Jednym z darów ofiarnych był obraz bł. Edmunda Bojanowskiego, ufundowany przez członków Stowarzyszenia, który podczas Eucharystii został uroczyście poświęcony i zostanie zawieszony w kościele parafialnym.

Liturgię Mszy św. przygotowali i poprowadzili członkowie Rodziny bł. Edmunda oraz Siostry Służebniczki. Na zakończenie, Matka Prowincjalna Anna Potręć, wyraziła wdzięczność członkom Stowarzyszenia za 15 lat pięknej posługi. Podziękowała także uczestnikom i organizatorom jubileuszowej uroczystości.

Uświetnieniem tej Eucharystii był jubileusz 45-lecia życia małżeńskiego Państwa Grażyny i Jana Seweryn, członków tej wspólnoty.

STOWARZYSZENIE RODZINA BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO I JEGO PATRON

„Życie piękne ma człowiek, który jest otwarty na Boga”. Tak pisał i tak żył bł. Edmund Bojanowski.

Bogactwo Jego dorobku życiowego trafnie ujął Jan Paweł II podczas beatyfikacji, która miała miejsce w Warszawie w 1999 r.

„Apostolstwo miłosierdzia wypełniło również życie bł. Edmunda Bojanowskiego. Ten wielkopolski ziemianin, obdarowany przez Boga licznymi talentami i szczególną głębią życia religijnego, mimo wątłego zdrowia, z wytrwałością, roztropnością i hojnością serca prowadził i inspirował szeroką działalność na rzecz ludu wiejskiego. Wiedziony pełnym wrażliwości rozeznaniem potrzeb, dał początek licznym dziełom wychowawczym, charytatywnym, kulturalnym i religijnym, które wspierały materialnie i moralnie rodzinę wiejską. Pozostając świeckim człowiekiem, założył dobrze w Polsce znane Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci ludzkiej jako «serdecznie dobry człowiek», który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra. W swojej bogatej działalności daleko wyprzedzał to, co na temat apostolstwa świeckich powiedział Sobór Watykański II. Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, ojczyzny i Kościoła. Dzieło bł. Edmunda Bojanowskiego kontynuują Siostry Służebniczki,” tu kończy się cytat. Dziś śmiało możemy dokończyć to zdanie. „Dzieło bł. Edmunda Bojanowskiego kontynuują Siostry Służebniczki” oraz ludzie świeccy.

W kwietniu 2006, czyli 15 lat temu, w domu prowincjalnym Sióstr Służebniczek przy ul. Biegańskiego 10 w Łodzi, odbyło się spotkanie osób, które zapoczątkowało wspólnotę pod nazwą Rodzina bł. E. Bojanowskiego. Dziś jest to Stowarzyszenie posiadające swój Statut zatwierdzony przez biskupa miejsca, funkcjonuje przy Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek NMP NP.

Celem statutowym tego Stowarzyszenia jest stałe pogłębianie życia chrześcijańskiego, dobrowolny udział w dziełach Zgromadzenia oraz czynne zaangażowanie w życie Kościoła - parafii. We wstępie do statutu Matka Generalna tak określiła cel: „by osoby świeckie mogły systematycznie czerpać z bogactwa wiary i miłości naszego Założyciela oraz z bezgraniczną wiarą w Opatrzność Bożą podejmować służbę ubogim.”

Członkowie Rodziny formują swoje serce poprzez comiesięczne spotkania modlitewne, konferencje, lekturę dobrych książek i Biuletynu: „Apostoł Miłosierdzia”. Pogłębiają wiarę poprzez skupienia i 3–dniowe rekolekcje. Uczestniczą czynnie w cotygodniowej Eucharystii. Na wzór swego Patrona, pielęgnują ducha Maryjnego, wraz z Nią zanoszą modlitwę w intencjach całego świata. Czynnie włączają się w nabożeństwa parafialne: różańcowe, fatimskie, Drogę Krzyżową, Adoracje Najświętszego Sakramentu i inne. W okresie swojej działalności pielgrzymowali do wielu miejsc świętych.

Najcenniejsze jest to, że znają postać Edmunda i żyją Jego charyzmatem.

W Roku 2014 - roku bł. Edmunda- członkowie podjęli wiele działań promujących postać swego Patrona, poprzez dawanie pięknych świadectwach przynależności do Rodziny w parafiach Łodzi, Krakowa i Lublina.

Systematyczna formacja i modlitwa potwierdzali służbą potrzebującym. Przez wiele lat, osoby pomagały siostrom w prowadzeniu Świetlicy przy Biegańskiego 35. Kilka osób angażowało się w pomoc przy nauce dzieci. Organizowane były kiermasze, mające na celu zbieranie finansów na kolonie i wyjazdy dla dzieci potrzebujących. Członkowie wpierali ubogich, rodziny wielodzietne, bezdomnych oraz pensjonariuszy z Domu Pomocy Społecznej, przy ul. Kosynierów Gdyńskich.

Na wielu spotkaniach obecne były siostry misjonarki, które przybliżały warunki życia misyjnego i dzieła prowadzone przez Zgromadzenie. Wrażliwość słuchaczy zaowocowała konkretną pomocą duchową i materialną misjom. Wiele osób podjęło się adopcji serca dzieci z Afryki i codziennej modlitwy za misjonarzy.

W Stowarzyszeniu jest rodzinna i radosna atmosfera oraz wzajemna pomoc miedzy członkami, gdyż czerpią oni z duchowego skarbca swego Patrona i na Jego wzór ich życie staje się coraz bardziej otwarte na Boga.