W wystąpieniu transmitowanym drogą wirtualną poruszył on temat roli Kościołów w Unii oraz szczególnych obszarów współpracy z jej instytucjami w dawaniu prawdziwego świadectwa chrześcijańskiego. COMECE obchodzi w tym roku czterdziestą rocznicę założenia. Ma ona towarzyszyć działaniom politycznym Unii w obszarach szczególnie interesujących Kościoły oraz przekazywać opinie i wizje Episkopatów służące dojrzewaniu procesu integracji europejskiej.

W obecnym kontekście pandemii, Kościół w Europie, zdaniem kard. Parolina z większą gorliwością powinien wypełniać swoją misję i wnosić wkład poprzez ofiarowywanie orędzia nadziei, jedności, solidarności i nadziei. Watykański sekretarz stanu nawiązał do treści niedawnego listu skierowanego przez Papieża do COMECE w sprawie przyszłości Europy. Franciszek nie tyle daje konkretne wskazania, ale sugeruje kierunki myślenia i najważniejsze elementy, nad którymi należy się zastanowić, aby móc podjąć właściwe działania.

Po pierwsze Europa nie powinna nigdy tracić z oczu konkretnej osoby, oraz tego, że jest ona włączona w żywą tkankę społeczną, dlatego nie może być postrzegana jedynie przez pryzmat biurokratycznych i martwych procedur. Pandemia jeszcze bardziej zaprasza do zmiany stylu życia oraz do odkrycia „tożsamości wspólnotowej”, jedynie zdolnej do przezwyciężenia podziałów i sprzeczności.

Świadectwo chrześcijańskie pozostaje nadal „spoiwem wiążącym” Europę. Papież wyznacza drogi tego świadectwa wskazując na cztery „marzenia”. „Marzenie o Europie przyjaznej dla człowieka i dla ludzi, która jest rodziną i wspólnotą, solidarną i hojną, oraz w zdrowy sposób świecką”. Europa powinna kochać człowieka w prawdzie o sobie oraz w jego integralności zachowując szacunek dla jego nadprzyrodzonej godności. Dzisiaj często na poziomie prawniczym przeważa wizja osoby w ujęciu indywidualistycznym, w odizolowaniu od przynależności do wspólnoty.

Kard. Parolin wymienił też cztery główne tematy, które szczególnie interesują Unię Europejską i mogą być przedmiotem współpracy COMECE i instytucji unijnych. Pierwsza sprawa to przezwyciężenie zdrowotnych, ekonomicznych oraz ludzkich skutków pandemii. Kolejny problem dotyczy tragedii osób, które zostały zmuszone do opuszczenia swoich krajów w poszukiwaniu lepszej przyszłości, uciekając przed wojną i prześladowaniami. Trzeci temat dotyczy znaczenia kwestii klimatycznej i środowiskowej czyli tzw. „nawrócenia ekologicznego” oraz „zaangażowania na rzecz sprawiedliwości oraz obrony najsłabszych i najbiedniejszych ludów”, a także troski o przyszłe pokolenia. Czwartym problemem jest coraz szybciej postępująca cyfryzacja, która niesie ze sobą ryzyko związane z brakiem równego i powszechnego dostępu do nowych technologii.

Ostatnim ważnym punktem polityki europejskiej, na który zwrócił uwagę kard. Parolin jest relacja z sąsiednimi krajami, które chciałby włączyć się struktury Wspólnoty oraz szczególnie partnerstwo z Afryką. Nie chodzi tutaj jedynie o rozwiązywanie problemów migracyjnych, ale o sprzyjanie zrównoważonemu rozwojowi kontynentu afrykańskiego.