Wiecie, jaką minę ma dziecko, gdy się je wyprowadza ze sklepu z zabawkami. Myślę, że podobną mieli wtedy apostołowie.

Jezus wie jednak, jak niebezpieczny jest sukces. Ciągle tęsknimy do sukcesów, a tymczasem są one bardzo zdradliwe.

Przypomnijmy sobie, ile razy w życiu, świętując sukces, nieźleśmy narozrabiali. Oblewanie matury, oblewanie dyplomu. Poszliśmy w tango na Stare Miasto. Matka się wkurzyła. Policja nas legitymowała.

Kiedy jest się pięknym, kiedy odnosi się sukcesy, kiedy wszyscy nas chwalą, wtedy szatan ma do nas ułatwiony dostęp. Jezus zdawał sobie z tego sprawę i właśnie dlatego powiedział:

„Apostołowie, zmykać stąd. Szybciutko, bo wam się w głowach poprzewraca. Pycha was rozsadzi od środka”.

Podziel się cytatem

Co było dalej? Gdy Jezus odprawił tłumy, wyszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On był tam sam. Długo się modlił, bo szatan zapewne i do Niego przyszedł, i Jego nęcił. „No zobacz, Panie Jezu, jak oni Cię kochają. Daj im tego chleba, daj im tego złota, daj im tej wody, daj im tych ryb. Oni będą Cię wielbić bez konieczności składania jakiejkolwiek ofiary. Nie będziesz musiał iść na krzyż, założysz sobie nową religię”.

Nas szatan też kusi w bardzo podobny sposób. To on mówi nam: „Bądź dobrym, przyzwoitym człowiekiem. Tyle wystarczy. Po co ci ten Kościół?”.

Znamy to przecież z życia. Nieraz mówimy, że mamy sąsiada, który, co prawda, do kościoła nie chodzi, ale to taki dobry, przyzwoity człowiek, taki uczynny i życzliwy.

To po co ten Kościół? A chcesz być zbawiony? Chcesz żyć wiecznie? No to masz odpowiedź. Chyba że chcesz przeżyć tylko pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt lat jako dobry, przyzwoity, uczynny człowiek. Wtedy, owszem, Kościół nie jest do niczego potrzebny.

Szatan chce, abyśmy zatrzymali się na tym ostatnim przeświadczeniu. „Kto ci mówi, że masz grzeszyć? Kochaj jednego męża, uczciwie pracuj. Tylko po co ci te modlitwy? Po co ci to wszystko?”

Podziel się cytatem

Domyślam się, że Jezus w czasie swojej samotnej modlitwy na górze musiał toczyć w sobie wielką bitwę. On też był przecież człowiekiem. Wprawdzie wolnym od grzechu, ale zawsze człowiekiem, a ludziom grozi pycha. Gdy widział te uradowane, szczęśliwe tłumy...

Ewangelia dwa razy powtarza, że Jezus stał przed Bogiem sam. Dlaczego to takie ważne? Bo my, idąc na modlitwę, nieraz niesiemy ze sobą różnych ludzi. Żona idzie się modlić i męża tacha w głowie. Klęka przed Najświętszym Sakramentem i cały czas się z tym mężem w myślach kłóci: „Jak wrócę do domu, to mu tak wygarnę, Panie Jezu. Albo nie, może nie, może go pogłaszczę”. Klęczy przed Jezusem, a gada z mężem.

Myślimy w czasie modlitwy o dzieciach, o ludziach, których spotykamy w pracy. Niektórzy biorą na modlitwę książki jakichś myślicieli. Klękają przed Panem Jezusem i rozmyślają o ich treści.

Stałeś kiedyś sam „nago” przed Bogiem? Chodzi mi o taką sytuację, w której nie zabrałeś na modlitwę nic, żadnych spraw, tylko swoją wolę. Czy modliłeś się kiedyś z otwartością na to, że możesz usłyszeć odpowiedzi na pytania: „Czego chcesz?”, „Czego pragniesz?”, „Kim jesteś?”, które cię zaskoczą?

Są ludzie, którzy nigdy nie stanęli sam na sam z Bogiem. Bez żadnych pomocniczych rozmyślań, wspomnień, planów, analiz czy ocen. Sam na sam.

Gdy Jezus się modlił, apostołowie wypłynęli na jezioro. On przyszedł do nich o czwartej straży nocnej, krocząc po wodzie. Zupełnie się tego nie spodziewali. Może jeszcze gdyby jakimś sposobem ich wyprzedził, czekał na nich na przeciwległym brzegu, ale że przyjdzie z tyłu i w środku nocy?

Przerazili się. My też często sobie planujemy, kiedy Jezus ma do nas przyjść. „Między piątym a czternastym sierpnia idę w pielgrzymce do Częstochowy, wtedy Jezus będzie do mnie mówił”.

„Idę do kościoła. Teraz, Jezu, będziesz do mnie mówił przez godzinę, między piętnastą a szesnastą”.

Planujemy, kiedy przyjdzie do nas Jezus. Dobry, miły, łagodny, pobożny, religijny i kolorowy. A Jego przyjście poznamy po tym, że zrobi się nam miło. To jednak tak nie działa. Jezus przychodzi nie z tej strony i nie o tej godzinie, o której się Go spodziewamy.

Podziel się cytatem

Musimy być zawsze gotowi na Jego przyjście, a nie tylko między piętnastą a szesnastą i między piątym a czternastym sierpnia. Gdybym zapytał kogokolwiek, jak wyobraża sobie Jezusa, na pewno usłyszałbym, że jest On piękny. Co jednak mówi o nim Ewangelia? „Zlękli się, myśląc, że to zjawa”.

Zjawa. Straszydło. Jezus może do ciebie przyjść nie od tej strony, nie o tej godzinie, o której się go spodziewasz, jako straszydło. Aż krzykniesz, aż wrzaśniesz.

Jezus jest mistrzem zaskakujących sytuacji, dlatego mówi: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie”. Dziewczyna modli się w pokoju, świeczki sobie zapaliła:

– Panie Jezu, co ja mam teraz uczynić w życiu?

A matka woła:

– Idź po kartofle.

– Oj, wiesz co, mamo? Daj spokój. Ja się teraz modlę, a ty mi tutaj takie teksty.

A Jezus mówi: „Idź po kartofle. Nikogo nie kochasz. Myślisz tylko o sobie”.

Jezus może zadzwonić do ciebie dzisiaj o dwudziestej trzeciej trzydzieści i będzie miał głos twojej starej cioci, która ma sklerozę i chciała zapytać, czy nie pamiętasz, gdzie położyła swoje zęby. W sąsiedzie, który powie: „Ale pan brudzi na klatce”, też może przyjść Jezus. Naprawdę.

Podziel się cytatem

My chcemy mieć nad Nim kontrolę. Chcemy przybić sobie do futryny tabliczkę: „Panie Jezu, przyjmuję we wtorki i środy od szesnastej do osiemnastej. Pamiętaj, jak masz być ubrany i co masz mi powiedzieć”.

My ciągle wyglądamy Jezusa niosącego pokój, dobro, radość i miłość. A bałagan, upokorzenie, zawierucha życiowa? Miłość przychodzi z krzyża.

To nie znaczy jednak, że chrześcijaństwo jest religią masochistów. Wręcz przeciwnie, ale Jezus musi nas wytrącić z równowagi.

_________________________________________________

Artykuł zawiera fragment z książki ks. Piotra Pawlukieiwcza - „Życie. Instrukcja obsługi”, wyd. Znak, 2020. Sprawdź więcej: Zobacz

znak.com.pl