W dniach 8-10 marca 2002 r. odbyła się w sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej Kongregacja Referentów Powołaniowych z całej Polski. Wśród 180 uczestników byli kapłani diecezjalni, zakonnicy i siostry zakonne oraz przedstawiciele świeckich instytutów życia konsekrowanego. Hasło przewodnie Kongregacji - Duszpasterstwo powołań w służbie świętości - nawiązywało do tematyki orędzia Ojca Świętego na tegoroczny Światowy Tydzień Modlitw o Powołania. Obradom przewodniczył krajowy duszpasterz powołań - ks. dr Marek Dziewiecki z Radomia.
Uczestnicy Kongregacji wysłuchali referatów ks. dr. hab. Jana Machniaka z Krakowa (Teologia świętości), ks. dr. hab. Edwarda Stańka z Krakowa (Świętość w rozumieniu starożytnych chrześcijan) oraz ks. dr. hab. Andrzeja Siemieniewskiego z Wrocławia (Formacja do świętości jako zadanie duszpasterstwa powołań). Ks. mgr lic. Tadeusz Mrowiec z Krakowa zaprezentował dokumenty Ojca Świętego Jana Pawła II na XXXIX Tydzień Modlitw o Powołania oraz na XVII Światowy Dzień Młodzieży w Toronto. Te właśnie dokumenty były podstawą pracy w grupach, która jest istotnym elementem każdej kongregacji duszpasterzy powołań.
Na progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa Ojciec Święty przypomina w orędziu powołaniowym na 21 kwietnia br., że wszyscy wierzący są powołani do świętości. Dobrze rozumieli tę prawdę chrześcijanie pierwszych wieków. W ich świadomości przygotowanie do chrztu świętego było równoznaczne z decydowaniem się na życie w świętości, naśladując Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego Ojcu. Świętość początków chrześcijaństwa była czytelna nawet dla niewierzących, gdyż przybierała często formę męczeństwa. W kolejnych wiekach szybko wzrastała liczba ochrzczonych, a to wiązało się ze spadkiem moralnej jakości życia wierzących. W tej sytuacji ci, którzy dążyli do świętości i radykalnej wierności Ewangelii, wycofywali się na pustynię, dając początek życiu monastycznemu. Stopniowo zaczęło się kształtować błędne przekonanie, że świętość jest zarezerwowana tylko dla kapłanów czy osób zakonnych. Dopiero Sobór Watykański II przypomniał, że wszyscy ochrzczeni są powołani do świętości.
W liście apostolskim Novo millennio ineunte Ojciec Święty wzywa do opracowania "planu duszpasterskiego w znaku świętości". Jan Paweł II przypomina, że skoro chrzest jest prawdziwym włączeniem w świętość Boga, to "sprzeczna z tym byłaby postawa człowieka pogodzonego z własną małością, zadowalającego się minimalistyczną etyką i powierzchowną religijnością" (nr 31). Podstawowym zatem zadaniem duszpasterzy powołań jest pomaganie młodym, by upewnili się, że Bóg - w swojej fantazji miłości - powołuje każdego z nich do życia w świętości dzieci Bożych. Obecnie wiele dziewcząt i wielu chłopców przeżywa życie tak, jakby byli ludźmi bez powołania. W konsekwencji młodzi mają coraz mniejsze pragnienia i aspiracje, a niektórzy z nich stają się obojętni na własny los. Ponadto współczesnej młodzieży przyszło żyć w cywilizacji, która walczy ze świętością, gdyż jest cywilizacją śmierci, uzależnień oraz iluzji o istnieniu łatwego szczęścia na tej ziemi.
W tej sytuacji są dla nas umocnieniem słowa Ojca Świętego, który upewnia nas, że "spadek liczby kandydatów do kapłaństwa i życia konsekrowanego, który odnotowujemy obecnie, nie powinien prowadzić do stawiania mniejszych wymagań albo do zadowalania się przeciętnością formacji czy duchowości. Powinien natomiast mobilizować do tym większego wysiłku w formowaniu tych, którzy - ustanowieni w przyszłości kapłanami i świadkami Chrystusa - będą powołani do poświadczenia świętością życia tego, co będą głosić i celebrować" (Orędzie na 21 kwietnia 2002 r.). Realizacja tego wskazania Jana Pawła II wymaga odważnej, a jednocześnie mądrej pedagogii powołań. Kapłani i osoby konsekrowane powinni być czytelnym znakiem fascynacji Jezusem, naśladując Jego miłość wcieloną, a przez to widzialną oraz dostosowaną do postępowania danego człowieka, a przez to wychowującą i zbawiającą człowieka. Powinni też pomagać młodym, by rozumieli, że świętość to nie faryzejska doskonałość w zachowywaniu zewnętrznych przepisów czy dziwaczna asceza, lecz ofiarna miłość do Boga i człowieka, do której możemy dorastać mimo naszych słabości i niedoskonałości.
Trzydniowa Kongregacja Referentów Powołaniowych w sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie kształtowało się powołanie Piotra naszych czasów, była nie tylko czasem teologicznej i pedagogicznej refleksji, ale również czasem kontemplowania Oblicza Chrystusa oraz wspólnej modlitwy o powołania. Eucharystii 9 marca przewodniczył bp Kazimierz Nycz z Krakowa. Ksiądz Biskup skierował także słowo Boże do referentów powołaniowych. Uczestnicy Kongregacji rozważali tajemnicę powołania do świętości na kalwaryjskich dróżkach, odprawiając Drogę Krzyżową według rozważań, które przygotował ks. mgr lic. Aleksander Radecki z Wrocławia.
Referenci powołaniowi zapoznali się z publikacjami, które zostały przygotowane staraniem delegata Episkopatu Polski ds. Powołań - bp. Stefana Regmunta z Legnicy oraz Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań.