi, kierowcy autobusu czy bankom, to dlaczego nie mielibyśmy zaufać Bogu, który jest Miłością? Przykładem takiego zaufania jest Maryja. Ona znalazła się w dość trudnej sytuacji, gdy Anioł Gabriel oznajmił Jej, że zostanie Matką Jezusa, nie rozumiała do końca Bożego planu, ale zaufała Bogu mówiąc: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Im bardziej człowiek ufa Bogu, tym bardziej jest wierzący. Warto tu przypomnieć kazanie pewnego pastora w okolicach wodospadu Niagara, który obydwa brzegi rzeki połączył grubą stalową liną. W pewnym momencie zapytał licznie zebranych wiernych: Wierzycie, że mogę po tej linie przejść na drugą stronę? Wszyscy gromko odpowiedzieli: - Wierzymy! Potem przyprowadził zwykłą taczkę i znowu zadał pytanie: - Wierzycie, że mogę na tę taczkę posadzić człowieka i przetransportować go po linie na drugi brzeg? I tym razem zebrani odpowiedzieli, że wierzą. Następnie zaproponował, aby ktoś wsiadł do tej taczki i zechciał wraz z nim udać się na drugą stronę. Oczywiście, tym razem chętnych nie było. Wszyscy wierzyli, ale nikt nie zaufał. Nie przypadkowo „Ojcem wiary” nazywa się Abrahama. Bóg zażądał od niego porzucenia swego kraju, majątku, pozycji i zaproponował mu wędrówkę w nieznane. „Wyjdź z twej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci wskażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród...” (Rdz 12, 1). Jego sytuacja stała się jeszcze bardziej trudna, gdy Bóg zażądał, aby w ofierze złożył swego jedynego syna Izaaka, który przecież miał być ojcem narodu wybranego. „Chrześcijanin nigdy nie może uważać, że wiara jest sprawą prywatną… Wiara jest decyzją o tym, że żyje się z Nim. To bycie z Nim prowadzi do zrozumienia powodów, dla których się wierzy” (Porta Fidei).
CZYTAJ DALEJ

Czy możemy być pewni, że nasze modlitwy nie trafiają w próżnię?

2025-03-09 20:56

[ TEMATY ]

modlitwa

Wielki Post

Katechizm Wielkopostny

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw? Dziś zastanowimy się nad tym, czy nasze modlitwy zawsze są wysłuchiwane?

Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Youcat – katechizm Kościoła katolickiego.
CZYTAJ DALEJ

Jak wygląda życie katolików na Grenlandii? "Jest tu tylko jedna parafia"

2025-03-11 15:35

[ TEMATY ]

parafia

katolicy

Grenlandia

wielka wyspa

Adobe Stock

Nuuk - stolica Grenlandii

Nuuk - stolica Grenlandii

Na Grenlandii, na kole podbiegunowym, istnieje niewielka wspólnota katolicka złożona z migrantów z Azji i Europy, a także niektórych katolików z amerykańskiej bazy wojskowej. Około 300 wiernych gromadzi się w niedziele na mszy w jedynym na wyspie kościele katolickim w stolicy Nuuk, donosi watykański serwis Fides.

Mała, prężna wspólnota
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję