HELENA MANIAKOWSKA: - Ukończył Ojciec dziennikarstwo i teologię. Czy jest między nimi wspólny mianownik, jak to realizuje się w WSKSiM?

O. DARIUSZ DRĄŻEK CSsR: - Oczywiście, jest wspólny mianownik między wiedzą dziennikarską i zgłębianiem sfery duchowej przez kapłana, jest nim poszukiwanie prawdy i jej odkrywanie. Nasza uczelnia ma również obok poszukiwania prawdy aspekt kształcenia ducha, artyzmu. Wykładają tu fachowcy w dziedzinie aktorskiej: aktorka Halina Łabonarska, reżyser Grzegorz Braun, Małgorzata Grela kształci wokalnie, jest „laboratorium słowa”, działa teatr studencki.

- Zakładając teatr studencki „Dobry wieczór”, wyreżyserował Ojciec od tego czasu 13 sztuk teatralnych. Czy empatia u reżysera jest cechą, która ułatwia dobór aktorów do danej sztuki?

- Oczywiste jest, że reżyser nie może wczuwać się w każdą z postaci, ale empatia pomaga mu narysować wizję każdego bohatera w danej roli. Przed każdą sztuką jest casting, więc dobór jest selektywny. Studenci przychodzą z przygotowanym tekstem, a następnie w trakcie castingu proszę ich o zaprezentowanie ad hoc jakiegoś zadania aktorskiego. Teatr nie jest personalnie stałą grupą, casting odbywa się do każdej sztuki odrębnie. W wielu przypadkach staram się, aby część grupy aktorskiej powtarzała się, aby był to trzon teatralny i do tego trzonu dochodzą nowicjusze. Zwykle do jednej roli zgłaszają się trzy, cztery osoby.

- Czym się kieruje Ojciec w doborze studenta do danej roli?

- Przy doborze aktorów kieruję się rolą. Poszczególni aktorzy muszą tworzyć zespół. To nie mogą być indywidualiści, którzy wychodzą na scenę i nie potrafią ze sobą grać, to ma być zespół teatralny, czyli muszą przeżywać w grze doświadczenie wspólnoty. Aby przygotować spektakl, odbywamy bardzo dużo prób. Na to praktycznie schodzi cały semestr. Odbywają się one po kilka razy w tygodniu, zazwyczaj wieczorami i zdarza się do godz. 2 lub 3 w nocy. Studenci nie szczędzą na to czasu, robią to bezinteresownie. Podziwiam ich zapał i to, że im się chce robić coś więcej. To jest ich wybór, przychodzą regularnie i myślę, że doświadczają wiele satysfakcji. Scena wciąga. Oklaski są nagrodą. Każdy młody człowiek dzisiaj chce się gdzieś pokazać, bo świat promuje jakieś postawy. Źle jest, jeśli młody człowiek chce się pokazać w sposób głupi. Teatr to jest synteza wielu sztuk. To jest literatura, retoryka, zagadnienia związane z artykulacją, pamięciowym opanowaniem tekstu, ważny jest sposób poruszania się na scenie, budowanie dramatyzmu, praca w zespole, systematyczność, a więc kształcenie charakteru. Tutaj młodzi mają klasyczne wzorce i przez teatr mogą się bardzo wiele nauczyć. Jednak zwracam również uwagę na ich wyniki w nauce, które są w większości dobre i bardzo dobre.

- Jakie są plany odnośnie do sztuk oraz pragnienia w sferze bazy teatralnej?

- Gramy w zasadzie sztuki klasyczne. Jestem wielkim miłośnikiem literatury klasycznej, zwłaszcza okresu romantyzmu, trochę też literatury pozytywistycznej oraz Młodej Polski. Gramy sztuki wartościowe, które przekazują jakieś tematy, choćby ta ostatnia „Powrót posła”. Rzecz dzieje się w okresie Sejmu Czteroletniego, przed drugim rozbiorem Polski, gdy dokonywały się reformy, uchwalono Konstytucję 3 Maja, ale również doszło do zdrady narodowej, targowicy. Słuchając tych tekstów, mamy wrażenie, że dotyczą one aktualnego stanu w Polsce. Można przenieść to na dziś. Teksty są pouczające! Jeśli natomiast chodzi o pragnienia dotyczące bazy teatralnej, marzę o stałej garderobie, strojach, sali teatralnej. Korzystamy z auli w WSKSiM. Jest tam podium, ale nie mamy kurtyny. Należałoby aulę przysposobić też pod względem akustycznym, estetycznym, ważna jest reżyserka. Chcielibyśmy robić teatr w Telewizji Trwam i sztuki ekranizować. A mamy znaczne możliwości w zakresie obsługi kamer. Wierzę, że te marzenia mogą się spełnić!

- Podczas festiwalu sztuk teatralnych zdobyliście 3 nagrody, czym były one dla Ojca i aktorów, jakie mogą mieć znaczenie także w przyszłości?

- Zdobyliśmy nagrodę dyrektora artystycznego 6. Przeglądu Teatrów Studenckich i Niszowych EPIZOD w Krakowie, następnie trzecie miejsce za całość sztuki „Damy i huzary” oraz nagrodę indywidualną otrzymał Piotr Zajączkowski. Przynajmniej dwie osoby wiążą swoje plany ze studiami i zawodem aktorskim. Aktualnie ważne są wspólne przebywanie w tematyce teatralnej, opieka osoby duchownej, bo jestem w WSKSiM duszpasterzem, to że spotykamy się również poza salą teatralną. Przez udział w pracach teatralnych pogłębia się wrażliwość indywidualna osób. Ufam, że kształtujemy studentów integralnie, aby byli ludźmi pełnymi.

* * *

O. Dariusz Drążek, redemptorysta
Jest współtwórcą programów w Radiu Maryja i Telewizji Trwam, wykładowcą i duszpasterzem w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, kieruje studenckim radiem SIM. Ukończył studia dziennikarskie w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w zakresie dziennikarstwa radiowego i marketingu politycznego. Następne podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Tuchowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 2007 r.